Արմինֆո. Ուկրաինայի շուրջ Ռուսաստանի և ԱՄՆ-ի բավական կոշտ սակարկությամբ պայմանավորված վերջին իրադարձությունների լույսի ներքո Ռուսաստանը, անկասկած, կձգտի ավելի ամրապնդել սեփական դիրքերը ԵԱՏՄ և ՀԱՊԿ երկրներում։ ԱրմԻնֆո-ին այդպիսի կարծիք է հայտնել Կովկասի ինստիտուտի տնօրեն Ալեքսանդր Իսկանդարյանը։
"Խոսքը վերաբերում է Ուկրաինայում այդ երկու կազմակերպությունների անդամ երկրների ընդհանուր, համախմբված դիրքորոշման մշակման փորձերին։ Հասկանալի է՝ ՌԴ-ի դիրքորոշումից բխող եւ դրան համապատասխանող։ ՀԱՊԿ-ն ինքը, կարծում եմ, Ուկրաինայի շուրջ հակամարտությանն իրապես չի միջամտի ։ Բայց Մոսկվային կարող է անհրաժեշտ լինել այդ կազմակերպության հայտարարությունը՝ որպես Ռուսաստան-Արևմուտք սակարկության տեղեկատվական ապահովման մաս", - նկատել է նա։
ՌԴ-ի նման քաղաքականության շրջանակներում քաղաքագետը բոլորովին չի բացառում անգամ Հայաստանին ուղղված պահանջները՝ սահմանափակել շփումներն Արևմուտքի հետ։ Եվ 44-օրյա պատերազմի արդյունքում Հայաստանի սուբյեկտության մակարդակի լրջագույն իջեցման ֆոնին Երևանը, նրա կանխատեսմամբ, ի վիճակի չի լինի լուրջ դիմադրություն ցույց տալ նման պահանջներին։ Իսկանդարյանի կարծիքով՝ Արևմուտքի և ՌԴ-ի միջև առկա առճակատման բարձր մակարդակը, այսպես թե այնպես, բացասական ազդեցություն կունենա Հայաստանի վրա։ Ընդ որում, ՌԴ-ի եւ ԱՄՆ-ի միջեւ ընտրություն կատարելու անհրաժեշտության դեպքում, Հայաստանը, նրա կարծիքով, խուսավարման շատ քիչ հնարավորություններ կունենա՝ նման հեռանկարից խուսափելու նպատակով։ Մինչդեռ վերջինը, ըստ նրա կանխատեսումների, բացարձակապես չի բացառվում։ Դրա հետ մեկտեղ, քաղաքագետը չի տեսնում հատուկ նախադրյալներ Հայաստանի, մասնավորապես Թուրքիայի եւ Ադրբեջանի հետ նրա հարաբերությունների վրա հատուկ ազդեցության օգտին՝ Ուկրաինայի եւ Թուրքիայի շուրջ ճգնաժամին փաստացի մասնակցության հետեւանքով:
"Ընդհանուր առմամբ, Թուրքիան այսօր կենտրոնացած է Հարավային Կովկասի վրա շատ ավելի մեծ աստիճանով, քան՝ Ուկրաինայում։ Եվ մեր տարածաշրջանում թուրքական ազդեցության աճող մակարդակը Հայաստանի համար շատ լուրջ խնդիր է։ Ասենք ուղղակի, Անկարան այսօր արդեն հավակնում է Հարավային Կովկասում դոմինանտ խաղացողի կարգավիճակի։ Իսկ Բաքվի հետ ընդհանուր շահերն այդ հեռանկարը միայն ամրապնդում են։ Հատկապես 44-օրյա պատերազմի արդյունքում թուրքական և ադրբեջանական շահերի լիակատար, հնարավոր է, իրավիճակային նույնականության լույսի ներքո՝ ինչ վերաբերում է Հայաստանին և Արցախին։