Արմինֆո.Ուկրաինայում տիրող իրավիճակին նախորդել են մի շարք իրադարձություններ։ Այդ լույսի ներքո, կարծում եմ, որ հակամարտության սրումն անակնկալի հատուկ տարր չի ունեցել։ ԱրմԻնֆո-ին այդպիսի կարծիք է հայտնել քաղաքագետ Անդրիաս Ղուկասյանը։
Ըստ քաղաքագետի՝ այն հարցի պատասխանը, թե արդյոք ռազմական ներխուժումը կընդլայնվի մինչև մեծ պատերազմ Ուկրաինայի և Ռուսաստանի միջև, կախված է այդ գործողություններին Կիևի արձագանքից։ ԼԺՀ և ԴԺՀ ճանաչումը՝ ՌԴ մյուս գործողությունների հետ միասին, նրա կարծիքով, նպատակ ուներ Արևմուտքին նոր վերջնագիր ներկայացնել։ Մասնավորապես, ՌԴ նկատմամբ նոր խիստ պատժամիջոցներ սահմանելու դեպքում Արևմուտքին Ուկրաինայում մարտական գործողությունների թատերաբեմի ընդլայնման սպառնալիքի ցուցադրման նպատակ է հետապնդում։
Մեկնաբանելով Հայաստանի ղեկավարության հնարավոր արձագանքը տեղի ունեցածին՝ քաղաքագետը նշել է, որ Մոսկվայի հետ դաշնակցային հարաբերությունները պահպանելու Երևանի մտադրությունների ֆոնին կառավարությունը պետք է մտածի հակաճգնաժամային քայլերի մասին: Մասնավորապես, մշակել Հայաստանի տնտեսության վրա ՌԴ-ի նկատմամբ արևմտյան պատժամիջոցների բացասական ազդեցության նվազեցմանն ուղղված գործողությունների և միջոցառումների ծրագիր։ Նրա գնահատմամբ՝ արդեն ավելի քան ակնհայտ է, որ ՌԴ-ի նկատմամբ միջազգային պատժամիջոցները կազդեն նաև Հայաստանի վրա։ Էլ չենք խոսում այն մասին, որ Արևմուտքի հետ հարաբերությունների զարգացման հայեցակարգի բացակայության պայմաններում Երևանը ստիպված է լինելու ապավինել բացառապես սեփական ռեսուրսներին։
Վերջիններիս բացակայության դեպքում Հայաստանը, Ղուկասյանի կանխատեսմամբ, կհայտնվի ներքաղաքական վերադասավորումների անհրաժեշտության առջեւ։ Առաջին հերթին, այն պատճառով, որ նախորդ տարվա խորհրդարանական ընտրությունների արդյունքում ձևավորված և խորհրդարանում ներկայացված իշխանությունն ու ընդդիմությունը միանգամայն բացառում են Արևմուտքի հետ արդյունավետ աշխատանքը։ Իսկ Նիկոլ Փաշինյանը, Ռոբերտ Քոչարյանը և, նույնիսկ, Սերժ Սարգսյանը, նրա կարծիքով, չեն կարող Արևմուտքի համար լինել վստահելի գործընկերներ, որոնց հետ կարելի է իրապես աշխատել։ Ավելին, Հայաստանում գործող քաղաքական համակարգը, նրա կարծիքով, հարմարեցված է Ռուսաստանին, Մոսկվայի հետ հարաբերությունների ամրապնդմանը և ամբողջությամբ անտեսում է Արևմուտքի հետ համագործակցության հեռանկարներն ու հնարավորությունները։
"Իրավիճակը ծայրահեղ բյուրեղացել է. Հայաստանում փոփոխությունները քաղաքական կամք են պահանջում։ Բայց նման կամքի դրսևորման նախադրյալներ ես այսօր չեմ տեսնում։ Իշխանությունն ու խորհրդարանական ընդդիմությունը հետապնդում են սեփական, այլ, բնավ, ոչ պետական շահեր։ Մեր քաղաքական վերնախավը բացարձակապես պատրաստ չէ զիջել իշխանությունը՝ ի շահ Արևմուտքի հետ Հայաստանի որակապես նոր հարաբերությունների ձևավորման։ Թեև հենց նույն իշխող ուժը քաջ գիտակցում է, որ ինքն ի զորու չէ իրականացնել նման աշխարհաքաղաքական շրջադարձ։ Ինչպես ի վիճակի չէ դա իրականացնել քոչարյանական և սարգսյանական ընդդիմությունը", - ամփոփել է Ղուկասյանը։