Արմինֆո. Հայաստանն ու Ադրբեջանն այսօր հետաքրքիր են Եվրամիությանը, առաջին հերթին, իրենց հակամարտությամբ։ Համապատասխանաբար, կովկասյան գործերին իր մոդերացիայի միջոցով մասնակցելու հնարավորությամբ՝ դրանով իսկ մրցակցելով Ռուսաստանի հետ։ ԱրմԻնֆո-ին նման կարծիք է հայտնել "Վալդայ" միջազգային բանավիճային ակումբի գիտական աշխատանքի գծով տնօրեն Ֆյոդոր Լուկյանովը։
"Այստեղից են բխում Բրյուսելի շատ ռևերանսներ Երևանին և Բաքվին։ Օրինակ, վերջին փաստացի հրավերը՝ մասնակցելու Պրահայում ԵՄ ոչ պաշտոնական գագաթնաժողովին։ Բայց այս ամենը բոլորովին չի խոսում ԵՄ-ին Հայաստանի և Ադրբեջանի անդամակցության հեռանկարների մասին՝ վերջինիս ընդլայնման ռեսուրսների բացակայության պատճառով։ Ընդ որում, ԵՄ այս դիրքորոշումը, համենայնդեպս, հիմա կիսում են Երեւանում ու Բաքվում", - նշտել է նա։
Այսպես թե այնպես, Բայց Բրյուսելից, ըստ վերլուծաբանի, շարունակում են ազդակներ բխել սեփական ազդեցությունն ընդլայնելու ուղղությամբ, այդ թվում ՝ Հարավային Կովկասում։ Նպատակը հայ-ադրբեջանական խնդիրների կարգավորման գործում սեփական միջնորդության ճանապարհին խոչընդոտների վերացումն է' Հայաստանի եւ Ադրբեջանի հետագա փոխաակերպմամբ լոյալ գործընկերների: Վրաստանի օրինակով։ Բացի նման դեկլարատիվ-ցուցադրական ռևերանսներից՝ Բրյուսելը, ըստ Լուկյանովի, գործնականում, կարող է Հարավային Կովկասի երկրներին առաջարկել, թող որ էական, բայց միայն ֆինանսական ներարկումներ։ Աշխարհաքաղաքական տարածաշրջանային խնդիրներն ու հակասությունները "գետնի վրա" լուծում է Մոսկվան, որն ունի մեծ լծակներ և մեխանիզմներ, ինչպես նաև ազդեցություն։ "Այսպես թե այնպես, բայց շատ լավ հասկանալով այդ ամենը, Եվրամիությունը ՌԴ դեմ մոբիլիզացրել է իր ողջ ռեսուրսը հետխորհրդային տարածքում։ Մասնավորապես, "Արևելյան գործընկերության" ընդգրկած ուղղությամբ։ Եվ եթե Բելառուսի պարագայում այս փուլում ամեն բան քիչ թե շատ հասկանալի է, ապա ԵՄ-ին Ուկրաինայի, Վրաստանի ու Մոլդովայի անդամակցության համար այսօր ակտիվորեն պայքարում են եվրաբյուրոկրատիան ու ԵՄ երկրների որոշ առաջնորդներ։
Իսկ Հայաստանի ու Ադրբեջանի դեպքում Բրյուսելը, չպահանջելով անհապաղ կողմնորոշվել զարգացման վեկտորի հարցում, նրանց ինտեգրում է աստիճանաբար՝ մեծացնելով սեփական ներկայությունն ու համագործակցությունը տարածաշրջանում խնդիրների լուծման գործընթացներում։ Մինչդեռ, դեռ մի քանի տարի առաջ նման պահանջներ ակտիվորեն ներկայացվում էին", - ամփոփել է վերլուծաբանը։