Արմինֆո.Հայ-ռուսական հարաբերությունների խզումը կարող է Հայաստանին շատ ծանր վիճակի մեջ դնել: Լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ նման կարծիք է հայտնել "Ժողովրդի ձայն" փորձագիտական ակումբի փորձագետ, քաղաքագետ Արման Ղուկասյանը:
Նրա ասելով՝ մեր բոլորի առջև կանգնած են Ուկրաինայի և Մոլդովայի օրինակները, և իզուր չէ, որ վերջին շրջանում Միխեիլ Սաակաշվիլին առանձնակի ակտիվություն է ցուցաբերում՝ խորհուրդներ տալով Փաշինյանին: "Պետք է ցավով արձանագրեմ, որ իրավիճակը զարգանում է այն ուղղությամբ, որ մոտ ժամանակներս մենք ականատես կլինենք առավել արտահայտված բացահայտ հակառուսական քայլերի և գործողությունների", - ասել է նա:
Քաղաքագետի համոզմամբ՝ Հայաստանի ղեկավարության հակառուսական քաղաքականությունը
ոչ այնքան պարադիգմի հայեցակարգային փոփոխություն է, այլ, ավելի շուտ, սեփական իշխանությունը պահպանելու կառավարող թիմի հնարավորություն, քանի որ, եթե նախկինում նա այն պահում էր «նախկինների» հասցեին մեղադրանքների շնորհիվ, ապա այժմ՝ 5 տարի անց, մի շարք ճակատագրական ձախողումներից հետո, եկել է "մեղադրյալի" փոփոխության անհրաժեշտությունը։
Քաղաքագետի կարծիքով՝ Գրանադայում տեղի ունեցած հանդիպումը Փաշինյանի պարտությունն էր, իսկ Բիշքեկ մեկնելուց նրա հրաժարումը, որտեղ նա կարող էր հանդիպել Վլադիմիր Պուտինի հետ, միայն հաստատեց այդ պարտությունը: Հասկանալի է, որ Ալիևն Արևմուտքից ստացել է այն, ինչ ուզում էր, և վստահորեն ներկայացավ Ռուսաստանի նախագահին, իսկ Փաշինյանը շարունակում է պարտվել դիվանագիտական ասպարեզում։
Այս ամենի հիմքը, կարծում է Ղուկասյանը, դրել է Պրահան, որտեղ Փաշինյանը Արցախը ճանաչեց Ադրբեջանի մաս։ Դրան հաջորդեց իննամսյա շրջափակումը, հետո տեսանք վարչապետի ելույթը Ստրասբուրգում, որտեղ Փաշինյանը հերթական անգամ փորձեց իր անհաջողությունների համար մեղադրել Ռուսաստանին։ Այնուհետև նա հարցազրույց տվել Wall Street Journal թերթին, որտեղ հերթական անգամ դժգոհեց ռուս խաղաղապահներից և խոսեց Հայաստանում ռուսական ռազմակայանների ապագայի մասին: Ռուս խաղաղապահների վարկաբեկումից և Արցախը կորցնելուց հետո Փաշինյանի թիմն այժմ նպատակ ունի վարկաբեկել Գյումրիում տեղակայված 102-րդ ռազմակայանը՝ հետագայում այն դուրս բերելու նպատակով:
Վերջապես, Արման Ղուկասյանը հարց է տալիս, թե ինչ երաշխիքներ ենք ստացել Արևմուտքից։ Ռազմատեխնիկական օգնությու՞ն Ֆրանսիայից, որն, ըստ քաղաքագետի, ավելի շատ դեկորատիվ բնույթ է կրում։
Բանախոսը նշել է, որ հակառուսականության հետ մեկտեղ ակտիվորեն շրջանառվում է նաև այն թեզը, որ Հայաստանը շարժվում է դեպի Արևմուտք, բայց, իրականում, պետք է ասել, որ մենք գնում ենք դեպի անհայտը, ինչը մեր երկիրը կդնի նոր մարտահրավերների, ռիսկերի և վտանգների առջև:
Ընդ որում, Ղուկասյանի ասելով, պետք չէ մոռանալ, որ Հայաստանի համար Ռուսաստանը կարեւոր է նաեւ տնտեսապես։ "Չմոռանանք Հայաստանում ռուսական կապիտալի մեծ ծավալի առկայության և ստեղծված աշխատատեղերի մասին, մակրոկայունությանն աջակցող միլիոնանոց փոխանցումների մասին՝ Ռուսաստանից, էժան գազի մատակարարումների, ներդրումների և այլնի մասին: Մեր երկրի տնտեսական ռելսերը տանում են դեպի Ռուսաստանի և ԵԱՏՄ երկրների շուկա, բացի այդ, միայն ԵԱՏՄ ընդհանուր էներգետիկ շուկայից ՀՀ-ն տարեկան ստանում է 300 միլիոն դոլար՝ միայն այն պատճառով, որ Եվրասիական տնտեսական միության անդամ է: Այնպես որ, այս ամենի թվարկումը ցույց է տալիս, որ Արևմուտքը չի կարող այլընտրանք լինել Ռուսաստանին", - եզրափակել է Ղուկասյանը։