Արմինֆո.Մինչ Երևանում խոսում են խաղաղության դարաշրջանի մասին՝ Ադրբեջանի նախագահը սպառնալիքներ է հնչեցնում Հայաստանի հասցեին։
Այսօր Ադրբեջանն անփոփոխ առաջնորդն իր հերթական ուղերձում հայտարարել է, որ "եթե Հայաստանում որևէ ուժ ինչ-որ ռևանշիստական միտումների հակում դրսեւորի, ապա կտեսնի ադրբեջանական բռունցքը"։ Ըստ երեւույթին, Ալիևը նկատի է ունեցել ադրբեջանական բռունցքը, որին աջակցում են Թուրքիան, Պակիստանը և Մերձավոր Արևելքի ահաբեկիչները։
Ընդ որում, հերթական անգամ պարծենալով պատերազմի արդյունքներով, Ալիեւը հավաստիացրել է, որ Ադրբեջանը պատերազմի ընթացքում "հավատարիմ է եղել պատերազմի օրենքներին, չի խախտել պատերազմի օրենքները, իրեն արժանավայել է պահել, ինչպես եւ արժանապատվորեն է պահում կյանքում եւ քաղաքականության մեջ": Ըստ երևույթին, ադրբեջանցի առաջնորդն իր արժանապատվության յուրօրինակ պատկերացումն ունի, չէ որ մարտական գործողությունների ժամանակ ողջ աշխարհը ցնցվեց ադրբեջանցի զինծառայողների բարբարոսական գործողություններից, որոնք խոշտանգում և սպանում էին խաղաղ բնակիչներին և հայ զինվորականներին՝ ԻԼԻՊ-ի վարձկաններին բնորոշ մեթոդներով, չէին խորշում ծաղրել նույնիսկ ծերերին ու երեխաներին, արգելված ռազմամթերք օգտագործեցին պատերազմի ընթացքում, ոչնչացրին և մինչ օրս շարունակում են երկրի երեսից ջնջել մշակութային-կրոնական հուշարձանները: Էլ չենք խոսում հայ ռազմագերիների և խաղաղ բնակիչների մասին, որոնցից տասնյակ մարդիկ տանջամահ են արվել գերության մեջ, իսկ հարյուրավոր մարդիկ շարունակում են պահվել գերության մեջ՝ միջազգային մարդասիրական իրավունքի խախտմամբ։
"Ղարաբաղը Հայաստանն է" ասելով ՝ Հայաստանը ոչ միայն վերջ դրեց բանակցային գործընթացին, այլև վիրավորեց մեզ։ Այդ սատանայական բույնը, որտեղ տեղի էր ունենում այս միջոցառումը, պատերազմի ժամանակ ավերվել էր ադրբեջանական բանակի կողմից։ Որքա՞ն պետք է համբերեինք։ Ինչ-որ մեկը պետք է նրանց դաս տար, թե՞ ոչ։ Ի դեմս ձեզ ՝ հազարավոր, տասնյակ հազարավոր ադրբեջանցի պատանիներ, զինվորներ, սպաներ թշնամուն ցույց տվեցին նրա տեղը, թշնամուն դրեցին այնպիսի դրության մեջ, որից երբեք չի կարողանա դուրս գալ ։ Նա հավերժ կապրի պարտված ժողովրդի և պետության խարանի հետ", - ասել է նա և նման ձևակերպումներից հետո Ալիևը հանգիստ խոսում է Հայաստանի հետ հարաբերությունները կարգավորելու պատրաստակամության մասին։ Միայն թե՝ ի՞նչ հարաբերություններ կարելի է կառուցել մի պետության հետ, որտեղ ամեն ինչ տոգորված է հայերի ու հայկականի հանդեպ ատելությամբ ։ Որտեղ, յուրաքանչյուր քաղաքացի, ադրբեջանական իշխանությունների մատուցմամբ, հայերին թշնամի է համարում, որոնց պետք է սպանել օրորոցում։
Նման պայմաններում տարածաշրջանում խաղաղության դարաշրջանի օրակարգի առաջխաղացումը, որին այդքան եռանդուն կերպով ձգտում են Հայաստանի իշխանությունները, մեղմ ասած, հապճեպ է, չէ որ, քանի դեռ Ադրբեջանը չի հրաժարվել հայատյացության քարոզից, երկու երկրների հասարակությունների միջև երկխոսության հաստատման մասին խոսելու հարկ չկա, դա ֆանտաստիկայի ոլորտից է։