Արմինֆո.Բանակցային մոտեցումը, ըստ որի ՝ Հայաստանը ճանաչում էր Ադրբեջանի օկուպացված տարածքների մի մասից իր զինված ուժերի դուրսբերման անհրաժեշտությունը՝ Ադրբեջանից դուրս ԼՂԻՄ-ի սահմաններում մեկ այլ մասի կարգավիճակի ապահովման նպատակով, ի սկզբանե փակուղի էր տանում։ ԱրմԻնֆո-ին այդպիսի կարծիք է հայտնել Արցախի ԱԳ նախկին նախարար Արման Մելիքյանը:
<Ցավոք, Նիկոլ Փաշինյանի կառավարությունը, ըստ էության, մնաց այս բանակցային տրամաբանության շրջանակներում ։ Եվ ավելին, դրանում որոշակի ապակառուցողական տարրեր մտցրեց։ Եվ իր հարցազրույցում հայտարարելով, որ Ադրբեջանի հետ իր բանակցությունների բովանդակությունը հանգում էր այն քննարկման, թե ինչ կստանա Հայաստանը, այլ ոչ թե կզիջի՝ ՀՀ նախկին նախագահ Սերժ Սարգսյանը, հավանաբար, ձգտում է ընդգծել, որ հայկական կողմի համար հակամարտության կարգավորումը տարածքային բաղադրիչ չունի ։ Եվ, համապատասխանաբար, հակամարտության լուծումը պահանջում է Արցախին անկախ կարգավիճակի տրամադրում՝ բացառապես նախկին ԼՂԻՄ-ի սահմաններում>, - ընդգծել է նա ։
Մելիքյանը նախկին նախագահի այս հայտարարությունը գնահատում է՝ որպես իր և իր համախոհների համար Արցախի Հանրապետության տարածքային ամբողջականության հարցի բացակայության վկայություն: Այլ կերպ ասած, ճանաչելով Ադրբեջանի տարածքի օկուպացիայի փաստը, պաշտոնական Երևանը բացահայտ հայտարարել է Բաքվին, որ դրանք կվերադարձվեն՝ բացառապես Ադրբեջանի կողմից ԼՂԻՄ-ի ինքնորոշման և, որպես հետևանք, անկախության իրավունքի ճանաչման դեպքում։
Նման բանակցային տրամաբանությունը, որի շրջանակներում Հայաստանը փորձում էր օրինականացնել Ադրբեջանի տարածքի մի մասի սեցեսիան՝ նրան վերադարձնելով մյուսը, դիվանագետի գնահատմամբ, չէր կարող Բաքվի համար ընդունելի լինել ի սկզբանե։ <Ես բազմիցս խոսել եմ նման բանակցային մարտավարության վնասակարության մասին նաև անցյալում ։ Սակայն, Հայաստանի առաջնորդներն այդ մարտավարությունը համառորեն էստաֆետայով փոխանցում էին միմյանց ։ Եվ որպես հետևանք ՝ համատեղ ջանքերով իրավիճակը հասցրեցինք այսօրվան>, - ընդգծել է նա ։
<Այն ժամանակ, երբ ես զբաղեցնում էի Արցախի ԱԳՆ ղեկավարի պաշտոնը 2004-2005թթ., ավագ Ալիևի մահից և Քի Վեսթում բանակցություններից հետո, բանակցություններում դադար էր։ Եվ կարգավորման որև հստակ ծրագիր չի եղել։ Արդեն որպես Արցախի նախագահի արտաքին քաղաքականության հարցերով խորհրդական՝ ստանալով Մադրիդյան սկզբունքների որոշ մանրամասների, մասնավորապես տարածքային խնդիրների վերաբերյալ տեղեկություններ՝ անմիջապես հրաժարական եմ տվել։ Դրանից հետո 2008-ին փորձեցի շրջանառության մեջ դնել հակամարտության կարգավորման այլընտրանքային մոտեցում ՝ որպես Հայաստանի նախագահի թեկնածու։ Ցավոք, ինձ չհաջողվեց հասնել անհրաժեշտ արդյունքի>, - ամփոփել է Մելիքյանը։