Արմինֆո.Միջազգային իրավունքի համաձայն, Կոսովոյի անկախության միջազգային ճանաչման նախադեպը, անշուշտ, կարող է կիրառվել նաև Արցախի դեպքում։ ԱրմԻնֆո-ին այդպիսի կարծիք է հայտնել միջազգային իրավունքի փորձագետ Արա Ղազարյանը։
"Ի՞նչ է Կոսովոյի ճանաչումը։ Դա միջազգային հանրության կողմից որևէ միջազգային իրավական նորմերի բացակայության ճանաչումն է, որն արգելում է որևէ համայնքի սեփական անկախություն հռչակել ։ Այլ կերպ ասած ՝ Կոսովոն ճանաչող դատավճռով ստեղծվել է պետությունների տարածքային ամբողջականության միջազգային սկզբունքի հակաթեզ։ Հակաթեզիսը, որը հետագայում վերաճել է միջազգային իրավունքի կարգավիճակի", - ընդգծել է նա։
Հաշվի առնելով բոլոր իրավունքների անվիճելի պահպանումը, սկսած հավաքների ազատությունից, վերջացրած արցախցիների ընտրության և ընտրվելու իրավունքով, աշխարհի ոչ մի երկիր մինչ օրս, ըստ Ղազարյանի, կասկածի չի ենթարկել Արցախի կողմից սեփական անկախությունը հռչակելու օրինաչափությունը։ Ինչը վերաբերում է, իհարկե, նաեւ Կոսովոյին։ Ընդ որում, փորձագետն ընդգծել է, որ նույն միջազգային հանրությունը չի ճանաչում բռնության, ռասիզմի եւ անհանդուրժողականության պայմաններում անկախություն հռչակած համայնքների համանման իրավունքը:
Ի տարբերություն անկախության հռչակման' զուտ իրավական գործընթացի, անկախության ճանաչումը, ըստ փորձագետի, արդեն զուտ քաղաքական գործընթաց է, որն ամբողջությամբ կախված է քաղաքական նպատակահարմարությունից, շահից, և ճանաչող պետությունների ինքնիշխան իրավունքն է: Սա ստեղծում է բոլոր նախադրյալները հօգուտ ճանաչման գործընթացի տեւականության:
"Այս լույսի ներքո՝ ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքի սկզբունքի նկատմամբ տարածքային ամբողջականության սկզբունքի գերակայության մասին որոշ երկրների քաղաքական առաջնորդների հայտարարությունները բխում են, բացառապես, քաղաքական նպատակահարմարությունից, եւ բնավ՝ ոչ մարդու հիմնարար իրավունքներից: Հայաստանը միջազգային ասպարեզում այդ բոլոր հարցերը բարձրացրել է Կոսովոյի ճանաչումից շատ առաջ։ Իսկ վերջինը, դառնալով նախադեպ, միայն ամրապնդեց մեր պահանջները։ Եվ եթե արցախյան հակամարտությունը չքննարկվեր, այդ թվում ՝ ժողովուրդների ինքնորոշման իրավունքի պրիզմայով, ի վերջո, 1992 թվականին չէր ստեղծվի ԵԱՀԿ Մինսկի խումբը", - ընդգծել է նա։
Բաքվի հայտարարությունները ԵԱՀԿ ՄԽ գործունեության աննպատակահարմարության մասին, ըստ իրավաբանի, պայմանավորված են խնդիրը բացառապես տարածքային ամբողջականության սկզբունքի հարթություն տեղափոխելու նրա փորձերով: Ավելին, նա հիշեցրել է, որ Եվրախորհրդարանը ժամանակին բանաձև է ընդունել արցախցիների անկախության իրավունքի հիման վրա կոնկրետ Արցախի խնդրի լուծման անհրաժեշտության մասին:
"Այսպիսով, ռազմաքաղաքական ճանապարհով խնդիրը լուծելու Ադրբեջանի փորձը այն վերջնականապես ոչ մի կերպ չի լուծել։ Արցախում ապրում են հայեր, այնտեղ ապրում են մարդիկ, որոնք ունեն իրավունքներ։ Այդ թվում ՝ սեփական ինքնորոշման իրավունք։ Այլ կերպ ասած՝ այդ հիմնարար իրավունքը գոյություն կունենա այնքան ժամանակ, քանի դեռ այնտեղ համայնք կա։ Այս լույսի ներքո՝ արցախյան հիմնախնդրի վերջնական լուծման մասին խոսելն, առնվազնվաղաժամ է։ Իսկ այն մասին, որ այն լուծված չէ, խոսում է արդեն ոչ միայն Հայաստանի վարչապետը, այլև միջազգային ատյանները, ներառյալ հեգեմոն երկիրը՝ ի դեմս ԱՄՆ-ի",- եզրափակել է իրավաբանը։