Արմինֆո. Բանակցային գործընթացի վերաբերյալ Հայաստանը պետք է ունենա հստակ օրակարգ, իր քայլերով երկրի ղեկավարությունը պետք է հասկացնել տա, որ գիտի, թե ինչպես գործել ղարաբաղյան կարգավորման հարցում։ Այս մասին դեկտեմբերի 11-ին կայացած մամուլի ասուլիսի ժամանակ հայտարարել է ՀՅԴ Բյուրոյի Հայ դատի եւ քաղաքական հարցերի գրասենյակի ղեկավար Կիրո Մանոյանը։
Խոսելով Բրատիսլավայում Հայաստանի եւ Ադրբեջանի ԱԳՆ ղեկավարների եւ ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահների մակարդակով վերջին հանդիպման արդյունքների մասին՝ Մանոյանը հայտարարել է, որ հանդիպմանը ղարաբաղյան հարցի վերաբերյալ երեք տարբեր դիրքորոշումներ են արտացոլվել:
<Համանախագահները պնդում են 2007 թվականին մշակված Մադրիդյան սկզբունքների պահպանման կարեւորությունը, մինչդեռ Ադրբեջանը ԵԱՀԿ Նախարարների խորհրդի նիստում ներկայացնում է մի փաստաթուղթ, որում արտացոլում է իր դիրքորոշումը ղարաբաղյան հակամարտության խաղաղ կարգավորման վերաբերյալ՝ պահանջելով փուլային մոտեցում: Եվ երրորդ՝ հայկական կողմի հնչեցրած դիրքորոշումն է մի շարք հարցերի վերաբերյալ, որտեղ ընդհանուր օրակարգ չկա, թե ինչ է ակնկալում և ինչպիսին է տեսնում Հայաստանը ղարաբաղյան հարցի լուծումը>, - նշել է Մանոյանը ։
Քննադատելով ՀՀ ԱԳՆ դիրքորոշումը, որ Արցախի ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքը հիմնարար սկզբունք է և հիմք խաղաղ կարգավորման համար՝ Մանոյանը հիշեցրել է 1991-ին, ապա 2006-ին և 2017-ին անցկացված Արցախի անկախության հանրաքվեի մասին:
<Աննկատ թողնել այս երեք դրսեւորումները, սխալ մոտեցում է: Սա ոչ միայն ներկայիս իշխանությունների բացթողումն է, դրանով տառապել են նաև նախկին իշխանությունները ։ Դա ՀՀ ԱԳՆ կետերից մեկն էր Արցախի միջազգային ճանաչման գործում։ Այս փաստերը՝ որպես Ակնհայտություն, ներգրավված չեն եղել միջազգային օրակարգում և, ըստ ամենայնի, չեն կիրառվում նաև այսօր արտաքին քաղաքականության մեջ>, - ասել է Մանոյանը:
<Հայաստանը պետք է օգտագործի իր դիրքը և աջակցի Արցախը բանակցային գործընթացում ընդգրկելու աշխատանքներին։ Սակայն, երբ ՀՀ վարչապետն ասում է, որ Հայաստանի և Արցախի դիրքորոշումները 100 տոկոսով համընկնում են, միաժամանակ պնդել, որ բանակցություններն առանց Արցախի մասնակցության չեն կարող լիարժեք լինել, ճիշտ չէ ։ Այդ արտահայտությամբ վարչապետն արժեզրկում է Արցախը բանակցային գործընթացում ենրառելու անհրաժեշտությունը>,- պարզաբանել է Մանոյանը ։ Մանոյանը նաեւ հիշեցրել է հայկական երկու հանրապետությունների միջեւ ռազմաքաղաքական դաշինքի ստորագրման անհրաժեշտության մասին, որում հստակ ամրագրվելու են այն պարտավորություններն ու դրույթները, որոնք ստանձնում է Հայաստանը:
<Օրինակ, դաշինքի կանոնադրության մեջ հստակ ասվելու է, որ Հայաստանը կարող է միջազգային ատյաններում պաշտպանել Արցախի շահերը, բայց չի կարող փոխարինել Արցախին։ Եվ պատասխանի մի շարք այլ հարցերի, որոնք հարցեր են առաջացնում միջազգային հանրության շրջանում, կամ այս կամ այն չափով խեղաթյուրվում են, մասնավորապես՝ Ադրբեջանի կողմից, որն ասում է, թե Հայաստանն արդեն օկուպացրել է Արցախը>,- ասել է Մանոյանը ՝ նշելով, որ դա թույլ կտա Հայաստանին ավելի հետևողական լինել բանակցություններում, հակադարձել Ադրբեջանի ագրեսիայի մեղադրանքներին։
Անդրադառնալով Նիկոլ Փաշինյանի այն հայտարարությանը, թե <Արցախը Հայաստան է և վերջ>՝ փորձագետը հայտարարել է, որ եթե հայկական առաջնորդի խոսքն իսկապես նպատակ է, ապա այդ ուղղությամբ որևէ քայլ չի արվում, բացի միայն Արցախում կայանալիք ընտրությունների վրա ազդեցություն գործելը: