Քաղաքական գործիչ. Հայ ժողովրդի կողմից ինքնիշխան պետության կառուցումը հնարավոր է, նույնիսկ, աշխարհաքաղաքական ցնցումների պայմաններում  

Արմինֆո. Իմ կարծիքով, Ուկրաինայում և Ուկրաինայի շուրջ վերջին իրադարձությունների համատեքստում մենք պետք է ամեն դեպքում մտածենք, բայց ամենևին ոչ՝ մութենական պետության սահմանների նաեւ Հայաստանի վրա տարածման դեպքում ինքնիշխանության կորստի հեռանկարների և սպառնալիքների մասին։ 

Կարծում եմ, որ ,ավելի շուտ, մեզ անհրաժեշտ է մտածել պետություն կառուցելու մասին։ Ինքնիշխան պետություն։ ԱրմԻնֆո-ին այդպիսի կարծիք է հայտնել "Ժողովրդավարական հարթակ" հիմնադրամի տնօրեն Գարեգին Միսկարյանը։

"Համարձակություն կունենամ պնդելու, որ պատմականորեն ստեղծվել է մի իրավիճակ, որում Հայաստանը, գործնականում,  միշտ լուրջ խնդիրներ է ունեցել պետականության և ինքնիշխանության առնչությամբ։ Հատկապես վերջինը մենք, գործնականում, չենք ունեցել։ Լավագույն դեպքում, մեր երկիրն օժտված է եղել ինքնիշխանության որոշակի, չափազանց համեստ տարրերով՝ պատմական չափանիշներով չափազանց փոքր ժամկետներում։ Ըստ այդմ, այսօր անհրաժեշտ է մտածել, վերլուծել և հաշվարկել ոչ թե այն կորցնելու վտանգը, ինչը մենք, մեծ հաշվով, երբեք չենք ունեցել և չունենք, այլ փորձել ստեղծել այն", - նշել է նա։

Միսկարյանի գնահատմամբ՝ այսօրվա Հայաստանի Հանրապետությունը կարելի է բնութագրել որպես ինքնիշխան պետություն, "թերեւս, շատ մեծ վերապահումով"։ Եվ երկրի ու հասարակության խնդիրներն այդ փաստով ամենևին չեն սահմանափակվում։ Առաջին հերթին՝ ժողովրդավար չլինելու պատճառով՝ ոչ միայն պետական ինստիտուտների մակարդակով, այլև, ինչը շատ ավելի կարևոր է, հայ հասարակության մակարդակով։ Հենց այդ պատճառով էլ, ֆորմալ առումով լինելով անցումային ժողովրդավարություն, իրականում Հայաստանը, հայ հասարակությունը, այդ նույն ժողովրդավարությունից շատ հեռու են։ Առաջին հերթին՝ հանրային մտածողության և այդ հանրության դավանած արժեքների պակասավորության պատճառով։

Նրա կարծիքով՝ նման ֆոնին և նման բովանդակության դեպքում ժողովրդավարական պետություն կառուցելն անհնար է՝ միայն դրա ինստիտուտների ստեղծման միջոցով։ Մինչդեռ, իրեն կառավարման պայմանական ավտորիտար մոդելի պահպանման շքեղություն թույլ տալու համար Հայաստանը չունի

ռեսուրսներ, առաջին հերթին՝ ֆինանսական։ Այս լույսի ներքո՝ Հայաստանի, որի միակ ռեսուրսը մարդն է, և մերձավորարևելյան միապետությունների ու ԱՊՀ որոշ ավտորիտար երկրների միջև արդեն ձևավորվում է վիթխարի, անհաղթահարելի անդունդ։

"Պետրոկրատիաներում իշխանություններին հաջողվում է կառավարել եւ պահել չափազանց ցածր կրթական մակարդակ, համապատասխանաբար, ցածր ՕԳԳ եւ արտադրողականության մակարդակ ունեցող հասարակություններ, հիմնականում, էներգակիրներից ստացված եկամուտների հաշվին։ Հայկական պետությունը, հասարակությունը նման հնարավորություն չունի։ Ըստ այդմ, Հայաստանի համար անայլընտրանք է դառնում զարգացման ժողովրդավարական մոդելը, որի հիմքում գտնվում է մարդը", - ընդգծել է նա։

Միսկարյանի գնահատմամբ, նույնիսկ, ընթացիկ գլոբալ աշխարհաքաղաքական ցնցումների պայմաններում հայ ժողովուրդը, հասարակությունը, անկասկած, հնարավորություն ունի սկսելու և հաջողությամբ ավարտելու ինքնիշխան պետության կայացման գործընթացը։ Եվ հիմնական խոչընդոտն այդ ճանապարհին թաքնված է հենց հայերի գլուխներում, այլ ոչ թե Հայաստանի թշնամիների ու դաշնակիցների գլուխներում։

"Հենց մեր գլուխներում է այն հարցի պատասխանը, թե՝ արդյոք մենք, հայ քաղաքական միտքը հասունացել ենք սեփական պետականության գաղափարի համար։ Եվ, եթե մենք դրան մոտեցել ենք, արդյո՞ք ի զորու ենք ստեղծել կենսունակ պետություն, թե՞ մենք դարձյալ սպասարկելու ենք այլ պետությունների շահերը։ Կարծում եմ, որ նախքան ինչ-որ բան սկսելը, մենք պետք է ինքներս մեզ տանք այդ հարցը եւ գտնենք դրա պատասխանը", - ամփոփել է Միսկարյանը։