Արմինֆո. "3+2" ձևաչափով մոսկովյան հանդիպումը նախորդ տարվա աշնանը 44-օրյա պատերազմով ակտիվացած գործընթացների տրամաբանական և օրինաչափ շարունակությունն էր։ ԱրմԻնֆո-ին այդպիսի կարծիք է հայտնել Ազգային ժողովրդավարական բևեռի խորհրդի անդամ Վարուժան Ավետիսյանը։
Դեկտեմբերի 10-ին Մոսկվայում "3+2" փաստացի ձեւաչափով (առանց Վրաստանի) կայացել է Հայաստանի, Ռուսաստանի, Իրանի, Թուրքիայի եւ Ադրբեջանի արտաքին գործերի փոխնախարարների հանդիպում: Դեկտեմբերի 13-ին Թուրքիայի արտգործնախարար Մեւլութ Չավուշօղլուն հայտարարել է, որ Երեւանն ու Անկարան հատուկ ներկայացուցիչներ կնշանակեն հարաբերությունների կարգավորման շուրջ բանակցությունների համար: Հայաստանի ԱԳՆ մամուլի քարտուղարը դրական է գնահատել Չավուշօղլուի հայտարարությունը' հաստատելով երկխոսության համար իր հատուկ ներկայացուցչին նշանակելու Հայաստանի մտադրությունը:
"3+2"-ը Ռուսաստանի հաշվին հօգուտ Թուրքիայի տեղի ունեցող ազդեցության ոլորտների վերաբաշխման վկայությունն է։ Մենք նաև տեսնում ենք, որ Արևմուտքի ազդեցության՝ Վրաստանի բացակայության շնորհիվ ամեն ինչ ընթանում մի փոքր ոչ այնպես, ինչպես կցանկանային այդ գործընթացի նախաձեռնողները։ Ակնհայտ է, որ "3+2"-ը չի հանդիսանում ռազմավարական նշանակության ձևաչափ, որը թույլ տա հավակնել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի գործառույթներին։ Եվ, այդուհանդերձ, այդ ձևաչափին մասնակցությունը Հայաստանին, իմ կարծիքով, ոչ մի լավ բան չի խոստանում", - նկատել է նա։
Գնահատելով հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորումը՝ որպես կարեւոր եւ անհրաժեշտ քայլ, որը ողջունում է միջազգային հանրությունը, քաղաքական գործիչն ընդգծել է Ադրբեջանի հետ սահմանի սպասվող սահմանազատման իրավական հիմքերի հստակեցման անհրաժեշտությունը, համոզմունք հայտնելով, որ այդ գործընթացը, վաղ թե ուշ, նույնպես կծագի հայ-թուրքական օրակարգում։ Այս լույսի ներքո՝ Ավետիսյանը համոզմունք է հայտնել, որ միայն միջազգային փաստաթղթերի վրա հիմնված սահմանազատումը կարող է ապահովել Հայաստանի ազգային շահերի իրագործում։
Այս լույսի ներքո քաղաքական գործիչը տեսնում է միջազգային արբիտրաժի ինստիտուտի վերականգնման անհրաժեշտություն՝ ԱՄՆ-ի, Ֆրանսիայի եւ Մեծ Բրիտանիայի մասնակցությամբ: Վերջինը, նրա կարծիքով, թույլ կտա պաշտպանել Հայաստանի շահերը զգալիորեն ավելի խոշոր խաղացողների, օրինակ, Թուրքիայի մասնակցությամբ գործընթացներում։ Մինչդեռ, առանց նախապայմանների ձևակերպումն իսկ, քաղաքական գործչի կարծիքով, նշանակում է հարաբերությունների կարգավորում Թուրքիայի նախապայմաններով։
Քաղաքական գործչի կարծիքով՝ Թուրքիայի կողմից Հայոց ցեղասպանության փաստը ճանաչելու անհրաժեշտությունը ոչ մի տեղ չի անհետացել։ Համապատասխանաբար, Անկարայի հանդեպ Երեւանի պահանջները լեգիտիմ են՝ ի տարբերություն Երեւանի հանդեպ Անկարայի պահանջների։ Իսկ թուրքական պահանջների էությունը, իրականում, ըստ Ավետիսյանի, հանգում է Հայաստանի վերջնական ստրկացմանը։
"Հետևաբար, այս ամենը պետք է դիտարկել տրամաբանության պրիզմայով, ուստի անհրաժեշտ է չափազանց լուրջ մոտեցում։ Պետք է հրաժարվել Մոսկվայից եւ Անկարայից ստացվող ցուցումները ջանասիրաբար կատարելուց։ Պետք է դուրս գալ հոգեբանական, կեղծ փակուղուց, ուր մեզ քշել են, ընդառաջ գնալ աշխարհին, որտեղ կան երկրներ, որոնց շահերը համապատասխանում են մեր շահերին։ Եվ այդ ամենը պետք է անենք մենք, ոչ ոք դա չի անելու մեր փոխարեն", - ամփոփել է Ավետիսյանը։