Արմինֆո. Հայաստանի և Արցախի նկատմամբ իր վերջին արկածախնդիր գործողություններով Թուրքիան գիտակցաբար սադրում է ՆԱՏՕ-ի և Ռուսաստանի միջև ուղիղ բախման վտանգը։ ԱրմԻնֆո-ին այդպիսի կարծիք է հայտնել ԳԱԱ Արևելագիտության ինստիտուտի տնօրեն, ակադեմիկոս Ռուբեն Սաֆրաստյանը։
<Օբյեկտիվորեն Թուրքիայի ռազմաքաղաքական և տնտեսական ներուժը նրան հնարավորություն չի տալիս նման ագրեսիվ քաղաքականություն վարել միաժամանակ Սիրիայում, Իրաքում, Լիբանանում, Լիբիայում, Արևելյան Միջերկրածովյան տարածաշրջանում, իսկ այժմ նաև Հարավային Կովկասում ։ Եվ այն, որ Անկարան այդ քաղաքականությունը վարում է, նրա արկածախնդրության վկայությունն է ։ Հաշվի առնելով, որ մինչ այժմ Էրդողանն այդ ամենի համար անպատիժ է մնացել՝ նա, հավանաբար, համոզված է, որ այս անգամ էլ է հաջողելու>,- նշել է նա ։
Սաֆրաստյանի գնահատմամբ ՝ Էրդողանի նպատակը Հարավային Կովկասում Թուրքիայի հաստատումն ու ամրապնդումն է ։ Դրանից հետո, ըստ նրա կանխատեսումների, Թուրքիան կփորձի փոխել բանակցային գործընթացի ձևաչափը ։ Այդ առումով նա հիշեցրել է Բաքվի եւ Անկարայի բազմիցս արած հայտարարությունների, բանակցային գործընթացի Մինսկի ձեւաչափից նրանց դժգոհության մասին ։ Դրանք ակադեմիկոսը պայմանավորում է Թուրքիայի՝ միջնորդ դառնալու ձգտումով և բոլոր համանախագահ երկրների հետ նրա վատ հարաբերություններով ։
Այս առումով Սաֆրաստյանը Անկարայի վերջին գործողությունները դիտարկում է՝ որպես Մինսկի ձևաչափը տապալելու և բանակցային գործընթացը թուրք-ռուսական բոլորովին նոր հուն տեղափոխելու իր ծրագրի մաս։ Դրանով Էրդողանը մտադիր է ձեռք բերել Ռուսաստանի հետ գրեթե հավասար հնարավորություններ ՝ վերահսկելու Արցախի շուրջ բանակցությունները։ Ավելին, ակադեմիկոսը չի ակնկալում հավաքական Արևմուտքի միասնական արձագանքը Անկարայի նման ախորժակներին ՝ դա պայմանավորելով նրանց դիրքորոշումների և շահերի տարբերություններով։ <Եվրոպան, ի դեպ, Թուրքիայի վրա ճնշում գործադրելու համար այդքան էլ շատ լծակներ չունի ։ Իսկ ահա ԱՄՆ-ն ունի ։ Բայց այստեղ առաջանում է ևս մեկ շատ կարևոր հանգամանք ։ Արևմտյան տրամաբանությամբ Թուրքիան այսօր կատարում է մի առաքելություն, որը լիովին տեղավորվում է հարավկովկասյան ուղղությամբ Արևմուտքի քաղաքականության մեջ՝ Ռուսաստանին Հարավային Կովկասից դուրս մղելու քաղաքականության։ Այս առումով Արցախի և Հայաստանի վրա հարձակվելուց առաջ Էրդողանը ապահովագրել է իրեն նաև արևմտյան ուղղությամբ>, - ամփոփել է Սաֆրաստյանը ։