Արմինֆո. Անկախ այն հանգամանքից, թե արդյոք աշխարհակարգի դիտվող միտումներն ու գլոբալ փոփոխությունները կորոնավիրուսի համավարակի արդյունք են, թե այդ ամենն ավելի վաղ է սկսվել, այդ փոփոխություններն իրականություն են, և դրանք, անկասկած, անդրադարձել են նաև Հարավային Կովկասի վրա։ ԱրմԻնֆո-ին այդպիսի կարծիք է հայտնել գերմանացի քաղաքագետ Ալեքսանդր Ռարը։
"Այսօր մենք հետևում ենք այդ տարածաշրջանի աշխարհաքաղաքական վերաֆորմատավորման բավական ակտիվ գործընթացների։ Գործընթացների, որոնց մասնակցում են ինչպես անմիջականորեն տարածաշրջանի երկրները և տարածաշրջանային տերությունները, այնպես էլ ուժի արտատարածաշրջանային կենտրոնները։ Այդ տեսանկյունից կարելի է արձանագրել ձեւավորվող տարածաշրջանային, աշխարհաքաղաքական ուժերի դասավորությունում սեփական հաստատուն տեղը զբաղեցնելու այդ բոլոր ուժերի, այդ թվում ՝ ԵՄ - ի ձգտումը", - նշտել է նա։
Այդուհանդերձ, Ռարի կանխատեսումներով, հաշվի առնելով աշխարհաքաղաքական կենտրոնների կողմից Հարավային Կովկասի վերաֆորմատավորման ուղղությամբ ջանքերի բազմավեկտորայնությունը, տարածաշրջանի վերջնական պատկերը, աշխարհաքաղաքական նոր ստատուս քվոն կձևավորվեն դեռ ոչ շուտով: Մասնավորապես, նրա կարծիքով, շատ մշուշոտ են թվում 3+3 ձևաչափի իրականացման և, նույնիսկ, ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի ճակատագրի հեռանկարները։
Ըստ քաղաքագետի, նման իրավիճակում Բրյուսելը բոլորովին դեմ չէ, այլևս չբավարարվելով "Արևելյան գործընկերությամբ", մասնակցել ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորմանը նաև ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի շրջանակներից դուրս: Այս լույսի ներք՝ նա առանձնացրել է ԵՄ-ի ակնկալիքները սահմանների սահմանազատման-սահմանագծմանը, հաշտության պայմանագրի ստորագրմանը, Հայաստանի եւ Ադրբեջանի միջեւ հաղորդակցությունների ապաշրջափակմանը հետագա մասնակցության վերաբերյալ: Եվրոպական բոլոր պաշտոնյաների բոլոր վերջին այցերը Հայաստան ու Ադրբեջան Ռարը դիտարկում է Բրյյյուսելի այդ քաղաքականության շրջանակներում:
"Որպես փաստ արձանագրելով նախորդ աշխարհակարգի բացակայությունը, այդ թվում ՝ Հարավային Կովկասում, այս փուլում հնարավոր է թվում նշել տարածաշրջանային խառնաշփոթը, որից աստիճանաբար երեւում են ապագա ստատուս-քվոյի ուրվագծերը: Գործընթացները, ընդհանուր առմամբ, բավականին անկանխատեսելի են, ինչը տարածաշրջանի երկրների առջև դնում է բոլոր հնարավոր սցենարները հաշվարկելու բավականին բարդ խնդիրը։ Կարծում եմ, որ, առաջին հերթին, այս առումով շատ բան, այնուամենայնիվ, կախված է Ռուսաստանից, Թուրքիայից եւ Իրանից", - ամփոփել է գերմանացի քաղաքագետը։