Արմինֆո.Առկա աշխարհաքաղաքական պայմաններում Ռուսաստանի արտաքին գործերի նախարար Սերգեյ Լավրովը չի կարող որեւէ մեկին պարտադրել իր պայմանական պլանը՝ Արցախով պայմանավորված խնդիրների ողջ համալիրի պատրաստի լուծումը։ ԱրմԻնֆո-ին նման կարծիք է հայտնել Կովկասի ինստիտուտի տնօրեն Ալեքսանդր Իսկանդարյանը։
"Ի տարբերություն որոշ կարծիքների, որոնց համաձայն, "պլանը" սկսում է կյանքի կոչվել Երևանում Լավրովի յուրաքանչյուր հայտնվելուն պես, իրականում, այդ լուծումը պետք է համաձայնեցվի բոլոր խաղացողների և շահագրգիռ կողմերի հետ։ Առաջին հերթին, այն պետք է ընդունվի Երեւանի, Բաքվի եւ Անկարայի կողմից։ Սակայն, տարածաշրջանում խաղաղության կառուցման ճանապարհի ուղղությամբ հակամարտության կողմերի դիրքորոշումներում արմատական տարբերություններն ու հակասությունները, այդ ճանապարհի շաղկապումը ղարաբաղյան խնդրի համատեքստում, առնվազն, խոսում է այն մասին, որ այդ հարցը լուծելը շատ դժվար կլինի", - ընդգծել է նա։
Որպես առկա աշխարհաքաղաքական իրողությունների բարդության օրինակ՝ քաղաքագետն առաջ է քաշել 2020 թվականի նոյեմբերի 9-ի եռակողմ հայտարարության թիվ 9 կետի իրականացման գործընթացը։ Նշելով այդ կետը, որը նախատեսում է Ադրբեջանի եւ Նախիջեւանի միջեւ հաղորդակցության հնարավորություն, որպես միակ կետ, որը վերաբերում է որեւէ ապագա հակամարտության տարածաշրջանի, Իսկանդարյանն ընդգծել է դրա իրականացման գործում որեւէ իրական առաջընթացի բացակայությունը:
"Իհարկե, Բաքուն եւ Անկարան փորձում են ճնշում գործադրել Երեւանի նկատմամբ այդ եւ այլ հարցերում։ Միմյանց միջեւ, Մոսկվայի հետ համագործակցությամբ: Դա միանգամայն նորմալ է քաղաքականության և աշխարհաքաղաքականության համար, և այլ կերպ, սկզբունքորեն, չի էլ լինում։ Ողջ հարցը նման ճնշման քաղաքականության հաջողությունն է: Մենք տեսնում ենք, որ առայժմ այդ գործում նրանք, այսպես ասենք, այնքան էլ չեն հաջողել", - նշել է նա։
Ռուսաստանն, իր հերթին, քաղաքագետի գնահատմամբ, աշխատում է կովկասյան ուղղությամբ, այդ թվում ՝ Ադրբեջանի և Թուրքիայի հետ։ Եվ, ընդհանուր առմամբ, բացարձակապես չի ձգտում ներքաշվել բարդ իրավիճակում որևէ այլ տեղ՝ բացի Ուկրաինայից։ Իսկ Հարավային Կովկասը Ռուսաստանի համար
նրա քաղաքականության թուրքական վեկտորի մի մասն է միայն։ Ճիշտ այնպես, ինչպես, օրինակ, նման վեկտոր է Սիրիան։ Իսկ ռուսական քաղաքականության հիմնական ուղղությունները, նրա կարծիքով, Չինաստանն է, ինչպես նաեւ Կենտրոնական Ասիան, որտեղ իրավիճակը մեծապես պայմանավորված է Չինաստանի հետ նույն հարաբերություններով:
"Եվ, իհարկե, Ռուսաստանը շատ զբաղված է ուկրաինական հակամարտությամբ։ Խոսելով այդ մասին՝ ես նկատի ունեմ բնավ ոչ միայն, ըստ էության, մարտական գործողություններն ուկրաինական տարածքում ։ Խոսքը Ռուսաստան-Արևմուտք հարաբերությունների ողջ համալիրի մասին է։ Վերադառնալով այս լույսի ներքո Հարավային Կովկաս՝ հարկ է արձանագրել, որ Մոսկվան փորձում է ամեն ինչ անել, որպեսզի հիմնական ուղղությամբ՝ Ուկրաինայում, անավարտ հակամարտության պայմաններում պահպանվի հարաբերական կայունությունը հարավում", - ամփոփել է Իսկանդարյանը։