Արմինֆո.8-րդ գումարման Ազգային ժողովի աշխատանքի առաջին օրերից խորհրդարանական մեծամասնության և ընդդիմադիր երկու խմբակցությունների միջև սկսված բավականին կոշտ դիմակայությունը ցույց է տալիս, որ համակարգային ընդդիմության ժամանակները մնացել են անցյալում։ ԱրմԻնֆո-ին այդպիսի կարծիք է հայտնել քաղտեխնոլոգ Վիգեն Հակոբյանը։
"Եթե նախորդ խորհրդարանում կային կուսակցություններ, որոնք իրենց ընդդիմություն էին համարում միայն այն պատճառով, որ իրենք իշխանության մաս չեն եղել, ապա այժմ խորհրդարանում արմատական ընդդիմություն է հայտնվել։ Մարդիկ, ովքեր պատգամավորական մանդատները վերցրել են խորհրդարանի պատերի ներսում փողոցային պայքարը շարունակելու նպատակով' նպատակ ունենալով տապալել իշխանությունը ։ Եվ այդ ընդդիմությունը փորձում է այդ պայքարը վարել փողոցում, խորհրդարանում և տեղեկատվական դաշտում", - նշել է նա։
Այս լույսի ներքո՝ քաղտեխնոլոգը նշել է, որ վերջին երկու շաբաթների ընթացքում, մասնավորապես, ի հայտ է եկել "Հայաստան" և "Պատիվ ունեմ" խմբակցությունների խորհրդարանական ամբիոնը ոչ թե որպես օրինաստեղծ հարթակ, այլ որպես ևս մեկ գործիք՝ փողոցի հետ միասին, քաղաքական պայքարի համար օգտագործելու ձգտումը: Նրա կարծիքով՝ այսօր ընդդիմությունն իր տեսակետը խորհրդարանի ամբիոնից հասցնելու է հանրության լայն շերտերին։ Սակայն, նրա կարծիքով, նման մարտավարությունը կարող է միայն կարճաժամկետ հաջողություն ունենալ, քանի որ շատ շուտով սովորական կդառնա, իսկ խորհրդարանի նիստերի ուղիղ եթերների վարկանիշը շատ արագ կընկնի։
Այս ֆոնին՝ կառավարող ուժը, ըստ Հակոբյանի, կառուցողական աշխատանքի կոչեր հնչեցնելով, փորձում է քաղաքական գործընթացները տեղափոխել իր համար ավելի հարմարավետ համակարգային դաշտ ։ Եվ փորձում են "Հայաստան" և "Պատիվ ունեմ" "փողոցային" խմբակցություններում գտնել իրենց համար սովորական հարմարավետ համակարգային ընդդիմություն։ "Քաղաքացիական պայմանագիրը" փորձում է ընդդիմությանը պոկել "փողոցից" և նրա հետ պայմանավորվել։
"Խորհրդարանի աշխատանքի առաջին երկու շաբաթների արդյունքներով ստիպված ենք արձանագրել, որ ներկայիս ընդդիմության հետ խորհրդարանում իշխանությունները դեռ չեն կարողանում համաձայնության գալ ոչ մի հարցի շուրջ ։ Եվ եթե խորհրդարանի առաջին նիստում իշխող ուժը հակառակորդների հետ հաշտության երկխոսության ձգտում էր դրսեւորում, ապա հետագայում մի փոքր խստացրեց հռետորաբանությունը ։ Չի բացառվում, որ իշխանամետ պատգամավորները դա արեցին, հանգելով այն եզրակացության, որ իրենց խաղաղասիրությունը կարող է դիտարկվել որպես թուլության նշան", - ենթադրել է քաղտեխնոլոգը։
Ընդհանուր առմամբ, ըստ Հակոբյանի, նման իրավիճակը միանգամայն կանխատեսելի էր ի սկզբանե, քանի որ խորհրդարանի պատերի ներսում հայտնվել են ոչ թե կառուցողական ընդդիմադիր, այլ արմատական ընդդիմադիր ուժեր ։ Իսկ նման կարգավիճակը, նրա կարծիքով, ենթադրում է միանգամայն կոնկրետ վարքագիծ և մարտավարություն, որի միջոցով ընդդիմությունը, ի թիվս այլ բաների, փորձում է արդարացնել իր ներկայությունը խորհրդարանում սեփական արմատական-տրամադրված ընտրազանգվածի աչքերում ։
"Ընդդիմությունը ցույց է տալիս, որ խորհրդարանում հայտնվել է ոչ թե կառուցողական-գործընկերային մթնոլորտում գործող իշխանության հետ օրենքներ քննարկելլու, այլ սեփական քաղաքական օրակարգը լուծելու համար, որը հենց այդ իշխանության շուտափույթ տապալումն է։ Եվ անցած երկու շաբաթները ցույց տվեցին, որ ընդդիմադիր երկու խմբակցություններին, ընդհանուր առմամբ, հաջողվում է համատեղ աշխատել։ Իսկ իշխանության չի հաաաջողվում նրանց հետ պայմանավորվել։ Կարծում եմ, որ եթե ընդդիմությանը հաջողվի խորհրդարանում աշխատանքին զուգահեռ օգտագործել նաև փողոցի գործոնը, այդ աշխատանքը շատ ավելի արդյունավետ կլինի", - ամփոփել է քաղտեխնոլոգը։
Նշենք, որ Հայաստանի 8 - րդ գումարման Ազգային ժողովի աշխատանքի առաջին երկու շաբաթների արդյունքներով ստիպված ենք արձանագրել, որ Ազգային ժողովի ընտրյալները չեն ցանկանում զբաղվել երկրի ներքին եւ արտաքին կուտակված խնդիրների քննարկմամբ: Շատ հազվադեպ բացառություններով խորհրդարանականներն ԱԺ ամբիոնն օգտագործում են փոխադարձ մեղադրանքների, կշտամբանքների, ակնարկների ու հայհոյանքների համար ։ Ընդ որում, խոսքն, առանց բացառության, խորհրդարանական բոլոր երեք խմբակցությունների մասին է։ Ավելին, տարօրինակ կերպով "Հայաստան" եւ "Պատիվ ունեմ" ընդդիմադիր դաշինքների ներկայացուցիչները խուսափում են իշխող "Քաղաքացիական պայմանագիր" կուսակցությանը Ադրբեջանի եւ Ռուսաստանի հետ ընթացիկ բանակցային օրակարգի բացահայտման պահանջների ներկայացննելուց՝ նախընտրելով ուշադրությունը կենտրոնացնել միջանձնային բնույթի հարցերի վրա։