Արմինֆո. Վերլուծելով Թուրքիայի վերջին բոլոր քայլերն ու գործողությունները՝ անհրաժեշտ է ուշադրություն դարձնել ռուսական սպառնալիքի նկատմամբ թուրքերի բավականին լուրջ վերաբերմունքին, որն ունի պատմական ակունքներ։ ԱրմԻնֆո-ին այդպիսի կարծիք է հայտնել Հայաստանի ԳԱԱ ակադեմիկոս, թուրքագետ Ռուբեն Սաֆրաստյանը։
"Այս լույսի ներքո՝ Թուրքիան հակառուսական ուղղվածության կտրուկ գործողություններ կձեռնարկի՝ միայն համոզվելով Ուկրաինայում ընթացող իրադարձությունների արդյունքում ՌԴ-ի թուլացման հարցում։ Առայժմ նման թուլացում ես չեմ տեսնում։ Բայց մենք պետք է հստակ հասկանանք, որ նույն Հարավային Կովկասում Թուրքիան գործում է Ադրբեջանի ձեռքերով։ Այստեղից էլ՝ ադրբեջանական վերջին ռազմական սադրանքները Հայաստանի հետ սահմանին և Արցախում։ Եվ այն, որ այդ սադրանքները շարունակվելու են, կարծում եմ, ակնհայտ է", - ընդգծել է նա։
Ադրբեջանին թուրքական աջակցությունը թուրքագետը պայմանավորում է Անկարայի կողմից նրա օգտագործմամբ՝ սեփական տարածաշրջանային խնդիրներն իրագործելու համար։ Մասնավորապես, Բաքվի միջոցով 44-օրյա պատերազմի արդյունքները օգտագործել տարածաշրջանում սեփական գերիշխանության հասնելու նպատակով։ Ինչը թուրքերը, նրա կարծիքով, բոլորովին չեն թաքցնում։ Ընդ որում, հաշվի առնելով, որ թուրքական էքսպանսիոնիստական ծրագրերի ճանապարհին առաջին խոչընդոտը ռուս խաղաղապահներն են Արցախում, ակադեմիկոսը բոլորովին չի բացառում ադրբեջանական սադրանքները նաև ռուս զինվորականների նկատմամբ՝ հանրապետությունից նրանց դուրսբերման նպատակով:
Ակադեմիկոսի գնահատականներով, Մոսկովյան հռչակագրի ստորագրումից հետո Հայաստանի հետ դաշնակցային հարաբերությունները Ռուսաստանի համար Ադրբեջանի հետ բացարձակ նույնական հարաբերություններ չեն դարձել։ Եվ ի տարբերություն Հայաստանի հետ դաշնակցային հարաբերությունների իրական ռազմաքաղաքական, ռազմավարական բնույթի, Բաքվի հետ Մոսկվայում ստորագրված փաստաթուղթը, ակադեմիկոսի կարծիքով, առավելապես կոնյունկտուրային բնույթ է կրում։ Եվ բոլորովին չի համապատասխանում ՌԴ-ի և Ադրբեջանի հարաբերությունների իրական մակարդակին։
"Այս լույսի ներքո՝ ենթադրում եմ, որ Ալիեւը ՌԴ-ի հետ հռչակագրի ստորագրմանը գնացել է Մոսկվայի ճնշման ներքո։ Եվ, իհարկե, Անկարայի հավանությամբ։ Դառնալով, հաշվի առնելով ռուսական էլիտայի հետ ադրբեջանական էլիտայի մշակված կապերը, համագործակցության յուրօրինակ հարթակ ռուս-թուրքական դիմակայությունում ։ ՌԴ-ն, իր հերթին, բոլորովին շահագրգռված չէ Հարավային Կովկասի ապակայունացմամբ, հատկապես՝ Ուկրաինայի ֆոնին։ Եվ փորձում է թույլ չտալ Թուրքիայի ուժեղացում, այդ թվում ՝ Բաքվին ստիպելով ստորագրել մի փաստաթուղթ, որը սահմանափակում է Անկարայի հնարավորությունները։ Բայց ես չեմ կարծում, որ այդ ամենը երկարաժամկետ բնույթ կունենա: Որոշ ժամանակ անց Բաքուն Անկարայի կոչով կսկսի կատարել քայլեր, որոնք կհակասեն Մոսկվայի հետ հռչակագրով ամրագրված հարաբերություններին", - կանխատեսում է Սաֆրաստյանը։