Արմինֆո.44-օրյա պատերազմի արդյունքում պետք է արձանագրել, որ Իսրայելը ուժի շահագրգիռ կենտրոններից մեկն է եղել՝ Թուրքիային Հարավային Կովկաս, իսկ ավելի ճիշտ՝ Ադրբեջան "հրավիրելու" հարցում։ ԱրմԻնֆո-ին այդպիսի կարծիք է հայտնել անկախ վերլուծաբան Սարո Սարոյանը։
"Հրավերը պայմանավորված էր Թուրքիային արեւելյան միջերկրածովյան տարածաշրջանից շեղելու Թել Ավիվի ձգտումով։ Գաղտնիք չէ, որ Էրդողանը վերջին շրջանում այս տարածաշրջանում բավական ագրեսիվ քաղաքականություն է վարում։ Մինչդեռ, Իսրայելը արեւելյան միջերկրածովյան տարածաշրջանը համարում է սեփական ռազմավարական շահերի գոտի եւ ձգտում է մենաշնորհային ազդեցության տվյալ գոտում", - կարծում է նա։
Հենց այդ պատճառով էլ Իսրայելը, վերլուծաբանի գնահատմամբ, մեծ ջանքեր է գործադրել Հայաստանի դեմ պատերազմում թուրք-ադրբեջանական հաղթանակին աջակցելու ուղղությամբ։ Ընդ որում՝ բնավ ոչ միայն Ադրբեջանին սպառազինություն մատակարարելով։ Կարևոր նշանակություն են ունեցել տրամադրված հետախուզական տվյալները և քաղաքական աջակցությունը։ Այս ամենը նպատակ ուներ Թուրքիային լրացուցիչ վստահություն հաղորդել Հարավային Կովկասում ռուսական ազդեցությանը հակազդելու գործընթացում։
Վերլուծաբանի գնահատմամբ՝ ռուսական ազդեցության գոտում Թուրքիայի հայտնվելու համար, բնականաբար, անհրաժեշտ էին առանձին ռազմաքաղաքական դերակատարների երաշխիքներ՝ նրա հանդուգն նախաձեռնություններին աջակցելու համար։ Այս տեսանկյունից Իսրայելը մեծ ներդրում է ունեցել 44-օրյա պատերազմի առաջացման գործընթացում: Արդյունքում՝ Կրեմլից վիթխարի ջանքեր են պահանջվել՝ թույլ չտալու համար Ռուսաստանի ուղղակի ներգրավումը ռազմական գործողությունների մեջ, քանի որ այնտեղ գիտակցում էին նման սցենարի կործանարար հետևանքները ինչպես իրենց, այնպես էլ Թուրքիայի համար։ Այսպիսով, կարծես թե, մեծ տարածաշրջանային պատերազմից հաջողվել է խուսափել: Իրականում՝ Էրդողանին հաջողվել է շահել այս ճակատամարտը՝ նեոօսմանյան սուլթանության կառուցման ճանապարհին։
"Եվ չարժե ակնկալել, որ նա դրանով կբավարարի։ Հատկապես, հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ Իսրայելի աջակցությունը ռուսական ազդեցության գոտի ներթափանցելու գործում թույլ է տալիս Անկարային իր թիկունքը համարել պաշտպանված և բեկում մտցնել Սևծովյան տարածաշրջանում նոր դիրքերում։ Կրեմլն արդեն անատամություն է ցույց տվել, իսկ Իսրայելը շահագրգռված է արեւելյան միջերկրածովյան ավազանի ազատագրմամբ թուրքական ոտնձգություններից։ Հետևաբար, այն հարցի պատասխանը, թե ինչու Էրդողանը պետք է նման իրավիճակում կանգ առնի, տրամաբանորեն հիմնավորված հերքման համար պատճառներ չի պարունակում", - ամփոփել է վերլուծաբանը։