Ես հպարտ եմ, որ իմ սերունդը ոչ միայն ոստիկանների է դաստիարակել

Խոսակցությունը սկսվեց Սասուն պապի քաղաքական նախընտրությունները պարզելուց: Նա չի սիրում քաղաքական կուսակցությունները ու հատկապես քաղաքական գործիչերին. առաջին քարտուղարներ ու նախագահներ իր կյանքի ճանապարհին քիչ չի տեսել: Անձնական կյանք, ընտանիք Սասուն պապը չունի: Կինը հեռացել է նրանից դեռևս Ղարաբաղյան շարժման ժամանակ՝ հավանաբար չհամակերպվելով նրա քաղականությունով լի ակտիվ կյանքի հետ: Նա ունի չորս երեխա, թոռներ, որոնց հստակ թիվը արդեն չգիտի, սակայն ապրում է մենակ: Սեփական հոգսերի ու ... հայ ազգի մասին անհանգստությունների հետ առանձին:

«Ծնվել եմ 78 տարի առաջ Տավուշի մարզի Արծվաբերդ գյուղում: Կյանքիս ընթացքում մի քանի մասնագիտություն եմ սովորել, սակայն ամենից շատ 1966-1985 թթ աշխատել եմ Արփա-Սևան թունելի շինարարւթյան վրա: Ինչ մասնագիտություն ասես չեմ ունեցել, վարել եմ էլեկտրաքարշ և այլ շինարարական տեխնիկա» , - պատմում է նա:

Ղարաբաղյան շարժումը Սասուն պապի համար սկսվել է 1988-ի փետրվարին կամավորների ցուցակը կազմելուց: Այդ օրերին ամեն շրջանում, ամեն գյուղում ստեղծվում էին կամավորական ջոկատներ հայրենակիցներին օգնելու ու սահմանները պաշտպանելու համար: Սասուն Մխիթարյանը կազմավորել է ինքնապաշտպանական  ջոկատ, որը հետո անվանում էին  «Օպերայի ջոկատ» կազմավորման տեղանունով: Այդ ջոկատով նա մյուս ջոկատների հետ մեկնեց Տավուշի մարզ՝ պաշտպանելու հայրենի Արծվաբերդը: Գյուղը այդ ժամանակ շատ ծանր վիճակում էր Ադրբեջանի Գեդաբեկի շրջանից հարձակումների պատճառով, որի հետ ուներ երկարաձիգ սահման:

« Պատերազմից հետո իմ հասցեն այդպես էլ մնաց  «Օպերայի մոտ», հենց այստեղ եմ ես անցկացնում իմ ողջ ազատ ժամանակը, չնայած նրան, որ ապրում եմ Նոր Նորքի 2-րդ զանգվածում գտնվող իմ մեծ սեփական տանը », - ասում է վաղուց Ազատության հրապարակի խորհրդանիշ դարձած Սասուն պապը: Տարեց մարդը երբեք չի եղել կուսակցական, սակայն միշտ ոտքի է կանգնել  հանուն արդարության ու հավասարության հայկական եռագույնը բարձրացնող մարդկանց կողքին, անկախ նրանց կուսակցական պատկանելությունից: 

« 88-ին մենք սկսում էինք մեր պայքարը հենց այս պահանջներով: Հետո շատերը այդ մասին մոռացան, մոռացան ով են եղել, մոռացան, ինչի համար էին պայքարում, մոռացան՝ դառնալով տարբեր կուսակցությունների անդամներ, ովքեր հիմա կործանում են մեր ազգը: Ի՞նչ է  «սրանց» հիմա պետք: Միայն աթոռ  ու այն, ինչը պաշտպանում է այդ աթոռը՝ փողը: Իսկ ես այդ ամենի կարիքը չեմ ունեցել ու չունեմ հիմա, ինչպես և 88-ին ՝ պահանջելով արդարություն և հավասարություն բոլորի համար», - սկսում է բարկանալ տարեց մարդը:

Սասուն Մխիթարյանը երկրորդ կարգի հաշմանդամ է: Հաշմանդամությունը ձեռք է բերել սահմանին պատերազմական գործողությունների ժամանակ և գոյատևում է միայն թոշակի հաշվին:  «Մինչ Սովետական Միության փլուզվելը ես ստանում էի 150ռուբլի թոշակ, որին 92-ին ավելացավ 120 ռուբլիանոց հաշմանդամության նպաստը: Երբ 1993-ին հայտնվեցին դրամները, ես ամաչում էի գնալ փոստ ու ստանալ այդ գրոշները: Բայց ոչինչ, համակերպվեցի: Ինձ շատ բան պետք չէ, ծխելու բան լինի, սառը ջուր ու վերջ », ասում է պապը՝ գլուխը խոնարհելով ակցիայի մասնակիցներին շշերով սառը ջուր  բաժանող աղջկա առաջ:

Սասուն Մխիթարյանը վերջին 20 տարվա ընթացքում մասնակցել է տասնյակ ցույցերի, միայն այն բանի համար, որ դրանց վերջնական նպատակը համարում է հեղափոխությունը: Պապը համոզված է, որ միայն հեղափոխությունը կարող է մաքրել հասարակությունը ժամանակի ճահճացած շերտերից: Հենց հեղափոխությունն է նոր ուղու սկիզբը, զարգացումների սկիզբը: «Իսկ առանց զարգացման մենք կշարունակենք փտել ճահճում, ուր մեզ հրել է այս ,այսպես կոչված, իշխանությունը », - ասում է նա:

Նախօրեին վաղ առավոտյան Սասուն պապին ջրել են ջրցան մեքենայից: Այնուհետև  ՙերեկվա երեխաներ-ոստիկանները՚  վերցրել են թևատակերից, բռնի ուժով հանել նրան երթևեկելի մասից ու գցել մայթեզրին: Բայց այսօր նա կրկին այստեղ է, քանի որ միայն այստեղ է իրեն երջանիկ զգում՝ տեսնելով, որ կան նաև այլ երիտասարդներ, ովքեր իրենց կրծքով պաշտպանում են իրենց և բոլորի իրավունքները:

Այսօր Սասուն Մխիթարյանը հպարտ է, որ իր սերունդը դաստիարակել է ոչ միայն ոստիկանների, այլ նաև ազատ մարդկանց: Դա նշանակում է, որ նա և նրա ընկերները իզուր չեն դուրս եկել Օպերայի մոտ 88-ի միլիոնանոց  ցույցին: Դա նշանակում է, որ գործը , որը նա համարում է  իր կյանքի նպատակ, շարունակվում է, դա նշանակում է, որ իր սերունդը դաստիարակել է արժանի սերունդ: Խաղաղության սերունդ, որը պատրաստ է պատերազմի:

 « Իսկ հիմա սրանք, նույնիսկ չգիտեմ ինչպես անվանել , ցանկանում են ցրել այս ծաղկուն սերունդը ջրցան մեքենաներով, նույնիսկ ամենահզոր: Ցրեցին, հետո՞: Ոչինչ: Հաջորդ օրը հավաքվեցին ավելի շատ մարդիկ, կազմված ոչ միայն ինձ պես անգրագետ ծերերից, այլ հիմնականում երիտասարդ, կրթված, խելացի երիտասարդներից: Այդժամ նրանք հասկացան, որ պայքարել այս նոր սերունդի հետ ավելի բարդ կլինի, քան մեզ հետ», - ժպտում է պապը: 

Սասուն Մխիթարյանը վստահ է, որ իր կյանքի ամենաերջանիկ օրը դեռ առջևում է: Դա կլինի այն օրը, երբ սեփական ժողովրդին կողոպտող , երիտասարդ սերունդից վերջինը խլող, Հայաստանում և արտերկրում իրենց թոռների ու ծոռների համար պալատներ կառուցող իշխանությունը կհեռանա ու թույլ կտա ապրել մյուսներին:  «Ես ծեր մարդ եմ, ով տեսել է պատերազմ, սով, հարազատ մարդկանց մահը և շատ այլ բաներ: Եվ ես վստահ եմ, որ արժանի եմ այդ օրը տեսնել: Այդժամ ես կկարողանամ հանգիստ հեռանալ»,  - աշխույժ ժպտացող մարդու դեմքը ստանում է մի աննկարագրելի արտահայտություն: