Վերլուծաբան. Հայաստանի եւ Ադրբեջանի միջեւ տարածքների փոխանակումը դե ֆակտո արդեն ընթանում է  

Արմինֆո.: Հայաստանի եւ Ադրբեջանի միջեւ տարածքների փոխանակումն արդեն դե ֆակտո ընթանում է։ Նման տրամաբանական եզրակացության մեզ դրդում են մի շարք գործոններ, որոնց թվում է նոյեմբերի 16-ին տեղի ունեցած Ադրբեջանի հերթական առաջխաղացումը Հայաստանի տարածքում։ Ստիպված ենք նաև արձանագրել, որ կողմերն այսօր ասում են մի բան, իսկ անում են, ընդ որում, բոլորովին այլ բան։ ԱրմԻնֆո-ին այդպիսի կարծիք է հայտնել անկախ վերլուծաբան Սարո Սարոյանը։

"Նոյեմբերի 16-ին տեղի ունեցած իրադարձությունները ցույց տվեցին, որ Հայաստանի դեմ ռազմական ագրեսիայի միջոցով Բաքուն, ի թիվս այլ բաների, լուծում է նաև տարածքային հարցեր: Որպես նման գործողությունների արդյունք՝ բոլորովին վերջերս Հայաստանի ղեկավարությունը պաշտոնապես հաշվել և հրապարակել է Ադրբեջանին անցած քառակուսի կիլոմետրերի թիվը՝ 41։ Կարևոր է նշել, որ, միաժամանակ, թեև մեկ այլ համատեքստում, Փաշինյանը հայտարարել է Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև տարածքների փոխանակման մասին։ Եվ դա պետք է տեղի ունենա սահմանների սահմանազատման եւ սահմանագծման ընթացքում եւ դրա արդյունքում", - կարծում է նա։

Վերլուծաբանի գնահատմամբ՝ տարածքների այդ փոխանակումը տեղի է ունենում Մոսկվայի հովանու ներքո։ Եվ ընթանում է ստվերային սցենարով՝ նպատակ ունենալով հետագայում հասարակայնությանը ներկայացնել արդեն դրա արդյունքները։ Վերջիններս, նրա կարծիքով, Հայաստանի պարագայում կներկայացվեն որպես Երևանի իրավասության տակ մնացած անկլավներ։ Իսկ Ադրբեջանի դեպքում՝ որպես ռազմական ագրեսիայի միջոցով արդեն կտրված հայկական տարածքի կտորներ։

Գնահատելով մեթոդաբանությունը, որի շրջանակներում ընթանում է այդ գործընթացը, Սարոյանն ընդգծել է, որ քանի դեռ ռազմական ճնշումը, Հայաստանի տարածքի վրա զինված հարձակումներն իրենց  կարդարացնեն, Բաքուն այդ մարտավարությունից չի նահանջի: Եվ, իհարկե, չարժե Ալիևից ակնկալել հրաժարում ռազմական մեխանիզմների գործարկումից այսօր՝ այն պայմաններում, երբ խնդիր է դրված տապալել այս կամ այն գործընթացը։

ՌԴ-ի հետաքրքրությունը բոլոր այդ բախումներում, վերլուծաբանի կարծիքով,  շուտափույթ և իր համար հնարավորինս առավել շահավետ տարածաշրջանային կոնֆիգուրացիայի հասնելն է։ Առաջին հերթին ՝ Սյունիքի մարզի ուղղությամբ։ Եվ, իհարկե, Մոսկվայի և Անկարայի միջև գաղտնի պայմանավորվածությունների իրագործումը։ Իսկ Մոսկվայի նման շտապողականության կատալիզատորը, ըստ Սարոյանի, ինչպես, ըստ էության, Արցախի խնդրի կարգավորման, այնպես էլ Երևանի և Բաքվի միջև հարաբերությունների կարգավորման գործընթացի աստիճանական, բայց անշեղ արևմտամետ թեքումն է ։