Արմինֆո.Մեր հիմնական խնդիրն այսօր երկրի ոչ բավարար արդյունավետ կառավարումն ու ընդհանուր առմամբ խնդրահարույց կառավարելիությունն է։ ԱրմԻնֆո-ին այդպիսի կարծիք է հայտնել Երևանի մամուլի ակումբի նախագահ Բորիս Նավասարդյանը։
<Պատճառը պետական կառույցների աշխատանքի բացակայությունն է՝ այն մակարդակով, որը ենթադրում և պահանջում է ընթացիկ ճգնաժամային իրավիճակը։ Եվ <Ուժեղ Հայաստանը Ռուսաստանի հետ> շարժման ի հայտ գալը, անկասկած, բխում է այս և շատ այլ ներհայկական խնդիրներից ։ Տեսնելով սեփական խնդիրները լուծելու անկարողությունը ՝ մարդիկ փորձում են հովանավոր գտնել, ուժի կենտրոն, որը կարող է այդ խնդիրները լուծել նրանց փոխարեն ։ Կենտրոն, որը կարող է կայունություն եւ անվտանգություն բերել>, - նշել է նա ։
Նավասարդյանն այս առումով նշել է, որ այն պայմաններում, երբ ուժի նման կենտրոնը Հայաստանից դուրս է, մարդիկ ձգտում են կառավարման ղեկը փոխանցել այդ կենտրոնին: Նույնիսկ եթե այդ կենտրոնն իրենից այլ պետություն է ներկայացնում ։ Այլ կերպ ասած ՝ այստեղ պրագմատիզմով համեմված հստակ տրամաբանություն է նկատվում։
Փորձագետն ընդգծել է, որ հայ հասարակության մեծ մասի մոտ նման տրամադրությունների առկայության ֆոնին՝ Հայաստանում գրեթե բոլոր ակտիվ քաղաքական ուժերը պատրաստ են ընտրազանգվածին խոստանալ Ռուսաստանի հետ հարաբերությունների խորացում՝ բոլոր հնարավոր ուղղություններով: Նման գիծ, ըստ նրա, նկատվում է ինչպես իշխող քաղաքական ուժի, այնպես էլ ՝ խորհրդարանական ու արտախորհրդարանական ընդդիմադիր կուսակցությունների մոտ ։
<Այս լույսի ներքո <Ուժեղ Հայաստանը Ռուսաստանի հետ> շարժման հայտնվելը զարմանք չի առաջացնում ։ Իսկ միակ պատճառը, որը չի նպաստում Ռուսաստանի և Բելառուսի հետ ընդհանուր պետությունում Հայաստանի հայտնվելուն, այն է, որ Մոսկվան չի ցանկանում իր վրա բարդել լրացուցիչ բեռ։ Ենթադրում եմ, որ Հայաստանի հետ՝ գոյություն ունեցող մակարդակը գերազանցող որեւէ ֆորմալ մերձեցում Ռուսաստանին պարզապես պետք չէ>, - ընդգծել է նա։
Մինչդեռ այլ տեսակետ ունի մեկ այլ անկախ վերլուծաբան՝ Սարո Սարոյանը։ Նա կարծում է, որ <Ուժեղ Հայաստանը Ռուսաստանի հետ> նախաձեռնության շարժիչ ուժը Կրեմլն է։ <Հենց Կրեմլը, այլ ոչ թե՝ այդ մարդիկ են այս գործընթացի նախաձեռնողը>, - ԱրմԻնֆո-ին համոզմունք է հայտնել Սարոյանը։ Նրա խոսքով՝ նախաձեռնությունը խնդիր ունի հայ հանրության մեջ հերթական մի աստիճանի բարձրացնել Հայաստանը Ռուսաստանի կազմ ընդգրկելու այդ ծրագիրը։ Նման քաղաքական գիծը վերլուծաբանը գնահատում է՝ որպես Հայաստանի ինքնիշխանության և տարածքային ամբողջականության, Հայաստանի պետական անվտանգության դեմ ուղղված մարտահրավեր։
Նրա գնահատմամբ ՝ այս շարժումը Հայաստանում հանրային տրամադրությունների շոշափման մեխանիզմ է՝ միայն այն տարբերությամբ, որ անցյալում փորձարկված մեխանիզմների համեմատությամբ <Ուժեղ Հայաստանը Ռուսաստանի հետ> շարժումն արդեն գործնական դրսևորում է ստանում։
Մեկնաբանելով այս նախաձեռնության հեռանկարները ՝ վերլուծաբանն ընդգծել է, որ դրա արտաքին հովանավորը հսկա մի երկիր է ՝ անսահմանափակ ռեսուրսներով, սակայն շատ թույլ աշխարհաքաղաքական դիրքերով ։
Սակայն, ինչպես կարծում է Սարոյանը, այս ծրագրի իրականացման ժամանակը դրա նախաձեռնողների և հեղինակների կողմից շատ ճիշտ է ընտրվել։ <Ընդ որում, <Ուժեղ Հայաստան Ռուսաստանի հետ> հայեցակարգի նկատմամբ դիմադրությունը նույնպես շատ մեծ է լինելու >, - կարծում է վերլուծաբանը: Եվ, այնուամենայնիվ, փորձագետի գնահատականներով, Ռուսաստանից Հայաստանի՝ այսօր գոյություն ունեցող կախվածության մակարդակը Մոսկվային լիովին բավարարում է։ Մինչդեռ, ինչպես բոլոր նոր՝ դաշնակցային պայմանագրով ամրագրված պարտավորությունները, նրա կանխատեսումներով, միայն կսահմանափակեն տարածաշրջանում սեփական ճկուն քաղաքականություն վարելու Ռուսաստանի հնարավորությունները։