Արմինֆո. Երկրորդ ղարաբաղյան պատերազմի արդյունքում Հարավային Կովկասում տեղի ունեցավ ինչպես Ռուսաստանի և Թուրքիայի, այնպես էլ Իրանի ուժեղացում։ ԱրմԻնֆո-ին այդպիսի կարծիք է հայտնել Ռուսաստանի ԱԳՆ Մոսկվայի Միջազգային հարաբերությունների պետական ինստիտուտի միջազգային հետազոտությունների ինստիտուտի առաջատար գիտաշխատող, "Միջազգային վերլուծություն" ամսագրի գլխավոր խմբագիր Սերգեյ Մարկեդոնովը։
"Ընդ որում, այս ամենն ամենևին չի նշանակում, որ Մինսկի խմբի ձևաչափը վերջնականապես սպառվել է ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման հարցում։ Ինչպես նաև, որ այսուհետ հայ-ադրբեջանական հակամարտությունը լուծվելու է բացառապես Ռուսաստանի, Թուրքիայի և Իրանի կողմից։ Ակնհայտ է, որ նախկին ստատուս քվոյի արմատական չեղարկումը բնավ չի նշանակում հակամարտության իրավաքաղաքական լուծում։ Չճանաչված Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունն իր իշխանական ինստիտուտներով դեռ իրականություն է, թեկուզև՝ կտրված։ Իսկ դա նշանակում է, որ դիվանագետները դեռ մեծ աշխատանք ունեն կատարելու", - ընդգծել է նա։
Այս լույսի ներքո՝ վերլուծաբանն ուշադրություն է հրավիրել հունվարի 11-ի Պուտին-Փաշինյան-Ալիեւ մոսկովյան գագաթնաժողովի նախաշեմին Ռուսաստանի եւ Ֆրանսիայի նախագահներ Վլադիմիր Պուտինի եւ Մակրոնի միջեւ կայացած հեռախոսազրույցներին: Ընդ որում, Եվրամիության հետ Մոսկվայի հարաբերությունների ընդհանուր սառեցման ֆոնին նման բանակցություններ, "հաշվի առնելով ԵԱՀԿ Մինսկի խմբում Ռուսաստանի եւ Ֆրանսիայի համանախագահությունը", բազմիցս են տեղի ունեցել։
Ջո Բայդենի երդմնակալության արարողությունը, Մարկեդոնովի կանխատեսմամբ, ավելի քան հավանական է դարձնում Նահանգների վերադարձը տարածաշրջան: Հատկապես՝ Ռուսաստանի, Թուրքիայի և Իրանի հարավկովկասյան դիրքորոշումների ուժեղացման առնչությամբ ԱՄՆ մտահոգության լույսի ներքո։ Ընդ որում, այս ամենին ավելանում է թեկուզ և դժվարամատչելի, Բայց Թուրքիայի և Ռուսաստանի միջև կայուն դաշինք ձևավորելու հեռանկարը։
Այդ ամենը, ըստ վերլուծաբանի, Մոսկվային դրդում է գնալ ռևիզիոնիզմից խուսափելու սովորական ճանապարհով։ Մարկեդոնովի կանխատեսումներով՝ Մոսկվան կսկսի ինչ-որ բան վերանայել միայն այն դեպքում, եթե դրանով ինչ-որ մեկն արդեն հիմնովին զբաղվի՝ ինչպես դա տեղի է ունեցել Վրաստանում զրոյականներին։ Իսկ առայժմ Մոսկվան ձգտում է հավասարակշռման ղարաբաղյան ուղու վրա, որը թույլ է տալիս նրան դրական դինամիկա պահպանել Երեւանի եւ Բաքվի, ինչպես նաեւ Թուրքիայի, Իրանի, Ֆրանսիայի եւ, նույնիսկ, ԱՄՆ-ի հետ հարաբերություններում:
"Եվ ահա այստեղ կարևոր է Մինսկի խումբը։ Եվ բացի այդ, Ռուսաստանը Մինսկի խմբի հետ զուգահեռաբար կզարգացնի նաև շփումները Թուրքիայի և Իրանի հետ։ Ինչպես նաև առանձին-առանձին Ֆրանսիայի և ԱՄՆ-ի հետ։ Այս լույսի ներքո՝ դուրս գրել հին խաղաղապահ ձեւաչափերը, ակնհայտորեն, վաղաժամ է: Դրանք դեռ կպահպանվեն, առավել եւս, դրանց նկատմամբ հետաքրքրություն կա առաջատար խաղացողների շրջտանում, առանց որոնց ղարաբաղյան հակամարտության ցանկացած կարգավորում այսօր անհնար է", - ամփոփել է Մարկեդոնովը։