Արմինֆո.ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի ակտիվացման հեռանկարը առաջնային կերպով կախված է, փաստորեն, դրա համանախագահ երկրների միջեւ դիտվող ռազմաքաղաքական ճգնաժամի լուծման հեռանկարներից: ԱրմԻնֆո-ին այդպիսի կարծիք է հայտնել արտակարգ և լիազոր դեսպան, Արցախի նախկին արտգործնախարար Արման Մելիքյանը։
"Այս լույսի ներքո անհրաժեշտ է սպասել Մոսկվայի եւ Վաշինգտոնի միջեւ ընթացող բանակցությունների առնվազն միջանկյալ արդյունքներին։ Կարծում եմ, որ այդ արդյունքները, ի թիվս այլ բաների, կարող են նաև որոշակիություն մտցնել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի ապագայի հարցում ։ Հաշվի առնելով 44-օրյա պատերազմի արդյունքները ՝ այսօր իրավիճակն այնպիսին է, որ Հայաստանից Ստեփանակերտ հասնելու համար համանախագահներին անհրաժեշտ է ստանալ ՌԴ խաղաղապահների համաձայնությունը", - ընդգծել է նա։
Խնդրի լրացուցիչ տարր է, դիվանագետի կարծիքով, Մինսկի խմբի համանախագահներին Արցախ մուտքին Ադրբեջանի համաձայնության անհրաժեշտությունը։ Առաջին հերթին, այն պատճառով, որ Արցախ մուտքը փաստացի վերահսկող ՌԴ-ն, լինելով համանախագահ երկիր, մյուս կողմից, Հայաստանի և Ադրբեջանի հետ համաձայնագիր է ստորագրել հայ-ադրբեջանական հարաբերությունների կարգավորման վերաբերյալ։
Հունվարի 26-ին ՌԴ-ում ԱՄՆ դեսպան Ջոն Սալիվանը Ռուսաստանի ԱԳՆ-ին փոխանցել է անվտանգության երաշխիքների վերաբերյալ Մոսկվայի առաջարկությունների գրավոր պատասխանը: Նույն օրը ԱՄՆ պետքարտուղար Էնթոնի Բլինքենը հայտարարել է, որ ԱՄՆ-ի պատասխանը ներառում է Ռուսաստանի գործողությունների պատճառով մտահոգություն եւ ամերիկյան կողմի առաջարկները: "Մենք չենք հրապարակի փաստաթուղթը, որպեսզի փակ բանակցությունների տարածություն ունենանք։ Այդուհանդերձ, դրա բովանդակությունը նման է այդ թեմայի վերաբերյալ մեր հրապարակային հայտարարություններին։ Մենք չենք հրաժարվի ՆԱՏՕ-ի բաց դռների սկզբունքից։ Ընդ որում, փաստաթղթում կան դրական պահեր, որոնց վրա կարելի է աշխատել՝ Մոսկվայի պատրաստակամության պայմանով", - ընդգծել է Բլինքենը։
Վերադառնալով ԱՄՆ-ի եւ ՌԴ-ի միջեւ առճակատման ընթացիկ փուլին՝ Մելիքյանը նկատել է, որ Մոսկվան ռազմական ներխուժման, Ուկրաինայի դեմ լայնամասշտաբ պատերազմի նպատակ չի դնում: Նրա գնահատականներով՝ այս փուլում հակամարտությունը բնութագրվում է թշնամական ռազմաքաղաքական հռետորաբանությամբ, էլ ավելի մեծ ռազմականացմամբ՝ առանց այդ էլ կոնֆլիկտային տարածաշրջանում՝ սպառազինությունների, հրահանգիչների եւ կամավորների ներկրման միջոցով: Ընդ որում, դիվանագետը լայնածավալ պատերազմ չի կանխատեսում՝ Ուկրաինայի հարավ-արեւելքում իրավիճակի սրումը համարելով թույլատրելի եւ հավանական առավելագույնը: Նրա կարծիքով, տարբեր բնույթի մի շարք պատճառներով Մոսկվան եւ Վաշինգտոնը, հետաքրքրված լինելով իրավիճակի թեժացմամբ մինչեւ հնարավոր առավելագույնը, Ուկրաինայի տարածքում հնարավոր հակամարտությանը սեփական անմիջական ռազմական ներգրավմամբ շահագրգռված չեն:
"Կարող եմ արձանագրել, որ ՌԴ-ի և Ուկրաինայի միջև պատերազմի սկսումն, ըստ էության, անընդունելի է ոչ ՌԴ-ի և ԱՄՆ-ի, ոչ էլ նրա մերձավոր դաշնակիցների համար։ Այս լույսի ներքո, նրանք մեծ ջանքեր են գործադրում հնարավորիննս շատ աղմուկ ստեղծելու համար, ինչը նրանց լիովին հաջողվում է: Այս ողջ իրավիճակի կազուսն այն է, որ, ըստ էության, բուն խնդիրների լուծման հետ դա բնավ ոչ մի կապ չունի։ Ընդ որում՝ ինչպես ՌԴ-ի եւ Ուկրաինայի, այնպես էլ ՌԴ-ի եւ հավաքական Արեւմուտքի միջեւ, ընդհանուր առմամբ: Իսկ ինչ վերաբերում է կոնկրետ Ուկրաինայի հարավ-արևելքի խնդրին, ապա անձամբ ես դրա շուտափույթ լուծման օգտին հեռանկար չեմ տեսնում", - ամփոփել է դիվանագետը։