Արմինֆո.2019 թվականի հուլիսին Արցախի հասարակությունը հետևում է անցյալը և Արցախի անցած ուղին այսպես թե այնպես ներկայացնող երկու քաղաքական ուժերի գոտեմարտին։ Ընդ որում, գերիշխող է դառնում այն համոզմունքը, որ Արցախի հասարակությունը ապագային ուղղված թեկնածուի կարիք ունի և գտնվում է նման թեկնածուի որոնման վիճակում։ ԱրմԻնֆո-ին այդպիսի կարծիք է հայտնել ՙՄիացում՚ դաշինքի համակարգող, անվտանգության հարցերով փորձագետ Հրաչյա Արզումանյանը։
ՙՀայաստանի Հանրապետությունում, Արցախում և տարածաշրջանում ստեղծվող իրավիճակում Արցախի նախագահ չի կարող լինել օլիգարխ և հեռացող իշխանության ներկայացուցիչ Արայիկ Հարությունյանը։ Եվ, նույնիսկ, նրա թիմում արդեն սկսում են գիտակցել արցախյան հասարակության շրջանում պատշաճ աջակցության բացակայությունը։ Նույնիսկ ակտիվ ընտրարշավն ու ծախսված ֆինանսական ու այլ ռեսուրսներն ի զորու չեն փոխել գերիշխող կարծիքը, որ Արցախի ամենահարուստ մարդկանցից մեկն ու 2007-2017 թթ. հանրապետության վարչապետ Հարությունյանը անձնական պատասխանատվություն է կրում Արցախում խորը քաղաքական և տնտեսական ճգնաժամի և 2016 թվականի պատերազմի արդյունքների համար՚, - նշել է նա։
Այս լույսի ներքո ՙՄիացում՚ դաշինքում հույս ունեն, որ ՙԱզատ հայրենիք՚ կուսակցությունը կգիտակցի այլընտրանքային քաղաքական ապագայի և խորհրդարանում տեղեր ունենալու իր շանսը, եթե ի վիճակի լինի տարանջատվել իր առաջնորդի քաղաքականությունից ՝ այդպիսով խուսափելով Հայաստանի Հանրապետական կուսակցության ճակատագրից:
Դրա հետ մեկտեղ, սահմանադրության փոփոխությունների նպատակով նախագահի երկրորդ թեկնածու Սամվել Բաբայանի թիմի անցկացրած ստորագրահավաքը, որոնք նրան թույլ կտային մասնակցել ընտրություններին, Արզումանյանի գնահատմամբ, որոշակի աջակցություն է ցուցաբերել Բաբայանին Արցախի հասարակության շրջանում: Ինչպես նաև քաղաքական գործընթացների վրա ազդելու նրա ունակությունը։ Ընդ որում, վերլուծաբանը նաև Արցախի պաշտպանության բանակի նախկին հրամանատարի շուրջ խմբավորված ուժերը գնահատում է որպես անցյալի ուժեր։
Այս ֆոնին ՙՄիացում՚ դաշինքը, դրա համակարգողի համոզմամբ, պնդում է նոր, երրորդ թեկնածուի անհրաժեշտությունը, որը կարող է այլընտրանքային տեսակետ առաջարկել Արցախի ապագայի վերաբերյալ: Մասնավորապես, 2020թ. ընտրությունների արդյունքներով Արցախի նախագահ պետք է դառնա հասարակական, պետական և քաղաքական գործիչ, որը ձգտում է ոչ թե պառակտել, այլ համախմբել հասարակությանը և առաջնորդել դեպի ապագա միացում (միավորում)։
ՙԱրցախի ապագա նախագահը պետք է դառնա հասարակական կոնսենսուսի և համաձայնության նախագահ։ Միայն այդպիսի նախագահն ու Արցախի համախմբված հասարակությունն են ի վիճակի հայոց պետականության ու ժողովրդի գալիք մարտահրավերներն ու սպառնալիքները։ Դաշինքը նախկինի պես պատրաստ է դառնալ այն հարթակն ու բևեռը, որի շուրջ տեղի ունենա նման համախմբում՚, - ամփոփել է Արզումանյանը։