Արմինֆո. Ամերիկահայ երիտասարդներն Ադրբեջանին հիշեցրել են Սումգայիթյան ջարդերի մասին։
Ինչպես հաղորդում է Ամերիկայի Հայ դատի հանձնախմբի (ANCA) մամուլի ծառայությունը, փետրվարի 23-ին Վաշինգտոնում Հայաստանի երիտասարդության ֆեդերացիայի AYF-YOARF բաժանմունքը համայնքի անդամների հետ հավաքվել է Ադրբեջանի դեսպանատան մոտ' բողոք հայտնելու Սումգայիթի կոտորածի եւ Բաքվի, Կիրովաբադի եւ Մարաղայի ջարդերի 37-րդ տարելիցի կապակցությամբ:
Համայնքի անդամները պահանջել են միջազգային գործողություններ՝ Ադրբեջանին պատասխանատվության ենթարկելու Արցախի էթնիկ զտման, ինչպես նաև՝ հայ ռազմագերիների ազատ արձակում:
Բողոքի ակցիան սկսվել է AYF-ի գործադիր անդամ Նարեկ Սաքայանի ելույթով, ով դատապարտել է Ադրբեջանի գործողությունները՝ հայտարարլով. "Ադրբեջանական պատասխանը Հայկական հարցին, ազատ շնչելու հայերի ցանկությունը, այն էր, որպեսզի անեն այնպես, որ նրանք ընդհանրապես չշնչեին":
ANCA-ի քաղաքականության գծով տնօրեն Ալեքս Գալիցկին ընդգծել է տոկունության կարեւորությունը՝ հայտարարելով. "Այսօր, երբ մենք սգում ենք Արցախի ցեղասպան շրջափակումը և էթնիկ զտումը, մեր 120 000 հայրենակիցների բռնի տեղահանումը, հայ գերիների խոշտանգումները, մեր ժառանգության ոչնչացումը, մենք պետք է հիշենք, որ մենք Սփյուռքում չենք կարող մեզ թույլ տալ հուսահատվելու ճոխություն: Միակ պատճառը, որ մենք այսօր ունենք ազգ, միակ պատճառը, որ մենք ունենք այստեղ որպես հայ կանգնելու արտոնություն, դա նրանք են, ովքեր դիմադրել են"։
Բողոքի ակցիան ավարտվեց զոհված զինծառայողների պատվին և հայ ռազմագերիների ազատության համար աղոթքով:
1988 թվականի փետրվարի 20-ին Լեռնային Ղարաբաղի ինքնավար մարզի մարզխորհրդի արտահերթ նստաշրջանը որոշում էր ընդունել դիմել Ադրբեջանական ԽՍՀ և Հայկական ԽՍՀ Գերագույն խորհուրդներին' Լեռնային Ղարաբաղը Ադրբեջանի կազմից դուրս բերելու և Խորհրդային Հայաստանին միանալու խնդրանքով, ինչպես նաև միջնորդել ԽՍՀՄ Գերագույն խորհրդին' այդ հարցը դրական լուծելու համար: Օրեր անց ադրբեջանական կողմը "արձագանքեց " այդ որոշմանը Խորհրդային Միության ինտերնացիոնալիզմի խորհրդանիշ Սումգայիթ քաղաքում, որտեղ փետրվարի 26-ից սկսվեցին հակահայկական ցույցեր: Փետրվարի 27-ի երեկոյան բռնի գործողություններ սկսվեցին քաղաքի հայ բնակչության դեմ։ Փետրվարի 28-ի երեկոյան Սումգայիթ մտան Խորհրդային բանակի ստորաբաժանումները, որոնք ի սկզբանե կարգադրություն չունեին ջարդարարների դեմ ուժ և զենք կիրառել։ Միայն փետրվարի 29-ի երեկոյան բանակային ստորաբաժանումները անցան վճռական գործողությունների, և հայերի կոտորածը դադարեց։ Պաշտոնական տվյալներով՝ սումգայիթյան ջարդերի հետևանքով սպանվել է 32 մարդ (26 հայ, 6 ադրբեջանցի), ավելի քան 400 մարդ ստացել է տարբեր աստիճանի մարմնական վնասվածքներ, կատարվել են հարձակումներ և կողոպտվել մոտ 200 բնակարան, մշակութային նշանակության ավելի քան 50 շենք, վնասվել է ավելի քան 100 միավոր ավտոտրանսպորտ: Սումգայիթյան ջարդերի առնչությամբ կազմակերպված դատավարությունն ու դրա "անաչառությունը" անպատասխան թողեցին մի շարք հարցեր, որոնցից մեկը զոհերի և վիրավորների թվի հավաստիությունն էր: Զոհերի և վիրավորների թվի մասին կան տեղեկություններ ու տվյալներ, որոնք հակասում են պաշտոնականին։ Հայ-ադրբեջանական ազգամիջյան բռնության նկատմամբ նման վերաբերմունքը և անպատժելիությունը կարևոր նշանակություն ունեցան Ադրբեջանում հակահայկական բռնության քաղաքականության հետագա ընդլայնման և շարունակման համար:
Ժամանակակից Ադրբեջանը շարունակում է Խորհրդային Ադրբեջանի հակահայկական քաղաքականությունը։ Դրա վերջին դրսևորումը 2022 թվականի դեկտեմբերի 12-ից Հայաստանն ու Լեռնային Ղարաբաղը կապող Լաչինի միջանցքի փակումն էր։ Մոտ 120 000 հայ հայտնվել էր հումանիտար աղետի պայմաններում։ Նման քաղաքականությունն ուղղված էր էթնիկ զտման միջոցով Արցախի հայաթափմանը։