Արմինֆո. Ֆրանսիան, նույնիսկ, տեսականորեն չի կարող ապահովել Հայաստանի անվտանգությունը, քանի որ չունի դրա համար անհրաժեշտ ռազմական Լոգիստիկա։ Այդ մասին հայտարարել է ռուսաստանցի հայտնի գիտնական, իրանագետ, տարածաշրջանային հարցերի փորձագետ Կարինե Գևորգյանը՝ ԱրմԻնֆո-ի հետ զրույցում:
ԱրմԻնֆո-ի թղթակիցը Գևորգյանից հետաքրքրվել է, թե ինչով է պայմանավորված իր սահմաններին ռուս սահմանապահներին աստիճանաբար փոխարինելու Երևանի որոշումը, և արդյոք դա կարող է կապված լինել Հայաստան-ԵՄ գործընկերության օրակարգի ընդլայնման հետ, ինչին ի պատասխան փորձագետը նշել է, որ հայ-իրանական սահմանից Ռուսաստանի սահմանապահների դուրս բերման հարցում երկու գործոն կա՝ հայկական և ռուսական: Նա հավելել է, որ ռուսական կողմի վիճակը չի կարելի կատարյալ անվանել, և այդ "անկատարությունը" կարելի է բազմապատկել հազարով և ներկայացնել արդեն Հայաստանում՝ աղավաղված տարբերակով, ինչն ակնհայտ է։
"Քաղաքական գործիչները կարող են դիմել դրան, և արդեն այնքան էլ կարևոր չէ՝ ում ճնշման տակ", - ասել է Գևորգյանը:
Միաժամանակ, նա հետաքրքրական է համարում ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի հայտարարությունն այն մասին, որ Սյունիքով հաղորդակցությունների անվտանգությունը կարող են ապահովել ռուս և հայ սահմանապահները՝ համատեղ: "Սա ակնհայտորեն ռևերանս է Մոսկվայի նկատմամբ։ Բայց, կարծում եմ, որ այս հարցում չի կարելի անտեսել Թեհրանի կարծիքը։ Իրանական կողմը, հնարավոր է, նախաբեմում չքննարկի այդ խնդիրը, բայց ակնհայտ է, որ դա իր համար շատ կարեւոր հարց է", - ասել է փորձագետը։
Ընդ որում, նա ուշադրություն է հրավիրել մեկ այլ պահի վրա: Գեւորգյանը նշել է, որ հայկական փորձագիտական դաշտում ավելի հաճախ են հնչում կարծիքներ, որ Հայաստանը վերակողմնորոշվում է դեպի Արեւմուտք, ավելի բարձր է հնչում Հարավային Կովկասում Ռուսաստանի քաղաքականության քննադատություն, սակայն այդ քննադատությունն առավելապես հրապարակային-պլակատային, բայց ոչ՝ խորը-բովանդակային: "Դա պայմանավորված է այն հանգամանքով, որ չկա իրական պատկերացում, թե ինչ է կատարվում հենց Ռուսաստանում, որ նա նույնպես գտնվում է նման անցումային վիճակում։ Տեղի է ունենում նաև էլիտաների դանդաղ տանջալից փոփոխություն", - նշել է ռուսաստանցի փորձագետը։
Նա նաև անհեռատես է համարում Հայաստանի ապավինումը Ֆրանսիային, որն ինքն այսօր լավագույն ժամանակները չի ապրում։ "Բայց բանն անգամ դա չէ։ Ինձ մոտ տպավորություն է ստեղծվում, որ հայ-ֆրանսիական պաշտպանական հարաբերությունների կողմնակից մարդիկ լավ չեն ուսումնասիրել աշխարհագրությունը", - ասել է Գեւորգյանը։
Այդ առումով նա ուշադրություն է հրավիրել այն հանգամանքի վրա, որ ոչ մի ռազմական լոգիստիկա չկա, և Ֆրանսիան, նույնիսկ, տեսականորեն չի կարող ապահովել Հայաստանի անվտանգությունը: "Հայաստանի պաշտպանության առումով ռազմական լոգիստիկա ունի միայն Իրանը, ընդ որում, ուղիղ, քանի որ կա ընդհանուր սահման։ Այդ սահմանը շատ թանկ է Իրանի համար, քանի որ վերաբերում է հենց Իրանի անվտանգությանը", - նշել է փորձագետը։
Նրա ասելով՝ դա կարող է անել նաև Հնդկաստանը, որը Հայաստանին սպառազինություն է մատակարարում հենց Իրանի տարածքով, և Թեհրանը բաց է թողնում այդ ռազմական մատակարարումները: "Կներեք, բայց CAESAR ինքնագնաց հրետանային կայանքները ոչ մի կերպ ինքնաթիռներով չես բերի, դա կարելի է անել միայն ցամաքային ճանապարհով։ Եվ ֆրանսիացիները չունեն անպիսի ռազմական տրանսպորտային ինքնաթիռներ, ինչպես՝ ռուսները: Եվ դա կարելի է անել միայն Իրանով։ Դուք կարող եք պատկերացնել, թե ինչպես դա պետք է տեղի ունենա", - ասել է փորձագետը, հավելելով, որ դա միանգամայն անիրատեսական է։
Նրա խոսքով ՝ մեկ այլ երկիր, որը կարող է ապահովել Հայաստանի անվտանգությունը, Ռուսաստանն է՝ Կասպից ծովով և կրկին Իրանի տարածքով։ Գևորգյանը վստահ է, որ ահա այն իրական ռազմական լոգիստիկան, որը կարող է թույլ տալ ապահովել Հայաստանի անվտանգությունը։ "Դե, ինչու՞ ժողովրդին ասել Ֆրանսիայի մասին",- հարցրել է նա:
Միևնույն ժամանակ, նա խոստովանել է, որ Ռուսաստանը ձախողել է իր քաղաքականությունը հետխորհրդային տարածքում, ինչը հարվածի տակ է դրել հենց իր անվտանգությունը, և Ուկրաինան դրա վկայությունն է։ Գևորգյանը, ընդսմին, հույս է հայտնել, որ Ռուսաստանն, այնուամենայնիվ, կկարողանա դուրս գալ այս պատային իրավիճակից։
Ճշգրտող հարցին, թե արդյոք Մերձավոր Արեւելքում ընթացող գործընթացները կարող են ազդել Հարավային Կովկասում Իրանի դիրքորոշման վրա, փորձագետը նշել է, որ Իրանը մեծ երկիր է, որը "իր օդանավակայաններն ու հրթիռային կայանքները մղել է բազալտե ժայռի մեջ": Նա վստահ է, որ Իսրայելը միայնակ ռեսուրս չունի Իրանի դեմ պատերազմելու։ "Ես հիշում եմ Պենտագոնի 2010թ. զեկույցը, երբ դեռ Իրանն այն Իրանը չէր, ինչպիսին այսօր է ՝ հիպերձայնային հրթիռով, և արդեն այն ժամանակ նրանք պնդում էին, որ Իրանի դեմ գործողության համար ռմբակոծությունները բավարար չեն լինի, դա Իրաքը չէ։ Անհրաժեշտ կլինի ցամաքային գործողություն ՝ մինչև 800 հազար կենդանի ուժի ներգրավմամբ։ Այսօր այն վերցնելու տեղ չկա: Բացի այդ, ՆԱՏՕ - ի զինանոցը որոշ չափով սպառված է Մերձավոր Արևելքում և Ուկրաինայում տեղի ունեցող իրադարձություններով, և առայժմ նույնիսկ ԱՄՆ-ը հնարավորություն չունի սկսել մեծ քանակությամբ սպառազինության արտադրություն՝ օբյեկտիվ պատճառներով", - ասել է նա, հավելելով, որ ամեն ինչ անհրաժեշտ ռազմական ռելսերի վրա դնելու համար Ամերիկայից կպահանջվի մինչև 8 տարի։
Միեւնույն ժամանակ, Գեւորգյանը հնարավոր է համարում բազմակենտրոն աշխարհի ձեւավորումը ՝ արժութատնտեսական գոտու ինչ-որ ուրվագծի ստեղծմամբ, որտեղ կարող են հայտնվել Ռուսաստանը, Իրանը, նույն Հնդկաստանը եւ Աֆրիկայի երկրները, որոնք շատ ռեսուրսային են: "Եվ նկատելի է, որ ռուսական դիվանագիտությունն ինտենսիվ աշխատում է աֆրիկյան ուղղությամբ, և ոչ միայն դիվանագիտությունը, այլև ՄՌԸ-ն։ Այդ պատճառով ես լավատեսորեն եմ տրամադրված", - ասել է նա։
Ելնելով վերն ասվածից՝ ռուսաստանցի փորձագետը համոզմունք է հայտնել, որ ցանկացած կարևոր հաղորդակցական որոշում, որը կընդունվի Հարավային Կովկասի վերաբերյալ՝ որոշակի արտաքին ուժերի կողմից, շանս չունի իրագործվելու "գրվածի տառին" համապատասխան և կփոխակերպվի: Այդ առնչությամբ նա համոզմունք է հայտնել, որ շտապել պետք չէ, եւ «ամեն ինչ ընթանում է իր հունով»։