Շողակաթ Վարդանյանի «1489» ֆիլմը լավագույնն է ճանաչվել Հռոմի վավերագրական կինոյի միջազգային փառատոնում

Արմինֆո. Շողակաթ Վարդանյանի «1489» ֆիլմը լավագույնն է ճանաչվել Հռոմի վավերագրական կինոյի միջազգային փառատոնում: Այդ մասին «Ֆեյսբուքի» իր էջում հաղորդել է ինքը՝ Շողակաթ Վարդանյանը։

«Սա հատկապես պատվաբեր է, քանի որ ժյուրիի նախագահը Սերգեյ Լոզնիցան է (վավերագրական և խաղարկային կինոյի ուկրաինացի ռեժիսոր՝ բելառուսական ծագմամբ - խմբ.): Ինձ համար դա իսկապես և մեծ պատիվ է, և մեծ պատասխանատվություն՝ միաժամանակ", - գրել է ռեժիսորը։

Հիշեցնենք, որ 2023 թվականին Ամստերդամի վավերագրական կինոյի միջազգային փառատոնում «1489» ֆիլմն արժանացել էր երկու մրցանակի՝ "Լավագույն ֆիլմ" և FIPRESCI (քննադատների միջազգային մրցանակ ՝ հատուկ հիշատակում) անվանակարգերում։

2024 թվականի հունվարին վավերագրական ֆիլմը լավագույնն է ճանաչվել Տրիեստի 35-րդ միջազգային կինոփառատոնում։

Նշենք, որ «1489» ֆիլմի պրեմիերան տեղի է ունեցել նոյեմբերի 13-ին Ամստերդամի վավերագրական կինոյի փառատոնում: Ֆիլմը պատմում է Շողակաթի ընտանիքի անձնական ողբերգության մասին, ում եղբայրը (21-ամյա Սողոմոնը) անհետ կորել էր 2020 թվականի արցախյան 44-օրյա պատերազմի ժամանակ։ Աղջիկը հեռախոսի տեսախցիկով նկարահանել է եղբոր որոնումների ողջ գործընթացը, որն ուղեկցվել է անտանելի ցավով, ընտանիքի համար փորձություններով, սարսափով և, իհարկե, հույսով: Որոնումների ընթացքում, երբ ենթադրաբար հայտնաբերվել են եղբոր մարմնի մնացորդները, որոնք արձանագրվել են 1489 համարի տակ, Վարդանյանների համար ԴՆԹ անալիզների առնչությամբ փորձությունների նոր շրջան է սկսվել, որի արդյունքները հայտնի են դարձել միայն մեկուկես տարի անց։

Հատկանշական է, որ Վարդանյանը կրթությամբ դաշնակահարուհի է, կինոդպրոցներում չի սովորել և նկարի վրա աշխատել է միայնակ ՝ օգտագործելով միայն այֆոնի տեսախցիկը և եռոտանին: Սակայն վերջին փուլում երիտասարդ ռեժիսորին աջակցություն և մասնագիտական օգնություն է ցուցաբերել ռեժիսոր և սցենարիստ Մարինա Ռազբեժկինան, ում հետ նրանք ծանոթացել են Դիլիջանում՝ վավերագրողների սեմինարի ժամանակ: Մարինա Ռազբեժկինայի հետ իր հանդիպման մասին Շողակաթը հարցազրույցներից մեկում պատմել է. «Ես գրեթե ավարտված ֆիլմ ունեի, բայց մնում էր նուրբ աշխատանք, և վերջին տեսարանների նյութը պետք է մոնտաժվեր: Երբ ես հանդիպեցի նրան, ես միայն նկարահանեցի ֆիլմի վերջին մասը ՝ եզրափակիչ տեսարանը, երբ մենք վերջապես կարողացանք հուղարկավորել Սողոմոնին՝ իմ կրտսեր եղբորը և ամենամտերիմ ընկերոջը։ Մարինա Ալեքսանդրովնայի հետ վարպետության դասում մենք միասին աշխատեցինք այդ նյութի վրա: Բայց դրանից հետո դեռ շատ տքնաջան աշխատանք է կատարվել մանրուքների վրա։ Դրա համար շատ ժամանակ պահանջվեց»: