Արմինֆո.Աբխազիայի քաղաքականությանը Թուրքիայի միջամտությունն ընդամենը միֆ է և նախընտրական PR-ի արդյունք։ Այդ մասին ԱրմԻնֆո-ի թղթակցի հետ զրույցում հայտարարել է քաղաքագետ, Կովկասի ինստիտուտի տնօրեն Ալեքսանդր Իսկանդարյանը:
Փորձագետը հիշեցրել է, որ Աբխազիայում ակտիվորեն նախապատրաստվում են փետրվարի 15-ի արտահերթ ընտրություններին: Դրանց մասնակցում են հինգ թեկնածուներ, սակայն հիմնական հավակնորդներն են Բադրա Գումբան և Ադգուր Արձիմբան: Իսկանդարյանը նշել է, որ ընթացիկ նախընտրական քարոզարշավը, հիմնականում, կենտրոնացած է Բադրա Գումբայի շուրջ: Նրա խոսքով ՝ կարծիք կա Ռուսաստանի կողմից Գումբային աջակցելու մասին, և Աբխազիայում շատերը կարծում են, որ Մոսկվան կցանկանար նրան տեսնել նախագահի պաշտոնում: "Պարոն Գումբան փոխնախագահ է եղել նախորդ նախագահի օրոք, և նա բավականին շատ կապեր ունի Ռուսաստանում", - պարզաբանել է Իսկանդարյանը:
Այդ առնչությամբ քաղաքագետը նշել է նախընտրական քարոզարշավում սև PR-ի առկայությունը, որտեղ բազմաթիվ մեղադրանքներ ու ասեկոսեներ են հնչում քվեարկության գործընթացը շահարկելու նպատակով: Նման մեղադրանքներից մեկը Արձիմբայի թուրքամետ լինելու մասին ենթադրությունն է։ Սակայն, ինչպես պարզաբանել է փորձագետը, նման պնդումների համար իրական հիմքեր չկան։
"Պարոն Գումբան, իր հերթին, սովորել և աշխատել է Ռուսաստանում, ինչը երկճյյուղում է ստեղծում. Արձինբան ներկայացվում է որպես թուրքամետ, ինչը վախ է առաջացնում բնակչության, հիմնականում, հայ բնակչության շրջանում: Գումբային աջակցում է Մոսկվան, և դա օգտագործվում է Արձիմբային վարկաբեկելու համար, պնդելով, որ նրա միջոցով կարող է գալ թուրքական ազդեցություն։ Աբխազիայում բոլորը հասկանում են, թե ով ում դրածոն է. հանրապետությունը փոքր է, և սոցիալական կապերն այստեղ ամուր են։ Լեգենդներն այն մասին, որ Արձիմբան մեծ մահմեդական է եւ հակառուսական քաղաքական գործիչ, չեն աշխատում, իրականում նա նույնպես ռուսամետ հայացքներ ունի", - նշել է Իսկանդարյանը։
Քաղաքագետի համոզմամբ՝ Աբխազիայի քաղաքականության վրա արտաքին ազդեցությունը բավականին սահմանափակ է։ Էթնոկրատիայի պայմաններում դժվար է պատկերացնել, որ Թուրքիան կարող է նշանակալի դեր խաղալ աբխազական քաղաքականության մեջ, ինչպես դա երբեմն պատկերվում է ԶԼՄ-ներում։ Այնուամենայնիվ, Իսկանդարյանը չի բացառել Թուրքիայի ռազմավարական շահերի առկայությունը տարածաշրջանում, հաշվի առնելով Աբխազիայի աշխարհագրական դիրքը Սեւ ծովում եւ զգալի թվով էթնիկ աբխազների ներկայությունը Թուրքիայում:
"Թուրքիան կարող է ցանկություն ունենալ որոշակի տեղ զբաղեցնել նախկին Խորհրդային Միության տարածքում ՝ դրա փլուզման պայմաններում։ Դա կարող է վերաբերել Ղրիմին կամ Աբխազիային, ինչպես նաև Աջարիային, ուր ակտիվորեն ներթափանցում է թուրքական բիզնեսը։ Սակայն ես չեմ կարծում, որ Թուրքիան կմասնակցի ներկայիս աբխազական քաղաքականությանը, չնայած այն հանգամանքին, որ Աբխազիայի ներսում էթնիկ աբխազական բնակչության շրջանում Թուրքիայի նկատմամբ վերաբերմունքը, ընդհանուր առմամբ, բավականին լոյալ է", - պարզաբանել է Կովկասի ինստիտուտի տնօրենը։
Իսկանդարյանի խոսքով՝ Աբխազիայում առկա իրավիճակի պատճառներից մեկը, ներառյալ հանրապետության նախկին նախագահ Ասլան Բժանիայի հրաժարականը, աբխազական տարբեր բիզնես խմբերի և կլանների միջև պայքարն է, ինչը կապված է տնտեսական ռեսուրսների վերաբաշխման գործընթացների հետ:
Բացի այդ, սա բողոք է աբխազական տնտեսական տարածք ռուսական բիզնեսի հնարավոր մուտքի դեմ, քանի որ Ռուսաստանն անհամեմատելի հնարավորություններ ունի: "Եթե ռուսական բիզնեսը զբաղեցնի այդ տարածությունը, ապա կտուժեն աբխազ գործարարները։ Այս համատեքստում խոսել Թուրքիայի ազդեցության մասին, ինձ թվում է, այնքան էլ կոռեկտ չէ", - շարունակել է Իսկանդարյանը։
Քաղաքագետը նաև կարծիք է հայտնել, որ նման PR-ը կարող է բացասաբար ազդել այն իրականացնողների վրա, և, արդյունքում, Արձիմբան, ընդհակառակը, կարող է ավելացնել իր վարկանիշները: Ընդ որում, խնդիրները չեն անհետանա. ներդրումային օրենքը, Ռուսաստանի հետ համաձայնագիրը, ռուսական բիզնեսի մուտքն Աբխազիա եւ հող ձեռք բերելու հնարավորությունը ռուսաստանցիների համար մնում են արդիական: "Մարդը, ով կհաղթի ընտրություններում, կփոխգործակցի Մոսկվայի, այլ ոչ թե Անկարայի հետ, քանի որ բաց իրավական դաշտում Թուրքիայի հետ փոխգործակցությունն անհնար է", - պարզաբանել է փորձագետը:
Անդրադառնալով ընտրական գործընթացներում հայկական համայնքի դերին և Աբխազիայում նրա ընդհանուր դիրքին՝ Իսկանդարյանը նշել է, որ Աբխազիայում հայ համայնքը որոշակի խնդիրներ ունի, բայց դրանք սուր չեն: Աբխազիայի հայ համայնքը հատուկ է հայկական սփյուռքի համար. այն խորապես արմատավորված է և գոյություն ունի 19-րդ դարի վերջից: Այդ մարդիկ եկել են ներկայիս Թուրքիայի հյուսիսային առափնյա շրջաններից և իրենից ներկայացնում է, հիմնականում, գյուղական համայնք, ինչը բնորոշ չէ հայկական սփյուռքի մեծ մասին ։ "Հայկական համայնքը լավ ներկառուցված է աբխազական հիերարխիաներում, նրանց թվում կան գործարարներ և քաղաքական գործիչներ։ Սակայն աբխազներն Աբխազիան ընկալում են որպես իրենց հող, ուստի բարձր մակարդակի քաղաքական վերնախավը բաղկացած է բացառապես էթնիկ աբխազներից", - ամփոփել է Իսկանդարյանը։
Նշենք, որ ավելի վաղ ԶԼՄ-ներում տեղեկություններ էին տարածվել Աբխազիայում ընտրական գործընթացների վրա, իբր, թուրքական ազդեցության մասին։ Նշվում էր նաև, որ թուրքական լոբբին աբխազական կառավարության միջոցով փորձում է ճնշում գործադրել չճանաչված հանրապետության հայ համայնքի վրա, որպեսզի նվազեցնի ռուսամետ թեկնածուի իշխանության գալու հնարավորությունները: