Ուրբաթ, 1 Ապրիլի 2022 14:14

Արմինֆո.Չնայած այն հանգամանքին, որ Լեռնային Ղարաբաղի շուրջ ներկայիս ճգնաժամը հրահրել է ակնհայտորեն ոչ թե Ուկրաինայի իրավիճակը, այլ այդ հակամարտության կարգավորումը տեղի կունենա նրա սեփական տրամաբանության շրջանակներում, լիովին ժխտել Ուկրաինայի նշանակությունն այդ ամենում, թվում է՝ ճիշտ չէ:

ԱրմԻնֆո-ին այդպիսի կարծիք է հայտնել Ռուսաստանի ԱԳՆ Մոսկվայի միջազգային հարաբերությունների պետական ինստիտուտի առաջատար գիտաշխատող, "Միջազգային վերլուծություն" ամսագրի գլխավոր խմբագիր Սերգեյ Մարկեդոնովը։

 

"Արևմտյան տեղեկատվական նարաթիվը, այսպես թե այնպես, ազդեցության վիթխարի ռեսուրս ունի ԱՄՆ-ի և Եվրոպայի սահմաններից ոչ հեռու։ Ըստ այդմ, Ուկրաինայի արշավի տեղապտույտի վերաբերյալ վերջին գնահատականները լիովին կարող են նպաստել այնպիսի մեկնաբանությունների ձեւավորմանը, որոնց համաձայն, այժմ Մոսկվան Անդրկովկասով զբաղվելու ժամանակ չունի։ Վերջինս միանգամայն կարող է հանգեցնել, ավելին, արդեն հանգեցնում է "կարմիր գծերը" հետ մղելու Բաքվի փորձերի", - ընդգծել է նա։

 

Նշելով Ղարաբաղում ՌԴ-ի գործողությունների վերաբերյալ Ադրբեջանի ՊՆ-ի քննադատության աճը՝ վերլուծաբանը ենթադրել է, որ համանման քննադատություն կարող է հնչել նաեւ Երեւանում: Այս լույսի ներքո՝ նա առանձնացրել է Հայաստանի վարչապետ Փաշինյանի կողմից Ռուսաստանի նախագահ Պուտինի հետ վերջին զրույցի ընթացքում ադրբեջանցի զինվորականների նկատմամբ խաղաղապահների ավելի կոշտ լինննելու պահանջները: Ինչպես նաև ռուս զինվորականների գործողությունների հետաքննության անհրաժեշտությունը, որոնք թույլ են տվել ադրբեջանցիների առաջխաղացում ռուս զինվորականների պատասխանատվության գոտում։

 

Այդ բոլոր իրադարձություններն ու հակամարտող կողմերի հայտարարությունները, ըստ Մարկեդոնովի, աշխարհաքաղաքական իրողությունները չեն փոխում: Ղարաբաղում ՌԴ-ի գործողությունների խտրականության, օրինակ, Ուկրաինայում գործողությունների օրինակով, Արևմուտքը նախկինի պես պատրաստ չէ։ Թեեւ նույն ամերիկացի եւ ֆրանսիացի քաղաքական գործիչները դա անում են Ղարաբաղում Բաքվի վերջին գործողությունների առնչությամբ։ Ինչը թույլ է տալիս արձանագրել, որ այն, ինչ թույլատրվում է Կիևին, պարտադիր չէ, որ թույլատրվի Բաքվին, ինչը բոլորովին պայմանավորված չէ Ռուսաստանի նկատմամբ համակրանքով կամ հակակրանքով։

 

Վերլուծաբանի կանխատեսումներով, մեկ այլ իրողություն՝ հեռանկարի տեսքով, պարունակվում է Մոսկվայի կոշտ պատասխանի հնարավորության մեջ՝ նրան իր համար զգալի հետաքրքրություն ներկայացնող ոլորտներից դուրս մղելու փորձերի դեպքում: Եվ դա՝ հակամարտության տարածաշրջաններում ստատուս-քվոյի խախտումից հնարավորինս խուսափելու ՌԴ ավանդական ձգտման ֆոնին։ Այս լույսի ներքո նա հիշեցրել է, որ Մոսկվան ճանաչել Է Աբխազիան եւ Հարավային Օսիան այդ հակամարտությունների քառամյա ապասառեցումից հետո: Իսկ ԼԺՀ-ն և ԴԺՀ-ն՝ Մինսկի համաձայնագրերի շուրջ ութ տարվա ապարդյուն բանակցություններից հետո։

 

"Եվ վերջապես, ըստ հերթականության, բայց բնավ ոչ ըստ կարեւորության վերջին հանգամանքը։ Բոլոր կողմերից Ղարաբաղում ՌԴ խաղաղապահ առաքելության որակի նկատմամբ ոչ մի դժգոհություն նրա նկատմամբ բոլորովին այլընտրանք չեն ստեղծում։ Ռուսաստանի տոտալ զսպմանը պատրաստ Արևմուտքը Ղարաբաղում ոչինչ չի առաջարկում։ Վերջինը նշանակում է, որ Մոսկվան, խուսափելով կոշտ ընտրությունից, շարունակելու է Բաքվի և Երևանի միջև ճշգրիտ հավասարակշռման քաղաքականությունը՝ որպես հակամարտության մոդերատոր։ Քանի դեռ, ինչպես և նախկին ԽՍՀՄ մյուս "թեժ կետերում", նրան այդ ընտրությունը չեն պարտադրի՝ չթողնելով մանևրելու համար տարրական տարածք։ Հենց այդ պատճառով էլ այսօր չափազանց կարեւոր է Ղարաբաղում չհատել ճգնաժմային կառավարումը  հակամարտության ապասառեցումից բաժանող գիծը", - ամփոփել է Մարկեդոնովը