Արմինֆո. Հենց իր բովանդակությամբ, բայց ոչ վերջնական արդյունքով բանակցությունների բրյուսելյան ձևաչափը կարող է հաջող լինել Հայաստանի համար, բացառապես, այդ գործընթացին Հայաստանի չափազանց ակտիվ մասնակցության դեպքում։ ԱրմԻնֆո-ին նման կարծիք է հայտնել Երևանի մամուլի ակումբի նախագահ Բորիս Նավասարդյանը։
"Խոսքը Բրյուսելի բանակցային սեղանին միանգամայն որոշակի հարցեր, խնդիրներ, բանակցային գործընթացի վերաբերյալ մտահոգություններ դնելու Երևանի փորձերի մասին է։ Եվ, իհարկե, սեփական այլընտրանքային առաջարկներն ու ակնկալիքները Բաքվից։ Հակառակ դեպքում Բրյուսելից հիմնական լուծումներ ակնկալել պետք չէ։ Լավագույն դեպքում՝ այնտեղ կստորագրվի ընդհանուր փաստաթուղթ, որում չեն հիշատակվի կոնկրետ հարցեր՝ շատ կոնկրետ բովանդակությամբ", - կանխատեսում է փորձագետը։
Վերջիններս, ըստ նրա, կլլուծվեն Հայաստան-Ադրբեջան-Ռուսաստան, "3+3" ձևաչափով ՝ Երևանի շատ պասիվ մասնակցության պայմաններում՝ համապատասխան հետևանքներով։ Ըստ Նավասարդյանի՝ այդ ձևաչափերում հիմնական խնդիրների լուծումը կարող է տեղի ունենալ՝ հաշվի առնելով Ռուսաստանի, Թուրքիայի, Իրանի և Ադրբեջանի, բայց ոչ Հայաստանի շահերը։ Նշելով այս փուլում Մոսկվայի, Անկարայի եւ Բաքվի շահերի ավելի մեծ կոոպերացիայի փաստը՝ Նավասարդյանը նշել է, որ Թեհրանը, տարածաշրջանում սեփական բավական փոքր հնարավորությունների եւ ռեսուրսների լույսի ներքո, ստիպված է դրանց հարմարեցնել սեփական շահերը: Մինչդեռ, Երևանը զրկված է անգամ այդ հնարավորությունից։
"Ընդհանուր առմամբ, Բրյուսելն ու Մոսկվան ունեն սեփական չհատվող օրակարգը։ Մոսկվայում քննարկվում է սահմանի սահմանազատումն ու սահմանագծումը, հաղորդակցությունների ապաշրջափակումը։ Բրյուսելում ավելի շատ խոսում են ընդհանուր կարգավորման մասին։ Եվ Մոսկվան, ի տարբերություն Բաքվի, Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև խաղաղության համաձայնագրի ստորագրմամբ բոլորովին շահագրգռված չէ", - նշել է նա։
Այսպես թե այնպես, բայց հենց Բրյուսելն է, ըստ Նավասարդյանի, իր մեջ պարունակում Հայաստանի և Արցախի համար անցանկալի զարգացումները կանխելու շանսեր։ Փաշինյան-Ալիև ուղիղ բանակցությունների միջոցով, Շառլ Միշելի մոդերատորությամբ, բայց ոչ մասնակցությամբ՝ ԱՄՆ աջակցությամբ։ Քանի որ, շարունակելով որոշակիություն քննարկել Մոսկվայում՝ Մոսկվայի, Բաքվի և Անկարայի դիրքորոշումների և շահերի գերիշխանության պայմաններում, Երևանը բաց է թողնում սեփական շահերը պահպանելու շանսերը։