Արմինֆո. Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման հարցում Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը, մեծ հաշվով, հետևում է Իլհամ Ալիևի օրինակին։ ԱրմԻնֆո-ին այդպիսի կարծիք է հայտնել Խաղաղության և ժողովրդավարության ինստիտուտի կոնֆլիկտաբանության և միգրացիայի դեպարտամենտի (Նիդերլանդներ) ղեկավար, քաղաքագետ Արիֆ Յունուսովը։
"Կարող եմ ասել, որ գոնե այս հարցում նրանց դիրքորոշումը, քաղաքականությունը, ընդհանուր առմամբ, շատ նման են։ Թե մեկը, թե մյուսը պնդում է խաղաղության մասին, որդիներին ուղարկում զինվորական ծառայության։ Եվ, միևնույն ժամանակ, պաշտպանական գերատեսչությունների ղեկավարների ռազմատենչ հայտարարությունների միջոցով ուժեղացնում են լարվածությունը զորքերի շփման գծում։ Այս լույսի ներքո, որքան ես հասկանում եմ, Հայաստանի վարչապետն, այնուամենայնիվ, մինչև վերջ չի գիտակցում ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման կարեւորությունն ու անհրաժեշտությունը", - ընդգծել է նա։
Չնայած Հայաստանում իշխանափոխությունից հետո ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման շուրջ բանակցային գործընթացի զգալի ակտիվացմանը՝ պետությունների և ԱԳՆ ղեկավարները հանդիպել են արդեն ավելի քան մեկ տասնյակ անգամ, զինծառայողների սպանությունները սահմանին կարճ դադարից հետո վերսկսվել են։ Այս համատեքստում ադրբեջանցի քաղաքագետը բավականին հոռետեսական է տրամադրված սահմանին սպանությունների դադարեցման հեռանկարների նկատմամբ։ Համոզված լինելով, որ անհրաժեշտ է դադարեցնել մարդկանց մահը Ղարաբաղի շփման գծում եւ Հայաստան-Ադրբեջան միջպետական սահմանին, Յունուսովը կարծում է, որ ծանր տեխնիկայի հեռացումը եւ դիպուկահարների գործունեության դադարեցումը միանգամայն իրատեսական են: Հատկապես, հաշվի առնելով, որ այս հարցը բազմիցս քննարկվել է։ Ադրբեջանցի քաղաքագետը ղարաբաղցիներին ուղղված Փաշինյանի ստեփանակերտյան հայտարարությունը, ըստ որի, Ղարաբաղը Հայաստանի մի մասն է, համեմատել է Երևանն Ադրբեջանին վերադարձնելու անհրաժեշտության մասին Ալիևի հայտնի հայտարարության հետ։ Նրա գնահատմամբ, Ադրբեջանի նախագահի այս հայտարարությունն ուղղված էր, առաջին հերթին, Հայաստանից եկած ադրբեջանցիներին եւ նպատակ ուներ բարձրացնել սեփական վարկանիշը: Սակայն, այդ բացահայտ պոպուլիստական հայտարարությանը լուրջ և շատ բացասական են վերաբերվել ոչ թե ադրբեջանցիները, այլ հայերը։ "Նույն կերպ Ադրբեջանում ընկալվեց նաև Փաշինյանի հայտարարությունը՝ որպես պատերազմի կոչ։ Մինչդեռ, իրականում, ոչ մեկը, ոչ մյուսը ոչինչ չեն փոխում։ Եվ այստեղ, միանգամայն տեղին, հարց է առաջանում նման նուրբ և լուրջ հարցերի նկատմամբ Հայաստանի վարչապետի տրամադրվածության և զգուշավորության աստիճանի մասին։ Եվ, իհարկե, հակամարտության երկու կողմերի երիտասարդ զինվորների կյանքի ու արյան համար պատասխանատվության աստիճանի մասին", - ամփոփել է քաղաքագետը։