Արմինֆո. Վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի հայտարարությունն այն մասին, որ Հայաստանի հռչակած "ազգ-բանակ" բանաձևն իր դեմ բազմաթիվ այլ "ազգ-բանակներ" է գեներացնում, պետք է դիտարկել ՀՀ ԶՈՒ ապառազմականացման Բաքվի պահանջի համատեքստում:
Նախօրեին խորհրդարանում Փաշինյանը հայտարարել էր, որ "աշխարհը մեզ ընկալում է որպես նահատակ ազգ" և գործող կառավարության կարևորագույն առաքելությունը նահատակ ազգի կարգավիճակի հաղթահարումն է: Նա նաև նշել էր, որ "ազգ-բանակ" բանաձևը տեղավորվում է առաջինի տրամաբանության մեջ ։ <Ուզում եմ, որ մենք ինքներս մեզ հարց տանք. իսկ ինչքա՞ն ուժեղ բանակ ենք ուզում ունենալ, և՝ ումի՞ց ուժեղ լինել։ Այս հարցում մենք պետք է հստակ կողմնորոշվենք։ Իսկ եթե պարզվի, որ մեր խնդիրը երկու պետությունների բանակների հետ է՝ երեք, չորս, կամ ոչ միայն թշնամիների, այլ՝ նաև բարեկամների։ Ես չեմ ցանկանում կոնկրետ երկրների օրինակներ բերել, բայց մենք պետք է պատասխանենք այդ հարցին", - պարզաբանել էր վարչապետը։ "Պետությունը պետք է սահմանափակվի հայտարարվող եւ ընդունված միջազգային հարաբերությունների կանոններով", - նշել էր նա:
Աբրահամյանի խոսքով ՝ "ազգ-բանակ" հայեցակարգը պետության և բանակի կառուցման հիմքում եղել է դեռևս անկախության ձեռքբերումից ի վեր: Եվ դա բնական է մի երկրի համար, որը գտնվում է "բարդ" տարածաշրջանում եւ ունի սահմանափակ մարդկային եւ բնական ռեսուրսներ, հավելել է նա։
"Այս պայմաններում հանրությունը պետք է բոլոր հնարավոր ռեսուրսներն ուղղի բանակի հզորությունների ավելացմանը", - ասել է նա:
Ընդդիմադիր պատգամավորը հիշեցրել է, որ վերջերս ՀՀ պաշտպանության նախարարությունը հրապարակել է ՀՀ զինված ուժերի բարեփոխման հայեցակարգը, որով նախատեսվում է, մասնավորապես, մինչև 2027 թվականը կրճատել պարտադիր զինվորական ծառայության ժամկետը: Միաժամանակ, կավելացվի պայմանագրային զինծառայողների թիվը։
Մինչդեռ, ինչպես համոզված է քաղաքական գործիչը, առկա միտումների և տեմպերի պարագայում ՀՀ-ն հնարավորություն չի ունենա մինչև 2027 թվականը որոշում կայացնել ժամկետային ծառայության ժամկետը կրճատելու մասին: Ավելին, այն պետք է նոր և մեծ ռեսուրսներ ուղարկի, որպեսզի ինչ-որ կերպ լուծի համալրման խնդիրը։
Այս համատեքստում, խորհրդարանականի կարծիքով, իշխանությունները, մշակելով նման հայեցակարգ, կարող են երկու նպատակ հետապնդել։ Նախ, հայեցակարգը կարող է կրել նախընտրական ենթատեքստ ՝ դրանով իսկ շահարկելով ընտրողների վարքագիծը եւ զգացմունքները 2026 թվականի ընտրություններից առաջ: Երկրորդ՝ նման ծրագիրը մշակվել է Բաքվի՝ Հայաստանի ապառազմականացման պահանջի շրջանակում, ինչը ենթադրում է սպառազինության, ռազմական տեխնիկայի և բանակի թվաքանակի կրճատում։