Արմինֆո.Ղարաբաղի շուրջ անցյալ տարվա պատերազմի արդյունքում Ռուսաստանը ոչ միայն մնաց, այլեւ ուժեղացրեց սեփական ռազմական ներկայությունը Հարավային Կովկասում։ Ընդ որում, Ռուսաստանին տարածաշրջանից դուրս մղելու Արեւմուտքի փորձերը կշարունակվեն։ Հայաստանում արդեն տեսանելի են արտասահմանյան լուրջ ֆինանսավորմամբ և հնարավոր հակառուսական օրակարգով որոշ քաղաքական ուժեր։ ԱրմԻնֆո-ին այդպիսի կարծիք է հայտնել ԱՊՀ երկրների ինստիտուտի Եվրասիայի բաժնի ղեկավար, ռազմական փորձագետ Վլադիմիր Եվսեևը։
"Փաստացի, Ռուսաստանը մնում է Հայաստանի գլխավոր ռազմաքաղաքական գործընկերը։ Հայաստանի զինված ուժերի գրեթե ողջ սպառազինությունը խորհրդային կամ ռուսական արտադրության է։ Ռուսաստանն, իր հերթին, մեծապես կախված է Հայաստանից՝ որպես Հարավային Կովկասում մեր հիմնական դաշնակցի ։ Կարծում եմ, որ շատ շուտով կսկսվի նաև մեր 102-րդ ռազմակայանի հզորացումը։ Այստեղ պետք է հատուկ նշել, որ անցյալ տարվա պատերազմի արդյունքներից մեկը Ղարաբաղում մեր խաղաղապահների կողմից 25 ռազմական ավանների տեղակայումն էր", - նշել է նա։
Եվսեեւի կանխատեսմամբ՝ զինվորական դասը, նույն ԶՈՒ գլխավոր շտաբից նույն ելածները, բավականին լավ կարող են իրենց դրսեւորվել Հայաստանի խորհրդարանի արտահերթ ընտրություններում։ Եվ, հաջողության դեպքում, նրանք Ռուսաստանի հետ ռազմատեխնիկական համագործակցության լոբբինգ կանեն: Վերջինն, ըստ նրա, վերջին երեք տարիների ընթացքում փոքր-ինչ թուլացել է։ Եվ դա ՝ անցյալ տարի տանուլ տված պատերազմի արդյունքում ազգային բանակի արդիականացման անհրաժեշտության աճի պայմաններում։
Մեկնաբանելով Ադրբեջանի հետպատերազմյան իրավիճակը՝ փորձագետն այն որակել է էյֆորիա։ Նրա գնահատմամբ, ռազմագիտության տեսության տեսանկյունից, այդ էյֆորիայի բոլոր վերջին խայտառակ դրսեւորումները' հաճախակի եւ մանրամասն ներկայացումներ, տհաճ ցուցահանդեսներ, այժմ արդեն ավարների այգին խոսում են այն մասին, որ այդ վիճակն Ադրբեջանում կարող է շարունակվել դեռ շատ երկար ժամանակ: "Եվ այդ վիճակը կտրում է նման երկրների կապը իրականության հետ՝ նրանց տալով անհասանելի երազներ։ Այս լույսի ներքո՝ Բաքվի ցուցահանդեսը հաղթանակի մասին խոսակցությունները դադարեցնելու ցանկության բացակայության հերթական դրսևորում էր", - նշել է նա:
Ապրիլի 12-ին Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիեւը Բաքվում բացել է "պատերազմի ավարների զբոսայգի", որտեղ հայկական տեխնիկայի խոցման հետ միասին ծաղրի առարկա են դարձել հայ զինվորականները, ինչպես նաեւ զոհված հայ զինվորականների սաղավարտները: Նրանցից ոմանք "հրամանատարների կողմից գամված են զենքերին՝ ռազմաճակատից նրանց փախուստը կանխելու նպտակով"։
Փորձագետի գնահատմամբ, Ադրբեջանի ղեկավարության հայտարարությունների հակասականությունը, որոնք միաժամանակ հիշատակում են խաղաղության, հաղորդակցությունների ապաշրջափակման անհրաժեշտությունը եւ, իրենց իբր, պատմական տարածքները, առնվազն, խոսում է այն մասին, որ Բաքվում այսօր իրենք էլ չգիտեն, թե ինչ են ուզում: Ընդ որում, Հայաստանի Հանրապետության ինքնիշխան տարածքի "պատմական հողերի" բազմակի հիշատակման փաստը, նրա կարծիքով, պետք է դառնա միջազգային հանրության ուշադրության օբյեկտ։
Վերը շարադրվածի լույսի ներքո՝ Եվսեեւն արձանագրում է, որ հայատյացության հերթական դրսեւորումները տարածաշրջանում Ադրբեջանի ագրեսիվ քաղաքականության շարունակականության վկայությունն են: Զուգահեռաբար Բաքուն փորձում է Երևանի հետ խաղաղության պայմանագիր կնքել ՝ նպատակ ունենալով ամրապնդել պատերազմի արդյունքներն ու նոյեմբերի 9-ի զինադադարի հայտարարության մեջ արձանագրված արդյունքները հնարավոր աշխարհաքաղաքական կամ ներքաղաքական փոխակերպումներից։
"Ադրբեջանը հարցը համարում է լուծված և ձգտում է ամրագրել այդ որոշումը թղթի վրա։ Այդուհանդերձ, բազմաթիվ հակասությունների առկայությունը, օրինակ, Լեռնային Ղարաբաղի կարգավիճակի հարցը, ավելի քան ակնհայտ է։ Եվ այս ամենը երկար քննարկումների ու բանակցությունների պատճառ է հանդիսանում։ Ես անձամբ համոզված եմ այդ բոլոր խնդիրների շուտափույթ քննարկման և լուծման անհրաժեշտության մեջ։ Հակառակ դեպքում, հաղորդակցությունների ապաշրջափակումը կարող է բավականին խնդրահարույց լինել եւ լիարժեք բնույթ չի կրի", - ամփոփել է ռուսաստանցի փորձագետը։