Արմինֆո.Հայաստանը, ինչպես եւ մյուս հետխորհրդային երկրները, դիտարկվում է Եվրոպայի կողմից ՝ Ռուսաստանին մոտ լինելու աստիճանի լույսի ներքո ։ ԱրմԻնֆո-ին այդպիսի կարծիք է հայտնել գերմանացի քաղաքագետ Ալեքսանդր Ռարը ։
<Այդ տեսանկյունից Հայաստանը շատ քիչ բան է արել՝ Եվրամիության հետ մերձենալու նպատակով։ Կարծում եմ, որ եթե Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանն ավելի շատ իր քաղաքականության մեջ հենվեր ԵՄ-ի վրա, Բրյուսելի արձագանքը վերջին պատերազմին ավելի ծանրակշիռ կլիներ ։ Իսկ գոյություն ունեցող աշխարհաքաղաքական իրողություններում Եվրոպան լռում էր սկզբունքորեն>, - ընդգծել է նա ։ Միաժամանակ Ռարը նշել է, որ Եվրոպայի հետ նման մերձեցման համար Փաշինյանը Հայաստանում մանդատ չուներ ։
Եվրոպայի և Հայաստանի միջև զարգացած հարաբերությունների բացակայությունը գերմանացի քաղաքագետը պայմանավորում է ինչպես Արևմուտք-Ռուսաստան հարաբերություններով, այնպես էլ Եվրոպայից հեռու գտնվող տարածաշրջանի ընդհանուր նշանակությամբ Եվրամիության համար, ինչպես նաև բազմադարյա իրողություններով։ Ռարը նշել է, որ Հայաստանը դարեր շարունակ գոյություն ունի իր համար բավական բարդ աշխարհաքաղաքական տարածաշրջանում, որտեղ թշնամիներ ու մրցակիցներ ավելի շատ ունի, քան ընկերներ։
Այստեղ, ըստ Ռարի, չափազանց կարևոր է նշել, որ Ռուսաստանը պատմականորեն Հայաստանի թշնամիների ցանկում չէ։ Այս լույսի ներքո, քաղաքագետի գնահատմամբ, հայ էլիտաների քաղաքական մենթալիտետում ռուսատյացությունը պարզապես չպետք է տեղ ունենա ։ Այս ֆոնին Եվրոպան սահմանափակվում է արյունահեղությունից, երիտասարդների զոհվելուց ձեռնպահ մնալու կոչերով ։
<Եվրոպան արդեն վաղուց ապրում է այլ աշխարհում, առաջնորդվում է այլ առաջնահերթություններով, արժեքներով ու մտածելակերպով ։ Եվրոպայում քիչ են մտածում ազդեցության լրացուցիչ գոտիների մասին ՝ նախընտրելով այս ամենին սեփական լիբերալ արժեքները ։ Եվ ղարաբաղյան հակամարտությանը նման կոնֆլիկտները չեն տեղավորվում այդ արժեքների մեջ ։ Այդ իսկ պատճառով եվրոպական քաղաքականությունն այդ ուղղությամբ շարունակելու է սահմանափակվել խաղաղության կոչերով>,-կարծում է Ռարը։
Գերմանացի քաղաքագետի գնահատմամբ ՝ եվրոպացի քաղաքական գործիչների համար կարեւոր է պատերազմի բացակայությունը։ Եվ նրանք ոչ մի խնդիր չեն տեսնում հայերի և ադրբեջանցիների միջև պայմանավորվածությունների համար, ինչպես դա արեցին գերմանացիները Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո ֆրանսիացիների, հոլանդացիների և լեհերի հետ ։
<Նույն կարծիքին եմ Արցախի կարգավիճակի որոշման հարցում։ Մինչ Ղրիմի շուրջ ստեղծված իրավիճակը ԵՄ երկրների կողմից Արցախի անկախության ճանաչման հավանականությունը մի քանի անգամ ավելի մեծ էր, քան այսօր ։ Եվ դա պայմանավորված է առաջին հերթին ռուսական գործոնով։ Արցախը փաստացի ճանաչելով Հայաստանի մաս ՝ Արևմուտքը ստիպված կլինի Ղրիմը ճանաչել Ռուսաստանի մաս։ Համապատասխանաբար, ԵՄ-ն չի ցանկանա քայլեր անել, որոնք այս կամ այն կերպ կարող են դիտարկվել՝ հօգուտ Ռուսաստանի>, - ամփոփել է Ռարը ։