Արմինֆո. Ուկրաինայի հարավ-արևելքում իրավիճակի սրման օրինակով մենք ակնհայտորեն տեսնում ենք անցյալ տարի Ղարաբաղի շուրջ տեղի ունեցած պատերազմի ազդեցությունը Կիևի առաջնորդների վրա։ ԱրմԻնֆո-ին այդպիսի կարծիք է հայտնել ՄՄՀՊԻ-ի միջազգային հետազոտությունների ինստիտուտի եվրատլանտյան անվտանգության կենտրոնի առաջատար գիտաշխատող, "Միջազգային վերլուծություն" ամսագրի գլխավոր խմբագիր Սերգեյ Մարկեդոնովը:
"Հասկանալի է, որ հակամարտության ապասառեցումը, ղարաբաղյան ստատուս քվոյի խախտումը Ուկրաինայում շատերի համար գայթակղություն է ստեղծում ավելի կոշտ գործողությունների օգտին ։ Սակայն, նույնիսկ անցյալ տարվա լարվածությունը հիշեցնող սրման բացակայության պայմաններում Մոսկվան հերթական անգամ պատրաստակամություն է հայտնել պատասխանելու Կիևի կողմից "կարմիր գծերի" հնարավոր խախտմանը։ Այնպես որ, այս դեպքում հետեւանքները կարող են բոլորովին այլ լինել", - նշել է նա։
Մինչդեռ, ի տարբերություն Դոնբասի շուրջ ստեղծված իրավիճակի, Մոսկվան Ղարաբաղի շուրջ ստեղծված իրավիճակում երբեք չի հնչեցրել կոնֆիկտի կողմերից մեկին աջակցելու պատրաստակամություն։ Անցյալ տարվա դիմակայությունում Ռուսաստանը, ըստ Մարկեդոնովի, սահմանափակվում էր Թուրքիայի, Ադրբեջանի եւ Հայաստանի միջեւ հավասարակշռող դերով։ Բացի այդ, նա անհրաժեշտ է համարում ավելացնել Հայաստանի եւ Ռուսաստանի միջեւ քաշի վիթխարի տարբերությունը։
Այս լույսի ներքո, ըստ Մարկեդոնովի, ղարաբաղյան և ուկրաինական սյուժեի միջև կան բազմաթիվ տարբերություններ։ Բայց կա նաև մեկ ընդհանուր հանգամանք՝ դրանք միավորում է Թուրքիան։ Իսկ ավելի ճիշտ՝ երկու հակամարտոության տարածաշրջաններում սեփական ազդեցությունը մեծացնելու Անկարայի ձգտումը։ Այն տարբերությամբ միայն, որ եթե Ղարաբաղում Թուրքիան դա արեց սեփական ռազմադիվանագիտական հզորությունը ցուցադրելու միջոցով, Ուկրաինայի պարագայում Անկարան առայժմ իրեն դրսեւորել է Կիեւի հետ ռազմատեխնիկական համագործակցության կտրուկ ակտիվացմամբ ։
Վերլուծաբանը ուկրաինական ուղղությամբ թուրքական ակտիվության ևս մեկ ուղղություն է համարում Անկարայի և Կիևի միջև քաղաքական համագործակցության զարգացումը։ Այս համատեքստում նա հիշեցրել է, որ պետության ղեկավարի պաշտոնում Վլադիմիր Զելենսկու ընտրվելուց հետո նա Էրդողանի հետ հանդիպել է չորս անգամ։ Եվ գրեթե բոլոր փոխայցելություններն ուղեկցվել են ռազմատեխնիկական համագործակցության զարգացման վերաբերյալ շրջանակային համաձայնագրերի և հուշագրերի ստորագրմամբ։ Իսկ Ուկրաինայի զինված ուժերում նոր թուրքական "բայրաքթարների" հայտնվելու օրինակով կարելի է խոսել նաև այդ փաստաթղթերի ու պայմանավորվածությունների գործնական իրագործման մասին։
"Եվ այսպես, Ուկրաինան վերջին ամիսներին խոսում է հետխորհրդային տարածքում Թուրքիայի հերթական ուժեղացման մասին ։ Եվ այստեղ չափազանց կարևոր է նշել այդ ուժեղացման եվրոպական վեկտորը, քանի որ ավելի վաղ Անկարան գերադասում էր ուժեղացնել ազդեցությունը հետխորհրդային տարածքի ասիական, կասպիական ուղղության վրա։ Ուկրաինայի օրինակով և Ուկրաինայի գործերին միջամտելու միջոցով մենք տեսնում ենք թուրքական ելքի փորձ ոչ միայն հետխորհրդային տարածքի եվրոպական մաս, այլ նաև դեպի Եվրոպա և, ընդհանուր առմամբ, եվրոպական քաղաքականություն։ Եվ դա կարեւոր է փաստել ու արձանագրել", - ամփոփել է Մարկեդոնովը։