Երկուշաբթի, 6 Փետրվարի 2023 15:55

Արմինֆո.Ռուս հասարակությունը հանդես չի գալիս Ռուսաստանի Դաշնությանը նոր տարածքների միացման  օգտին։ Այդ մասին փետրվարի 6-ին Երևանում հաղորդել է Միջազգային հետազոտությունների ինստիտուտի առաջատար գիտաշխատող, Միջազգային գործընթացների վերլուծության լաբորատորիայի առաջատար գիտաշխատող, քաղաքագիտության դոկտոր Ալեքսեյ Տոկարևը՝ ներկայացնելով "Սոցիոլոգիա ապագայի պատկեր-2033" հետազոտությունը:

 

Ինչպես պատմել է հետազոտության հեղինակներից մեկը, յուրաքանչյուր ռուսաստանցու անձնական արժեքը երկրի մեծությունն է, որտեղ նա ապրում է։ Տոկարևը նշում է, որ մինչև 2022 թվականի փետրվարի 24-ը ռուս հասարակության շրջանում գերիշխում էին ներպետական բնույթի հարցերը, իսկ փետրվարի 24-ից հետո ՝ միջազգային օրակարգի հարցերը։ "Ռուսաստանցիների մեծ մասը կարծում է, որ Ռուսաստանը հեռացել է արտաքին քաղաքականությունից.  սա ապագայի Ռուսաստանը չէ։ Բացի այդ, հետազոտության արդյունքները ցույց են տալիս, որ Ռուսաստանում ընդդիմությունը չի դիտարկվում որպես ապագայի տարր", - արձանագրել է նա։

 

Միևնույն ժամանակ, նա ուշադրություն է հրավիրել այն փաստի վրա, որ ռուսական հասարակության շրջանում պատերազմի հարցապնդում չկա, բայց կա հավասարության հարցպնդում: "Մեր հետազոտության արդյունքները ցույց են տալիս, որ երկրի քաղաքացիների մեծամասնությունը կարծում է, որ ՌԴ-ն պետք է միջազգային ասպարեզում մնա որպես ոչ ռազմատենչ տերություն ՝ խաղաղ եւ համաշխարհային։ Բայց կա նաև կայսերականների մի փոքր շերտ, որոնք հանդես են գալիս Ռուսաստանին նոր տարածքների միացման օգտին։ Այսպիսով, մեր հարցման արդյունքները ցույց են տալիս, որ այս կատեգորիայի մարդիկ, հիմնականում, միջին և ավագ տարիքի, հանդես են գալիս ՌԴ-ին Ուկրաինայի, Բելառուսի, Ղազախստանի, Աբխազիայի միացման օգտին։ Եվ,  նույնիսկ, 500 հարցվածներից մեկը նշել է Հայաստանը։ Բայց, ևս մեկ անգամ կրկնեմ, դա փոքրամասնություն է", - նշել է ռուս փորձագետը։

 

Միևնույն ժամանակ, նա ուշադրություն է հրավիրել այն փաստի վրա, որ, մեծ մասամբ, ռուսական հասարակության շրջանում գերակշռում են ավանդական արժեքները. դասական ընտանիք, շատ երեխաներ, հավատ և այլն: "Սա նաև պոստմոդեռնի պայքարն է մոդեռնի հետ, մեծամասնությունը ցանկանում է վերադառնալ մոդեռն", - նշել է Տոկարևը:

 

Նրա խոսքով, որքան էլ դա պարադոքսալ հնչի, բայց ռուսական հասարակության շրջանում չեն ցանկանում տեսնել իշխանության աշխատանքը, եւ դա, չնայած այն հանգամանքին, որ բոլոր հույսերը կապում են հենց նրա հետ: Փորձագետը հատկանշական է համարել, որ չնայած վերը նշվածին, իշխանությունը եւ Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինին հասարակության շրջանում չեն նույնացնում։ "Պուտինի անձը տեֆլոնային է, հասարակության քննադատությունը նրան երբեք չի վերաբերում։ Կուզենայի ընդգծել ևս մեկ կարևոր հանգամանք. Ռուսաստանում երբեք խռովություն չի լինի քաղաքականության պատճառով, դա ավելի շուտ հնարավոր է տնտեսության և սոցիալական խնդիրների պատճառով", - հավելել է քաղաքագետը։ Տոկարեւը նաեւ ուշադրություն է հրավիրել այն փաստի վրա, որ Պուտինի աանձը դեռեւս համակարգի հավասարակշռողն է: Նա նաև նշել է Ռուսաստանում ընդդիմության սուբյեկայնության բացակայությունը: Փորձագետի խոսքով ՝ ռուսական հասարակությունը նրա հետ ոչ մի հույս չի կապում եւ ապագայում չի տեսնում։ "Ռուսաստանի ապագան ուղղված է իշխանության և ժողովրդի հավասարեցմանը և համատեղ ներդաշնակ գոյակցությանը։ Ավելին, երկրում չկա անջատողականություն, սակայն կա տարանջատում Մոսկվայի և երկրի այլ մասերի միջև։ Բացի այդ, հասարակության շրջանում կա գաղափարախոսության պահանջ, որը հաամախմբի հասարակությանը", - նշել է նա։

 

Ընդ որում, հետազոտության համաձայն, ժամանակակից Ռուսաստանում գլխավոր վարակը պաատեռնալլիզմն է, իսկ" Սկսիր ինքդ քեզանից " գաղափարախոսությունը կիսում է փոքրամասնությունը։ "Զանգվածային գիտակցության մեջ իշխանությունն սիրելի չէ, բայց ատելի չէ։ Նա լավ չի աշխատում, բայց լավ է ուտում և ապրում է հնարավորինս կտրված ժողովրդից։ Ընդ որում, ինստիտուտները քանդելու և մարդկանց դուրս բերելու պահանջ չկա։ Իշխանությունը զուսպ հանդուրժում են որպես վնասակար հարևանի, որը հետխորհրդային տարիներին հարստացել է։ Նախագահը գտնվում է այս վերաբերմունքի փակագծերից դուրս՝ որպես իսկական առաջնորդ (երիտասարդների շրջանում ավելի մեծ քննադատությամբ):

 

Բողոքը դուրս է եկել քաղաքականությունից և նայում է տնտեսության կողմը։ Մարզերի հսկա շերտավորումը թելադրում է սոցիալ-տնտեսական ցուցանիշների համահարթեցման անհրաժեշտությունը ամբողջ երկրում. "Դարձրեք Մոսկվա ամենուրեք" զգացմունքային խնդրանք իդեալական քաղաքային տարածքի պատկերի վերարտադրման համար", - նշել է հետազոտության հեղինակը:

 

Ընդ որում, նա արձանագրել է, որ Ռուսաստանի հանդեպ արհամարհանքը կամ ատելությունը, ապագայում նրան տեսնելու ցանկության ակնհայտ բացակայությունը մարգինալ տեսակետ է։ "Բացարձակ մեծամասնությունն իր ապագան կապում է Հայրենիքի հետ ։ Նրանց թվում, ովքեր պատրաստ են հեռանալ, մեծամասնությունը թույլ է տալիս վերադառնալու հնարավորությունը՝ երկրի ներսում կյանքի պայմանների փոփոխության դեպքում: Երկիրը դեռ երազում է տիեզերքի մասին: Ռուսական կայան Երկրի մոտ, բազա Լուսնի վրա, զբոսաշրջիկներ Սատուրնի մոտ՝ ապագան, ինչպես և 60-ականներին, աստղերի և հույսի բուրմունք է սփռում", - ամփոփել է փորձագետը։

 

Հետազոտությունն ընդգրկել է 48 ֆոկուս խմբեր 17 տարածաշրջանների 23 բնակավայրերում (մայրաքաղաքներ, միլիոնանոց քաղաքներ, սուբյեկտների կենտրոններ, փոքր քաղաքներ, գյուղեր և ավանններ՝ Մոսկվայից մինչև Կամչատկա, Սանկտ Պետերբուրգից մինչև Մախաչկալա): Ուսումնասիրությունը վերլուծում է վերաբերմունքը իշխանության, արտաքին քաղաքականության, ընդդիմության, տնտեսական խնդիրների, փոքրամասնությունների, Ուկրաինայի պատերազմի, պատմության, Մոսկվայի, տարածաշրջանների, երիտասարդության նկատմամբ: ՄՄՀՊԻ-ի և Ֆինանսական համալսարանի թիմի մեկուկես տարվա աշխատանք (Ալեքսեյ Տոկարև, Մարիա Տոկարևա, Իվան Կրավչուկ, Ռուսլան Իլյինսկի, Վարվառա Կրյուչկովա):