Արմինֆո.Լիտվայում Ելենա Վարդանյանի «Ես Ռասպուտինի դուստրն եմ» մոնոներկայացման աղմկալի՝ բառի լավ իմաստով, պրեմիերայից հետո (Atspindys փառատոնի շրջանակում) ներկայացումը ցուցադրվել է ռեժիսորի հայրենիքում՝ Հայաստանում:
Երևանյան պրեմիերան տեղի է ունեցել Armmono+ մոնոներկայացումների միջազգային փառատոնի շրջանակում՝ Փոքր թատրոնի բեմում: Ներկայացումը բեմադրվել է հայ դրամատուրգ Ռաֆայել Հակոբջանյանի պիեսի մոտիվներով: Գրիգորի Եֆիմովիչ Ռասպուտինի դստեր ՝ Մարիա Ռասպուտինայի դերը կատարել է Երևանի Ստանիսլավսկու անվան ռուսական դրամատիկական թատրոնի դերասանուհի Լիլյա Մուկուչյանը:
Հարկ է նշել, որ սա Ելենա Վարդանյանի և Լիլյա Մուկուչյանի առաջին ստեղծագործական տանդեմը չէ ։ Նրանց առաջին համատեղ աշխատանքը ՝ Գրիգորի Կոստանդնուպոլսկու "Կատաղած բալերինա" վեպի մոտիվներով "Վարեչկա" մոնոներկայացումը, դերասանուհուն մրցանակ է բերել Կինեշմայում "Օստրովսկի - Ֆեստ" փոքր ձևերի 5-րդ միջազգային փառատոնում՝ «Կանացի լավագույն դերի համար»։
Պիեսի հեղինակ Ռաֆայել Հակոբջանյանի խոսքով ՝ "Ես Ռասպուտինի դուստրն եմ" գրվել է 2003 թվականին Մեքսիկայում, մեկ տարի անց ՝ 2004 թվականին, այն Վարշավայում բեմադրել է լեհ ռեժիսոր Սիլվեստեր Բիրագան: 20 տարի անց նա կրկին անդրադարձել է այդ պիեսին՝ այն ցուցադրելով արդեն սլովակ հանդիսատեսին։ Եվ հատկանշական է, որ երևանյան պրեմիերան կայացել է Սլովակիայի պրեմիերայի հետ նույն օրը և ժամին։ <Թատերական տրամաբանությունը հուշում է, որ «Ռասպուտինի երկու տարբեր դուստրերը» կհանդիպեն>,- նշել է դրամատուրգը:
Թե ինչպես է անցել Սլովակիայի պրեմիերան, մեզ հայտնի չէ, բայց Հայաստանում ներկայացմանն ակնհայտ հետաքրքրությամբ էին սպասում։ Թատրոնի դահլիճը լեփ - լեցուն էր, լրացուցիչ տեղեր էին պահանջվում բոլոր ցանկացողներին փոքր տարածքում տեղավորելու համար։ Սակայն ներկայացման մասին զարմանալի ոչինչ ասել չի կարելի. դերասանուհի Լիլյա Մուկուչյանը, ինչպես միշտ, անկրկնելի ու հիասքանչ էր այն դերում, որը կատարում էր, որում ապրում էր ներկայացման սկզբից մինչև վերջ: Հերոսուհու մեջ մոլեգնող կրքերը վայրկենապես փոխարինվում էին հեզությամբ, սեփական արժանապատվության զգացումով, անկումով, լիակատար հուսահատությամբ, հաղթանակի զգացումով ՝ սեփական կորստի, անելանելիության լիակատար զգացումով։
Բեմում գործողությունները տեղի էին ունենում շղարշի ետևում, որն էլ ավելի էր ընդգծում Մարիա Ռասպուտինայի իրական դրդապատճառները, իրական զգացմունքներն ու վերաբերմունքը հոր, իր, իր կյանքի և ապագայի նկատմամբ լիովին բացահայտելու անկարողությունը: Շատ հարցեր առաջացան, թեև ամեն ինչ ասված էր։ Բոլոր պատասխանները մնացին շղարշի ետևում ՝ Մարիա Ռասպուտինայի սենյակում, որտեղ գրվում է գիրք հոր մասին, որտեղ կան նրա դիմանկարները, որտեղ նրանք անձնատուր են լինում հոր մարդասպանի անեծքին, և թվում է, թե ամբողջ կյանքը, նրա ամբողջ էությունը նվիրված է նրան, բայց միայն ամեն ինչ դեռ մնում է առեղծված. արդյո՞ք դրա համար էին Ռասպուտինի դստեր արցունքներն այդքան դառնորեն թափվում:
Նշենք, որ "Ես Ռասպուտինի դուստրն եմ" ներկայացումը դերասանուհի Ելենա Վարդանյանի չորրորդ ռեժիսորական աշխատանքն է: Նրա աշխատանքների ցանկում են "Նրան սպասելիս" (Միխայիլ Հեյֆեցի պիեսի մոտիվներով), "Զառանցանք երկուսով" (Էժեն Իոնեսկո) և "Վարեչկա" (Գրիգոր Կոնստանտինոպոլսկի) ներկայացումները:
«Ռասպուտինի դստեր» վրա աշխատել են նաեւ նկարիչ Տիգրան Հարությունյանը, լուսային նկարիչ Հայկ Աղաբեկյանը, ձայնային նկարիչ Նիկիտա Մոնախովը: