Վերլուծաբան. ԱՄՆ-ը Հարավային Կովկասում իր քաղաքականության մասին նոր պատկերացումներ է բերել Հայաստան

Արմինֆո.ԱՄՆ պետքարտուղարի տեղակալի օգնական Էրիկա Օլսոնը, ըստ ամենայնի, նոյեմբերի 3-4-ը Հայաստան է բերել նոր պատկերացումներ Հարավային Կովկասում ԱՄՆ քաղաքականության վերաբերյալ։ Եվ նրա այցի նպատակն է ծանոթանալ Երևանի դիրքորոշմանը տվյալ հայեցակարգերի, մասնավորապես, Հայաստանի հետ հետագա համագործակցության շրջանակներին՝ ընդհանուր առմամբ։ ԱրմԻնֆո-ին այդպիսի կարծիք է հայտնել անկախ վերլուծաբան Հովսեփ Խուրշուդյանը։

"Պետք է ասեմ, որ գործը բնավ չի սահմանափակվում միայն Օլսոնի այցով։ Սենատի արտաքին հարաբերությունների հանձնաժողովում չափազանց կարեւոր լսումները սեւծովյան տարածաշրջանի խնդիրների կարգավորման գործում ԱՄՆ - ի դերի վերաբերյալ, այդ տարածաշրջանի համար "1+6"' ԱՄՆ + Վրաստան, Ուկրաինա, Մոլդովա, Թուրքիա, Ռումինիա Եւ Բուլղարիա, ձեւաչափի առաջադրումը ակնհայտորեն վկայում են տարածաշրջանում ԱՄՆ-ի քաղաքականության ակտիվացման մասին: Իսկ Վրաստանի և Թուրքիայի հայտնվելն այլ ձևաչափում էապես կհեշտացնի Հայաստանի մանևրները՝ "3+3 " ձևաչափը մերժելու նպատակով", - կարծում է նա։

Ըստ Խուրշուդյանի, Երևանում քաջ գիտակցելով "3+3" - ից բխող սպառնալիքները, շարունակում են դիմագրավել այդ գաղափարին՝ եթե ոչ դրա ուղղակի մերժման միջոցով, ապա Բաքվի և Անկարայի կողմից "3+3" - ի իրագործմանը իրենց մասնակցությունը պայմանավորելու միջոցով: Այս լույսի ներքո ամերիկյան "1+6" նախաձեռնությունը, նրա կարծիքով, ԱՄՆ-ի գործուն քայլն է "3+3" - ի համահարթեցման ուղղությամբ: Նրա կարծիքով, Հայաստանի դեպքում ողջ հարցը հանգում է նրա ղեկավարության ընդունակություններին այնպիսի քաղաքականություն վարելու հարցում, որը տվյալ ձևաչափի իրականացման հեռանկարներին հաղորդեր նաեւ հայկական ուղղություն։

Այս ֆոնին՝ վերլուծաբանը Հայաստանի, Ռուսաստանի և Ադրբեջանի մասնակցությամբ գոյություն ունեցող եռակողմ ձևաչափը գնահատում է որպես Երևանի համար մեծ ռիսկեր պարունակող։ Եվ անկախ սահմանազատման և սահմանագծման դրական կողմերից, այս ձևաչափով մասնակցելով այդ գործընթացին, Հայաստանն իր ձեռքով ՌԴ-ին կհանձնի իրեն մանիպուլյացիայի ենթարկելու հերթական լծակը։

"Հասկանալի է, որ սահմանի գիծը "ճշտելով" մերթ այս, մերթ մյուս ուղղությամբ, Կրեմլը կստանա այն, ինչ ուզի՝ մերթ Երևանից, մերթ Բաքվից։ Իսկ հաշվի առնելով Բաքվի զգալի ֆինանսական եւ այլ հնարավորությունները, ինչպես նաեւ բազմամյա կոռուպցիոն փորձը, միջնորդի համակրանքը  կանխագուշակել, ընդհանուր առմամբ, արդեն դժվար չէ։ Եվ այստեղ մեզ համար բացարձակապես կարևոր չէ, թե արդյոք ՌԴ-ի համակրանքը գնվելու է փողի միջոցով, թե նրա աշխարհաքաղաքական շահերի ապահովմամբ։ Մինչդեռ, Հայաստանի համար տագնապալի այս ամբողջ սցենարը կարելի է լիովին բացառել՝ միջազգային իրավունքի շրջանակներում առկա փորձի հիման վրա նման առաքելության իրավունքը ԵԱՀԿ-ին տրամադրելու դեպքում", - ամփոփել է Խուրշուդյանը։