Արմինֆո. Հայաստանի տրանսպորտի եւ կապի նախկին նախարար, փորձագետ Հենրիկ Քոչինյանը պատմել է "տրանսպորտային միջանցք" եւ "ճանապարհ" եզրույթների նրբությունների մասին, ինչպես նաեւ հավաստիացրել է, որ Գորիս-Կապան ավտոմոբիլային ճանապարհը երբեք չի անցել Ադրբեջանի տարածքով:
Նոյեմբերի 25-ին ԱԺ-ում լրագրողների հետ զրույցում, պարզաբանելով "ճանապարհ" եւ "միջանցք" տերմինների միջեւ տարբերությունը, նա նշել է, որ, անշուշտ, չի կարելի հավասարության նշան դնել այս երկու բառերի միջեւ։ "Ճանապարհը ճանապարհ է, ոչ ոք դեմ չէ տրանսպորտային կապերի ապաշրջափակմանը և մեր ճանապարհների տարանցիկ օգտագործմանը։ Յուրաքանչյուր ողջամիտ մարդ կցանկանա դուրս գալ տնտեսական շրջափակումից, բայց՝ մեր օրենքներով, ինքնուրույնությամբ։ Խնդրեմ, եկեք նստենք բանակցությունների սեղանի շուրջ և քննարկենք ամեն ինչ։ Երբ իրանական բեռնատարները անցնում են մեր ճանապարհներով, ի՞նչ վնաս ունենք դրանից։ Ընդհակառակը, մենք օգուտ ենք ստանում, զարգանում են ենթակառուցվածքները։ Բայց ճանապարհը և միջանցքը նույն բանը չեն։ Սեփական տարածքով տրանսպորտային միջանցք տրամադրելով՝ դու արդեն դրա նկատմամբ վերահսկողություն չունես, այսպես ասած, քեզանից կախված չէ, թե ինչպես է այն գործելու", - ասել է նա։
Պատասխանելով Սյունիքի մարզում 7 այլընտրանքային ճանապարհների կառուցման մասին հարցին, Քոչինյանն ընդգծել է, որ համաձայն չէ երկրի իշխանությունների այն պնդումներին, թե Գորիս - Կապան մայրուղու մի մասն անցնում է ադրբեջանական տարածքով: Նա հիշեցրել է, որ այդ ճանապարհի մի մասը կառուցվել է դեռեւս անցյալ դարի 60-ական թվականներին, եւ այդ ժամանակ շատ լավ գիտեին, թե որտեղ եւ ինչ են կառուցում։ "Հայաստանի կառավարությունը դա բացատրում է նրանով, որ քարտեզի վրա ճանապարհը մի քանի տեղ մտնում է ադրբեջանական տարածք։ Այնուամենայնիվ, ես այս առումով մի փոքր այլ տեսակետ ունեմ ։ Երբ անցյալ դարի 60-ական թվականներին Հայկական ԽՍՀ նախարարների խորհուրդը որոշում էր կայացնում Գորիս - Կապան ճանապարհ կառուցելու մասին, միթե՞ չգիտեր, թե ինչպես է անցնում Հայաստանի սահմանը։ Նախարարների խորհրդում դա հստակ գիտեին, քանի որ ոչ մի անգրագետ մարդ դրա կազմում չէր կարող հայտնվել։ Նրանք գիտեին, թե ինչի համար են կառուցում։ Իսկ կառուցել են ադրբեջանական նկրտումներին խանգարելու համար։ Արդեն այն ժամանակ Ադրբեջանական ԽՍՀ իշխանությունները ցանկանում էին Արաքսի ձախ ափին ճանապարհների ցանց կառուցել, որպեսզի հետո Հայաստանը կտրեն հարավային սահմանագծերից՝ սեպ խրելու նպատակով։ Հայկական կողմը չէր ցանկանում գնալ Նախիջեւանով, այդ պատճառով էլ այն ժամանակ կառուցեցին Գորիս-Կապան ճանապարհը, ինչպես նաեւ ժամանակին կառուցվում էր Մեղրի-Քաջարան ճանապարհը", - պարզաբանել է Քոչինյանը, ընդ որում, նա հարց է տվել, թե ինչպես Հայկական ԽՍՀ-ը կարող էր ճանապարհ կառուցել Ադրբեջանի տարածքում, իսկ հետո նաեւ տասնամյակներ շարունակ սպասարկել այն:
"Այն ժամանակվա ադրբեջանական ղեկավարությունն, ամեն դեպքում, չէր համաձայնի, որ նման առանցքային ենթակառուցվածքը կառուցվի իրենց տարածքի հաշվին։ Այդ հատվածում Ադրբեջանը չուներ ոչ արդյունաբերական օբյեկտներ, ոչ էլ նորմալ բնակավայրեր։ Այնպես որ, թույլ տալ շինարարությունը, մանավանդ, ադրբեջանական տարածքում, նրանք ոչ մի շահ չեն ունեցել։ Բացի այդ, մայրուղի կառուցելիս պետք էր հատել հեկտարներով անտառներ, միթե՞ Ադրբեջանը դա թույլ կտար",- նշել է նախկին նախարարը, հիշեցնելով նաեւ ԽՍՀՄ ճանապարհային ատլասի առկայության մասին, որտեղ հստակ երեւում է, որ այդ ճանապարհները գտնվում են ՀՀ տարածքում։ Նշենք, որ ավելի վաղ ՀՀ կառավարությունը հայտարարել էր, որ Գորիս-Կապան միջպետական ճանապարհի 21 կմ-ն անցել է Ադրբեջանի ԶՈւ վերահսկողության տակ: Ադրբեջանական կողմը հսկիչ անցակետեր է տեղադրել այդ հատվածներում եւ այժմ հարկային վճարումներ է պահանջում։ Այդ գործողությունների արդյունքում մի շարք հայկական գյուղեր հայտնվել են շրջափակման մեջ։