Արմինֆո. Հայաստանում համակարգային բարեփոխումների, փոփոխությունների բացակայությունը նախկին և գործող իշխանության ներկայացուցիչների միջև տարբերությունների բացակայության արդյունք է։ ԱրմԻնֆո-ին այդպիսի կարծիք է հայտնել հասարակական-քաղաքական գործիչ Գարեգին Միսկարյանը։
"Խոսքը դավանած արժեքների առումով տարբերությունների բացակայության մասին է։ Հենց դրանում է գործող իշխանության և, համապատասխանաբար, հասարակության ողջ խնդիրը։ Հենց այստեղից են իրենց արմատները վերցնում այդ բոլոր պարգեւավճարները, արտոնությունները, "գրպանի ծախսերը", պատգամավորների, պաշտոնյաների եւ իշխանության այլ ներկայացուցիչների գոյություն ունեցող եւ նախատեսվող սոցիալական արտոնությունները, ընդհուպ՝ նախագահ եւ վարչապետ",- ընդգծել է նա։
Գործող իշխանության և նրա նախորդների արժեքային կողմնորոշման տարբերությունների բացակայությունը, Միսկարյանի կարծիքով, տրամաբանություն է հաղորդում նրա ընթացիկ գործողություններին և ներքին քաղաքականությանը։ Նրա գնահատմամբ՝ բացարձակ արտահայտությամբ գործող իշխանության և նրա նախորդների միջև տարբերությունը հանգում է այն բանին, որ, ի տարբերություն վերջիններիս, առաջինը փորձում է ստանալ նյութական բարիքներ՝ պետբյուջեի միջոցները՝ սեփական բարեկեցությունը բացառապես օրինական ճանապարհով ապահովելու համար։
Այս ֆոնին հանրությունը, Միսկարյանի կարծիքով, պետք է վերջապես գիտակցի, որ ներկայիս իրավիճակը հնարավոր է և պետք է փոխել բացառապես պետության կառավարման գործընթացում իր ներգրավման միջոցով։ Առանց հանրային մասնակցության՝ ցանկացած իշխող քաղաքական ուժ, ըստ նրա գնահատականների, շատ քիչ կտարբերվի "նախկիններից" ու ներկաներից։ Նա նաեւ ընդգծել է իշխանության որոշումների կայացման գործընթացի նկատմամբ հանրային վերահսկողության անհրաժեշտությունը:
Միսկարյանը համոզված է, որ հասարակական կյանքի եւ գործունեության բոլոր ոլորտներում բարեփոխումները, գաղափարների, ծրագրերի, արժեքների ի հայտ գալը, պետության կառավարման ապակենտրոնացումը, իշխանության գործադիր, օրենսդիր եւ դատական ճյուղավորումը հնարավոր են բացառապես հասարակական պահանջի արդյունքում: Այդ թվում՝ գործող կառավարության մասնագիտական ոչ պիտանի լինելու և այդ բարեփոխումներն իրականացնելու անկարողության պատճառով, նույնիսկ՝ ցանկության առկայության դեպքում։
"Միայն ընտրական գործընթացներին քաղաքացիների մասնակցությամբ, այս կամ այն քաղաքական գործչի օգտին արտահայտվելով՝ նրա հարթ խոսելու ունակության համար, անհնար է հասնել Հայաստանի կայացմանը՝ որպես պետության։ Իշխանության նկատմամբ հասարակության վերահսկողությունն այլևս անհրաժեշտություն է։ Քանի որ հակառակ դեպքում մենք վերջնականապես կզրկվենք նաև այն ամենից, ինչ դեռ ունենք։ Նայեք տեղական ինքնակառավարման մարմինների տեղի ունեցող ընտրություններին, որոնք արդեն հանգեցվել են ռեսուրսների պայքարի՝ վարչական լծակների, տարբեր կարգի եւ տրամաչափերի հեղինակությունների կիրառմամբ։ Եվ այս ամենը մեկ նպատակով է՝ ամրապնդել սեփական իշխանությունը", - ամփոփել է Միսկարյանը։