Արմինֆո.ՄԱԿ պարբերական ամփոփագրում և ՀՀ կառավարության զեկույցում Արցախի բնակչության բռնի տեղահանման մասով բացակայում է հիշատակումն այն մասին, որ ագրեսիան իրականացրել է Ադրբեջանը: Այդ մասին լրագրողների հետ զրույցում հայտարարել է"Հայակքե" ընդդիմադիր նախաձեռնության անդամ Մարինա Մալխասյանը։
Նա պարզաբանել է, որ հայկական կողմի զեկույցում խոսվում է Արցախի բնակչության բռնի տեղահանման փաստի և փախստականների հսկայական հոսքի մասին, սակայն նշված չէ, թե կոնկրետ ով է ագրեսիա իրականացրել Արցախի հայ բնակչության նկատմամբ:
"Բացի այդ, Ժնևում ՄԱԿ Համընդհանուր պարբերական դիտարկման աշխատանքային խմբի 49-րդ նստաշրջանի ընթացքում Հայաստանի ազգային զեկույցի քննարկման շրջանակներում տեղի ունեցած լսումների ժամանակ բոլոր անդամ երկրները, հնչեցնելով զեկույցի վերաբերյալ իրենց հանձնարարականները, նույնպես չեն հիշատակել, որ բռնի տեղահանումը տեղի է ունեցել Ադրբեջանի ագրեսիայի հետևանքով ։ Տպավորություն է ստեղծվում, որ գոյություն ունի ինչ - որ ոչ պաշտոնական համաձայնություն, ըստ որի, Ադրբեջանը չպետք է հիշատակվի", - նշել է Մալխասյանը, հավելելով, որ եթե դիտարկենք հայկական ազգային զեկույցը, տպավորություն է ստեղծվում, որ այդ թեման քաղաքականացվում է եւ այդ պատճառով աննկատ է մնում։
Մալխասյանը նաեւ ուշադրություն է հրավիրել այն հանգամանքի վրա, որ ՄԱԿ Համընդհանուր պարբերական հետազոտությունը սովորաբար հիմնվում է տեղեկատվության մի քանի աղբյուրների վրա ՝ երկրի կառավարության կողմից տրամադրվող ազգային զեկույցի, քաղաքացիական կազմակերպությունների եւ Հայաստանի օմբուդսմենի գրասենյակի հաշվետվությունների, ինչպես նաեւ հարեւան երկրների միջազգային կազմակերպությունների եւ հասարակական կազմակերպությունների տվյալների վրա: Այս առումով նա ուշադրություն է հրավիրել այն հանգամանքի վրա, որ Հայաստանի դեպքում օգտագործվել են նաեւ Ադրբեջանի հասարակական կազմակերպությունների հաշվետվությունները, ընդ որում, Ադրբեջանի գործողություններն այդ նյութերում, նրա խոսքով, հաճախ մեկնաբանվել են որպես "հայկական կողմից մարդու իրավունքների խախտումներ":
"Ներկա իրավիճակը մեծապես պայմանավորված է այն բանով, որ վերջին տարիներին Հայաստանում մարդու իրավունքները զգալիորեն սահմանափակվել են։ Դա պայմանավորված է նրանով, որ շատ քաղաքացիական կազմակերպություններ կամ չեն բարձրաձայնում այդ խնդիրները, կամ դա անում են ընտրողաբար։ Իսկ մենք գիտենք, որ այդպես չպետք է լինի։ Եթե խախտվում է մեկ անձի իրավունքը, ուրեմն խախտվում է իրավունքը՝ ընդհանուր առմամբ: Եվ կարևոր չէ, թե ինչ կապ ունես այդ մարդու հետ։ Եթե դու իրավապաշտպան ես, պարտավոր ես պաշտպանել այդ մարդու իրավունքը", - պարզաբանել է նախաձեռնության անդամը։
Մալխասյանն անդրադարձել է նաև Մարդու իրավունքների պաշտպանի գրասենյակի գործունեությանը և ուշադրություն հրավիրել այն հանգամանքի վրա, որ այդ ինստիտուտը պետք է անկախ լինի մարդու իրավունքների պաշտպանության համար և, ըստ էության, իրազեկի պետությանը, թե ինչ իրավունքներ են խախտվել: Սակայն, ըստ նախաձեռնության անդամի, ՀՀ մարդու իրավունքների պաշտպանի գրասենյակի վերջին բոլոր հայտարարությունները կրում են ընդհանուր բնույթ, այդ թվում՝ նաև իրենց ներկայացրած զեկույցը:
"Իհարկե, հաշվետվություններն ունեն սահմանափակումներ, այդ թվում ՝ իրենց կողմից օգտագործվող բառերի մասով ։ Բայց Մարդու իրավունքների պաշտպանի գրասենյակի զեկույցում ոչ մի խոսք չի եղել ոստիկանության կողմից ուժի կիրառման մասին, ոչ մի խոսք խաղաղ ցույցերի անցկացման վրա ճնշում գործադրելու մասին, ոչ մի խոսք խոշտանգումների մասին", - պարզաբանել է Մալխասյանը։
Այդ առնչությամբ նա հիշեցրել է, որ ՄԱԿ-ի նախորդ զեկույցում 10 երկիր հայկական կողմին հանձնարարական է տվել ուսումնասիրել խոշտանգումների բոլոր դեպքերը և պատժել բոլոր պատասխանատուներին: Սակայն, նրա խոսքով, այդ մասին ոչ մի խոսք չկա Հայաստանի Մարդու իրավունքների պաշտպանի գրասենյակի ներկայիս զեկույցում։
"Զեկույցը հաշվի է առնում միայն մեկ աննշան առաջարկություն, որը զեկույցի վերջում տրվում էր որպես մեկ կետ, միայն այն պատճառով, որ նրանք ունեին այդպիսի պարտավորություն: Սա մեծ խնդիր է, և պետք է հասկանալ, թե ինչու ունենք նման արդյունք", - եզրափակել է Մալխասյանը։