Արմինֆո.ԱՄՆ-ում "Հանուն ժողովրդավարության գագաթնաժողովին" Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի մասնակցության հետ ոչ ոք, առանձնապես, հույսեր չի կապում։ ԱրմԻնֆո-ին այդպիսի կարծիք է հայտնել Կառուցողական կուսակցության առաջնորդ, քաղաքագետ Անդրիաս Ղուկասյանը։
"Ընդդիմությունն արդեն Փաշինյանին մեղադրում է գագաթնաժողովին մասնակցելու համար՝ դա հիմնավորելով Մոսկվային զայրացնելու հեռանկարով։ Վերջինս հենց Փաշինյանին թույլ է տալիս բացատրել ամերիկացիներին, թե ինչու է գագաթնաժողովում իր ելույթը, բառացիորեն, ոչնչի մասին։ Գավառական մակարդակի նման պարզունակ խորամանկություններով մեր գործիչներին թվում է, թե իրենք կարող են ինչ-որ մեկի խաբել։ Կարծում եմ, որ ԱՄՆ-ում ոչ ոք Փաշինյանից ժողովրդավարության մասին նոր խոսք չի էլ ակնկալում։ Ըստ այդմ, Հայաստանին գագաթաժողովին հրավիրելու որոշումը պայմանավորված է բացառապես Հայաստանը Թուրքիայից, Ադրբեջանից, Իրանից եւ Ռուսաստանից տարանջատելու ԱՄՆ-ի ցանկությամբ", - ընդգծել է Ղուկասյանը։
ԱՄՆ իշխանությունները դեկտեմբերի 9-10-ը տեսակոնֆերանսի ձևաչափով "Հանուն ժողովրդավարության գագաթնաժողովին" հրավիրել են 110 պետությունների և տարածքների։ Տարածաշրջանի երկրներից հրավիրված են միայն Հայաստանն ու Վրաստանը։
"Հանուն ժողովրդավարության գագաթնաժողովի" հիմնական խնդիրը, կարծում եմ, ժողովրդավարական երկրների տարանջատումն է ոչ ժողովրդավարական երկրներից։ Ասել է թե՝ Ադրբեջանը, Թուրքիան, Ռուսաստանը և Իրանը ՝ "3+3" ձևաչափի 6 երկրներից 4 – ը, ժողովրդավարական երկրներ չեն։ Վրաստանը ժողովրդավարական է, իսկ Հայաստանին այդ հնարավորությունն ընձեռել են ավանսով, որովհետև, լինելով, սկզբունքորեն, ժողովրդավարական երկիր, Հայաստանը, չգիտես ինչու, համառորեն ձգտում է դեպի ավտորիտար ռեժիմները", - նշել է նա։
Քաղաքագետի գնահատմամբ, ԱՄՆ-ը և ԵՄ-ն ընդունել են մի շարք որոշումներ, որոնցով առաջնորդվում են տարածաշրջանի նկատմամբ իրենց քաղաքականությունում: Դրանց թվում է, օրինակ, Կոնգրեսում միջոցառումների փաթեթի ընթացիկ քննարկումը, որը ենթադրում է Ադրբեջանին աջակցության մի շարք ուղղությունների արգելք եւ Հայաստանին աջակցության ընդլայնում: Պարզապես, այն պատճառով, որ Հայաստանը, ի տարբերություն Ադրբեջանի, ժողովրդավարական երկիր է։
Ընթացիկ թուրք-ամերիկյան հարաբերությունները Ղուկասյանը բնութագրում է որպես դաշնակցայինից հեռու։ Նրա գնահատմամբ՝ Թուրքիան այսօր ՆԱՏՕ-ի 30-ից ավելի երկրներից մեկն է միայն։ Ընդ որում, դաշինքի անդամ, որը չի կիսում նրա քաղաքականությունը. Անկարան՝ միակը ՆԱՏՕ-ի երկրներից, չի քվեարկել Ռուսաստանի նկատմամբ պատժամիջոցներ սահմանելու օգտին: Իսկ ՆԱՏՕ-ի մեկ այլ անդամ Հունաստանի հետ դիմակայությունը ստեղծել է մի իրավիճակ, որում ՆԱՏՕ-ի մի շարք երկրներ ուժեղացնում են դրա մի երկրին մյուսի դեմ։