Արմինֆո. Աշխարհաքաղաքական տուրբուլենտության ներկայիս վիճակից Հարավային Կովկասի շուտափույթ ելք ակնկալելու հարկ չկա։ ԱրմԻնֆո-ին այդպիսի կարծիք է հայտնել քաղաքագետ Ստեփան Դանիելյանը։
"Հաշվի առնելով կովկասյան կուսակցության խաղին մասնակցել ցանկացող երկրների թվի մշտական ավելացումը՝ ես չեմ տեսնում իրավիճակը կարգավորող որևէ փաստաթղթի ստորագրման մոտկա հեռաննկարներ, այդ թվում՝ մեր տարածաշրջանում։ Մենք տեսնում ենք, որ մեր տարածաշրջանում ակտիվ խաղացողների թվին արդեն ավելացել են Իրանն ու Հնդկաստանը։ Այս ամենն ավելի է խճճում պատկերը, հաշվի առնելով տարածաշրջանում խառնված արտաքին, բավականին լուրջ և միմյանց հակասող շահերը", - ընդգծել է նա։
Այս համատեքստում քաղաքագետն առանձնացրել է "3+3" ձևաչափի շուրջ գործընթացները։ Նրա կարծիքով, վերջերս Վրաստանի ԱԳ նախարար Զալկալիանիի այդ ձեւաչափին մասնակցելու համաձայնությունը, իսկ հետո՝ հրաժարումը, նույնպես, խոսում են տարածաշրջանում բավական բարդ իրավիճակի մասին: Իրավիճակը, որտում Հարավային Կովկասն այսօր համակված է բազմավեկտոր, բազմապլան աշխարհաքաղաքական խաղով, որում, դատելով, գոնե, Վրաստանի պահվածքից, գնալով ավելի են ակտիվանում նաև ԱՄՆ-ն ու Եվրոպան։
Հայաստանին այդ բոլոր կոմբինացիաներում, ըստ Դանիելյանի, նույնիսկ վերապահված չէ կարծիք ունեցող սուբյեկտի դեր, ինչը ստիպված ենք հաշվի առնել։ Ավելին, Երևանի քայլերն այս խաղում թելադրվում են տարբեր արտաքին ուժերի կողմից ։ Ինչ է փոփոխվում՝ կախված այն բանից, թե այս կամ այն փուլում ով Հայաստանի նկատմամբ ճնշում գործադրելու ավելի հզոր լծակներ ունի։ Պուտին-Փաշինյան վերջին հանդիպումը քաղաքագետը համարում է ժամացույցների հերթական ստուգումն, ինչը նշանակում է, որ այս բազմավեկտոր և բազմակոմբինացիոն աշխարհաքաղաքական խաղում Հայաստանն ու ՌԴ-ն միասնական գիծ են տանում:
Ադրբեջանն, իր հերթին, Դանիելյանի կարծիքով, նույնպես լավագույն դիրքերում չի հայտնվել ընթացիկ աշխարհաքաղաքական խաղերում։ Առաջին հերթին՝ Իրանի ակնհայտ ռազմական ճնշման պատճառով։ Նրա գնահատմամբ՝ Ադրբեջանի հետ սահմանին իրանական բանակի բոլոր վերջին գործողությունները բավականին լուրջ նախազգուշացումն են Բաքվին՝ Թեհրանի կողմից։ Ինչը, ըստ քաղաքագետի, Ալիևին արդեն ստիպել է սթափության ավելի մեծ աստիճանով մոտենալ իրավիճակին և սեփական հնարավորություններին։
"Զուգահեռաբար մենք տեսնում ենք Թուրքիայի աշխարհաքաղաքական դիրքերի թուլացում։ Վերջինս, ի թիվս այլ բաների, պայմանավորված է զուգահեռ գործընթացներում նրա աստիճանական կապակցմամբ։ Իսկ Սիրիայում ամերիկացի զինվորականների հայտնվելու լույսի ներքո, ինչը պայմանավորված է քրդերին պաշտպանելու անհրաժեշտությամբ, մենք տեսնում ենք Վաշինգտոնի եւ Անկարայի միջեւ հարաբերությունների էլ ավելի վատթարացում։ Ռուսաստանն, իր հերթին, նույնպես ճնշում է գործադրում Թուրքիայի նկատմամբ, այդ թվում՝ հենց նույն Սիրիայում։ Իսկ Թուրքիան, իր հերթին, Ռուսաստանի վրա ճնշում գործադրելու հնարավորություն այսօր, պարզապես, չունի", - ամփոփել է քաղաքագետը։