Արմինֆո.Բաքվին երբեք ձեռնտու չէր ֆրանսիական "հայասիրությունը", իսկ Փարիզը չէր կարող անտեսել Եվրոպական միության երկրների շրջանում ամենամեծ հայ համայնքի ազդեցությունը։ Բաքվի և Փարիզի միջև վերջին լարվածությունն այդպես է մեկնաբանել պ.գ.թ., Ռուսաստանի ԱԳՆ ՄԳԻՄՕ-ի առաջատար գիտաշխատող, "Մեժդունարոդնայա անալիտիկա" ամսագրի գլխավոր խմբագիր Սերգեյ Մարկեդոնովը:
Այս առումով քաղաքագետը փաստել է, որ հինգերորդ հանրապետության արտաքին քաղաքականությունը կովկասյան ուղղությամբ իրենից ներկայացնում էր "զսպումների և հակակշիռների" համակարգ։ "Լեռնային Ղարաբաղին եւ նրա անկախությանը սատարող ֆրանսիացի խորհրդարանականների ցանկացած նախաձեռնություն հավասարակշռվել է "Total" նավթահսկայի շահերով եւ գործադիր իշխանության զգուշավորությամբ։ Ոչ Ֆրանսիայի նախագահը, ոչ կառավարությունը, մեղադրելով Ադրբեջանին (և նրան դաշնակից Թուրքիային) Հայաստանի և չճանաչված ԼՂՀ-ի նկատմամբ գործողությունների համար, երբեք օրակարգ չեն մտցրել "միացում" - ի լեգիտիմացման հարցը ։ Եվ ամեն անգամ, երբ Փարիզից քննադատություն էր հնչում Բաքվի հասցեին, Ադրբեջանի մայրաքաղաքում հիշում էին Ալժիրում եւ Հնդկաչինում գաղութային պատերազմների պատմության ողբերգական էջերը", - նշել է Մարկեդոնովը։
Անդրադառնալով ֆրանս-ադրբեջանական հարաբերություններում այսօրվա սրման պատճառներին՝ քաղաքագետը ենթադրել է, որ Ադրբեջանի ներկայիս ակտիվացումը ֆրանսիական ուղղությամբ բացատրվում է երեք հիմնական պատճառով: "Նախ ՝ Փարիզի և Երևանի միջև ռազմատեխնիկական համագործակցությունը։ Բաքուն ցանկանում է վերջակետ դնել Հայաստանի հետ հակամարտությանը, ուստի նույնիսկ մերժում է հայկական ռազմական ներուժի հնարավոր վերականգնման աղոտ ակնարկները ։ Երկրորդ ՝ հարկ է նկատի ունենալ, որ խաղաղության համաձայնագիրը միշտ հեղինակներ ունի։ Եվ Ադրբեջանը չի ցանկանում, որ ապագա խաղաղությունն ունենա հեղինակներ ԱՄՆ-ից կամ Ֆրանսիայից ։ Ալիևն ու իր թիմը հետաքրքրված են դիվանագիտական կամերայնությամբ։ Եթե Երեւանն ապավինում է արտաքին երաշխավորներին, ապա ադրբեջանական կողմը շահագրգռված է "առանց վկաների" երկկողմ պայմանավորվածություններով։ Սակայն այստեղ գայթակղվել պետք չէ", - նշել է նա։
Ընդ որում, նա չի բացառել, որ Մոսկվայի կողմից իր խաղաղարար ջանքերի ակտիվացման դեպքում Կովկասյան պատերազմի ժամանակների սյուժեները նույնպես պահանջված լինեն ադրբեջանական մեդիաոլորտում: "Երրորդ՝ չպետք է մոռանալ Բաքվի եւ Անկարայի դաշինքի մասին, որը սթրես-թեստ է անցել անցյալ տարվա թուրքական ընտրություններով ։ Թուրքիան Ֆրանսիայի կարևոր ընդդիմախոսն է ՆԱՏՕ-ի ներսում և միջերկրածովյան թատերաբեմում ։ Ալիևի հակագաղութային սենտենցիաներն ըստ արժանվույն կգնահատի "եղբայր Ռեջեփը"։ Եվ վերջինը՝ կարգով, բայց ոչ կարևորությամբ: Կա տեքստ, և կա համատեքստ: Ադրբեջանի ղեկավարության գործողություններն ու հայտարարությունները վակուումում չեն իրականացվում", - հավելել է Մարկեդոնովը։
Նրա խոսքով՝ աճող համաշխարհային տուրբուլենտության և անորոշության պայմաններում փոքր տերությունները ձգտում են դառնալ միջին, իսկ միջինները մարտահրավեր են նետում մեծերին։ "Հեղինակությունները վիճարկվում են, նախկին վաստակն այլևս չի ընկալվում որպես հաջողություն, ավելի շուտ ՝ հակառակը ։ Բաքուն, ինչպես կարողանում է, փորձում է օգտագործել իր շանսը",- ամփոփել է նա:
Ավելի վաղ Փարիզում Ադրբեջանի դեսպան Լեյլա Աբդուլաևան հայտարարել էր, որ ֆրանսիացի գործարար Մարտին Ռիանին Ադրբեջանում ձերբակալել են դեկտեմբերի 4-ին, այնուհետև չորս ամսով կալանավորել "լրտեսության" մեղադրանքով: Ֆրանսիայի ԱԳՆ-ում հաստատել են դեկտեմբերի սկզբից Ադրբեջանի իշխանությունների կողմից ֆրանսիացի քաղաքացուն բանտում պահելու փաստը և կալանավորումը որակել են կամայական: Փարիզում կոչ են արել անհապաղ ազատ արձակել Ֆրանսիայի քաղաքացուն