Ռուսաստանցի քաղաքագետ. Պաշտոնական Թեհրանը սահմանների վերանայման հարցի նկատմամբ բավականին հետևողական և պահպանողական դիրքորոշում ունի

Արմինֆո. Պաշտոնական Թեհրանը բավականին հետևողական և պահպանողական դիրքորոշում ունի սահմանների վերանայման հարցի նկատմամբ։ Ռուս քաղաքագետ Սերգեյ Մարկեդոնովն այդպես է մեկնաբանել ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեայում ԻԻՀ նախագահ Մասուդ Փեզեշքիանի ելույթը՝ վերլուծելով ուկրաինական հակամարտության և եվրասիական անվտանգության վերաբերյալ իրանական մոտեցումները:

Փորձագետը փաստել է, որ չեն հասցրել հանդարտվել կրքերը Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանի ՝ Ուկրաինայի տարածքային ամբողջականությանը սատարելու խոսքերի շուրջ, երբ նոր տեղեկատվական առիթ է ընծայել Ռուսաստանի ևս մեկ գործընկեր՝ Իրանը:

"Իրանի նորընտիր նախագահ Մասուդ Փեզեշքիանը Նյու Յորքում ՄԱԿ Գլխավոր ասամբլեայի «հարթակներում» հայտարարել է. "Մենք պատրաստ ենք նստել եվրոպացիների և ամերիկացիների հետ նույն սեղանի շուրջ ՝ երկխոսության և բանակցությունների համար։ Մենք երբեք հավանություն չենք տվել ուկրաինական տարածքի դեմ ռուսական ագրեսիային", - հիշեցրել է Մարկեդոնովը։

Ընդ որում, ռուս քաղաքագետը կարծում է, որ Փեզեշքիանի հայտարարությունը պետք չէ դիտարկել որպես սենսացիա կամ, իբրև թե, արևմտամետ քաղաքական գործչի էքսպրոմտ, քանի որ Թեհրանը միշտ հետևողական է եղել այլ պետությունների սահմանների անխախտելիության հարցում ։ "Իրանը բազմիցս հրապարակավ հայտարարել է, որ չի ճանաչում Աբխազիայի, Հարավային Օսիայի անկախությունը։ Դեռ 2023 թվականին Իրանի այն ժամանակվա ԱԳ նախարար Հոսեյն Ամիր Աբդոլահիանը հայտարարել էր, որ չնայած Մոսկվայի հետ բարեկամությանը, իր երկիրը չի ճանաչում Ղրիմը, Դոնբասը և "նոր շրջանները" ՌԴ կազմում։ Ու թեև Թեհրանի ու Բաքվի հարաբերությունները միշտ էլ աչքի են ընկել հակասություններով ու բարդություններով, իրանցիները նույնիսկ ակնարկ չեն արել Լեռնային Ղարաբաղի ճանաչման մասին, ընդհակառակը, աջակցել են նրա ինտեգրմանը Ադրբեջանի կազմում։ Թեհրանի պաթոսն այդ ուղղությամբ այսօր հետևյալն է.  մի դիպչեք Հայաստանի ամբողջականությանը և սահմաններին։ Այսպիսով, առկա է սկզբունքների հետեւողականություն", - նշել է Մարկեդոնովը։

Միևնույն ժամանակ, քաղաքագետը կարծում է, որ Իրանը Արևմուտքի և "սիոնական ռեժիմի" թիվ 1 թշնամու համբավ ունի, բայց, միևնույն ժամանակ, ԱՄՆ-ի և նրա դաշնակիցների հետ երկխոսության հարցում գոյություն ունի հասարակության շրջանում և քաղաքականությունում: Նրա խոսքով ՝  Փեզեշքիանը,  Ռաֆսանջանին, Խաթամին,  Ռոհանին ցանկանում էին խոսել Արևմուտքի հետ, բայց՝ իրենց ազգային շահերի լեզվով:

"Եվ այսօր Թեհրանը կցանկանար հասնել ինչ-որ modus vivendi-ի ԱՄՆ-ի եւ ԵՄ-ի հետ։ Հանգամանքները թույլ տան՝ Մոսկվայից չի հարցնի։ 2014 թվին հայտնի իրանցի փորձագետ Կայհան Բարզեգարը շատ ճշգրիտ փոխաբերություն մտցրեց ուկրաինական ճգնաժամի վերաբերյալ իրանական քաղաքականության համար ՝ "ակտիվ չեզոքություն": Ինչպես ասում են՝ ստացեք և ստորագրեք: Դրան ավելացնենք այն ընկալումը, որ ունեն իրանցի քաղաքական գործիչներն ու դիվանագետները:  Մոսկվայի դիրքերը Կովկասում և , ընդհանրապես, Եվրասիայում Իրանում շատերը համարում են պակաս ամուր, քան 5 կամ 10 տարի առաջ ։ Կարելի է դա չտեսնել, բայց, միա յն, արդյո՞ք դա օգտակար է իրական գործի համար: Ի դեպ, հարցը հռետորական է", - հավելել է փորձագետը։

Վերջում ռուս քաղաքագետը խորհուրդ է տվել կարդալ իրանցի փորձագետներին, նշելով, որ մոսկովյան իմաստների կոնստրուկտորներն այսօր որքան ասես կարող են խոսել Ռուսաստանի մասին՝ որպես Գլոբալ Հարավի առաջնորդի, սակայն նրանց թեհրանցի գործընկերները մի փոքր այլ կերպ են կարծում։

"Ռուսաստանը (հատկապես պատմական հետադարձ հայացքով) դիտարկվում է որպես կայսերական հարձակողական տերություն ։ Հիշենք, որ ոչ այլ ոք, քան Մահմուդ Ահմադինեջադը՝ Արևմուտքի կոշտ ընդդիմախոսն ու պահպանողականը , փոխհատուցում էր պահանջում իր երկրի համատեղ "խորհրդա - բրիտանական օկուպացիայի" համար ։ Եվ մենք դեռ չենք խոսել 20 - րդ դարասկզբի "սահմանադրական հեղափոխության" մասին", - ամփոփել է Մարկեդոնովը։