Արմինֆո. Հարկ է նշել, որ նոյեմբերի 16-ի մարտերին նախորդել էր Պուտին-Փաշինյան-Ալիև հանդիպման մասին տեղեկատվությունը: Եվ, դատելով ինսայդերական տեղեկատվությունից, կարելի է արձանագրել, որ Հայաստանի վարչապետն ամենավերջին պահին հրաժարվել է դրանից։ ԱրմԻնֆո-ին այդպիսի կարծիք է հայտնել Հարավային Կովկասի հարցերով ռուս փորձագետ Անդրեյ Արեշևը։
"Որքանով ես կարող եմ դատել, պարոն Փաշինյանին այսօր մտահոգում է միայն ամեն գնով իշխանության պահպանումը, ինչի համար է նրան անհրաժեշտ է Հայաստանի համար ոչ պոպուլյար, ոչ շահավետ որոշումների համար պատասխանատվությունը սեփական անձից հնարավորինս գցել ուրիշների վրա։ Արցախի պարագայում նա այդ խնդիրը լուծել է բազմաթիվ զոհերի միջոցով՝ իրեն որպես ազգի փրկիչ ներկայացնելու նպատակով։ Եվ հիմա, երբ նրան դա հաջողվեց, նա և իր թիմը համանման սխեմայով աշխատում են նաև Սյունիքում", - ընդգծել է նա։
Ստեղծված իրավիճակի կարգավորման առավել ընդունելի ճանապարհը փորձագետը համարում է սահմանի սահմանազատման և սահմանագծման շուրջ պայմանավորվածության ձեռք բերումը։ Ըստ Արեշևի կանխատեսումների՝ որքան Երևանն ավելի երկար ձգի այս հարցի շուրջ համաձայնագրի ստորագրումը, այնքան ավելի կսրվի իրավիճակը։ Իսկ սահմանին տեղի ունեցող իրադարձությունների համար պատասխանատվությունը Ռուսաստանի վրա բարդելու փորձերը, ինչպես նաեւ Հայաստանի գրավոր դիմումները Ռուսսատանին՝ Ադրբեջանի դեմ ռազմական աջակցություն ցուցաբերելու նպատակով, նա որակում է որպես անհեռանկարային:
Ըստ Արեշևի՝ Մոսկվան այդպես էլ աջակցություն է ցուցաբերում Երևանին՝ իր հնարավորությունների առավելագույն չափով։ Իսկ Արցախում ռուս խաղաղապահների ներկայության նպատակահարմարության հարցը կտրուկ դնելու Բաքվի պոտենցիալ մտադրության լույսի ներքո, ինչին աջակցում է Անկարան, Ադրբեջանի հետ լայնամասշտաբ էսկալացիան Ռուսաստանի մտադրությունների մեջ բացարձակապես չի մտնում։ Չբացառելով Երեւանում ոմանց մոտ Հարավային Կովկասից Ռուսաստանի հեռանալու ուղղությամբ ծրագրերի առկայությունը՝ տարածաշրջանում աշխարհաքաղաքական քարտեզի վերաֆորմատավորման արդյունքում, փորձագետը նշել է, որ նման ծրագրերը ոչ մի կերպ չեն բխում հայ ժողովրդի և պետության շահերից։
"Իրենց բոլոր ակնհայտ թերություններով հանդերձ՝ Հայաստանի նախկին իշխանությունները, այսպես թե այնպես, պաշտպանում էին պետության շահերը, գործը չհասցնելով այն բանին, որ Հայաստանի և Ադրբեջանի սահմանները ստիպված հսկեին ռուսական սահմանապահները։ Այս լույսի ներքո՝ Երեւանին ուղղված հարցեր են ծագում, քանի որ Բաքուն ներկա իրավիճակում Հայաստանին պայմաններ է պարտադրում՝ օգտվելով հենց նրա ներկայիս իշխանության անգործունակությունից եւ թուլությունից։ Իսկ միակ զսպող գործոնը Ռուսաստանն է։ Իրավիճակը շարունակում է փոխվել ոչ հօգուտ Հայաստանի, ինչը պայմանավորված է 44-օրյա պատերազմում նրա կրած պարտության և տարածաշրջանում Թուրքիայի ուժեղացման հետևանքներով։ Ղարաբաղում ռուսաստանցի խաղաղապահները պահպանում են նոր ստատուս քվոն միջնաժամկետ հեռանկարում։ Արդյոք նրանք դա անելու են երկարաժամկետ հեռանկարում, հաշվի առնելով Երեւանի հեռացումը Ղարաբաղի ճակատագրից, լիովին կախված է Մոսկվայի եւ Բաքվի պայմանավորվածություններից", - ընդգծել է նա։
Վերջում Արեշեւը նշել է Հայաստանի ղեկավարության եւս մեկ թերացում՝ "Զանգեզուրի միջանցքի" հարցի վերաբերյալ հստակ դիրքորոշման բացակայությունը, ինչի արդյունքում Հարավային Կովկասում հաղորդակցությունների հարցերով եւս ստիպված է զբաղվել Մոսկվան: Ընդ որում, նրա կարծիքով, այդ թեման արհեստականորեն ուռճացվում է Բաքվի եւ Անկարայի ջանքերով, որոնց այդ միջանցքը ձեռնտու է։ Մինչդեռ, Մոսկվային ու Թեհրանին այդ միջանցքը բոլորովին պետք չէ։ Սակայն, հաշվի առնելով Լաչինում սեփական սահմանային եւ մաքսային վերահսկողություն հաստատելու Բաքվի բազմիցս արտահայտած մտադրությունները, Սյունիքի տարածքով միջանցքին առնչվող հարցը ձգձգելու դեպքում, փորձագետի կարծիքով, Երեւանի անգործունակության պայմաններում, Բաքվի հետ այդ հարցը նույնպես ստիպված կլինի համաձայնեցնել Մոսկվան: