Երկուշաբթի, 16 Նոյեմբերի 2020 10:44

Արմինֆո.Պատերազմից վերադարձող և Հայաստանի բարձրագույն քաղաքական ղեկավարության դավաճանությունից բարկացած զինվորները կգան քաղաքականություն, դա անխուսափելի է, բայց՝ ոչ քաղաքացիական պատերազմի միջոցով։ Այս մասին Facebook-ի իր էջում հայտնել է Արցախի ԱԳ նախարարի նախկին խորհրդական Հրաչյա Արզումանյանը։

 

Փորձագետը նշել է, որ ՀՀ վարչապետի գիշերային հայտարարությունն արագացնում է գործընթացները և ստիպում գրառումներ անել, որոնք նա մտադիր էր անել ավելի ուշ:

 

<Նախ՝ ներքուստ համոզված եմ, որ զինվորների մայրերն ու հայրերը կկանգնեցնեն իրենց որդիներին և կբացատրեն, որ նրանք չպետք է արյուն թափեն փողոցներում և քաղաքացիական պատերազմ նախաձեռնեն։ Հայաստանում ապրող հասարակական-քաղաքական ուժերը ևս կանեն ամեն ինչ, որպեսզի վերադարձող զինվորներին բացատրեն, թե ինչ է տեղի ունեցել և ով է դավաճանել Հայաստանը ։ Պատերազմից վերադարձող, պատերազմից և Հայաստանի բարձրագույն քաղաքական ղեկավարության դավաճանությունից բարկացած զինվորները կգան քաղաքականություն, դա անխուսափելի է, բայց՝ոչ քաղաքացիական պատերազմի միջոցով>, - նշել է Արզումանյանը ՝ հավելելով, որ նրանց այդ նպատակներով օգտագործելու փորձերը հետեւանք են այն բանի, որ իշխանական վերնախավը գաղափար անգամ չունի, թե ինչ  է բանակը, պատերազմը, քաղաքականությունը․ իշխանություն եւ միայն իշխանություն։

 

Միևնույն ժամանակ, նա կարծում է, որ պետք է հասարակական գիտակցության մեջ արձանագրել քաղաքացիական պատերազմ սանձազերծելու իշխանության մտադրությունը և հետևություններ անել, որոնցից մի քանիսը տրված են ստորև:

 

<1. Վարչապետը և նրա կուսակցությունը պետք է հեռացվեն իշխանությունից ։ Սակայն, հեռացման ընթացակարգը պետք է իրականացվի օրենքի շրջանակներում։ Իշխանությունից զրկելու ընթացակարգի լեգիտիմությունն ու օրինականությունը պետք է լինի բացարձակ։ Ոչ մի փողոցային իշխանափոխություն, անկարգություններ և այլն ։

 

2. Առայժմ մենք ունենք <սատանայի երկու ձեռքերը> ՝ գործող իշխանությունը և նախկին իշխանությունը ներկայացնող 17 կուսակցությունների սուրոգատ ընդդիմությունը, որոնք հավասարապես մեղավոր են Արցախի աղետի և ծավալվող ճգնաժամի համար ։ Եվ երկու ձեռքերն էլ խիստ շահագրգռված են անկարգություններով, իշխանության բռնի տապալմամբ կամ պահմամբ, որը փաստացի կորցրել են ։ Եթե հայ ժողովուրդն ու երեւանյան հասարակությունը չկանխեն այդ փորձերը, ապա սպառնալիքի տակ կդրվի հայկական պետականությունն ու ինքնիշխանությունը ։ Մեծ հավանականությամբ գործընթացները կհանգեցնեն Հայաստանի փլուզմանը և ինքնիշխանության կորստի։

3. Երիտասարդ զինվորների ներգրավումը քաղաքական գործընթացների մեջ այս կերպ կհանգեցնի հայոց պետականության միակ ինստիտուտի՝ բանակի հեղինակության փլուզմանը, որի վրա հենվելով հնարավոր կլինի սկսել կառուցել այլ Հայաստան: Մենք այսօրվա դրությամբ ունենք միայն բանակ ՝ թեկուզ կոռումպացված, քայքայված, բայց մի բանակ, որը 45 օր Արցախի հերոսական պաշտպանությունն էր վարում ։ Մենք պարտավոր ենք պահպանել այդ ճշմարտությունը, թույլ չտալ, որ այն փլուզվի մի շարք՝ համազգեստ և ուսադիրներ կրող անձանց

վարքագծի ճչացող ու աղաղակող փաստերով։ Այդ բոլոր փաստերը, իսկ դրանք, կրկնեմ, շատ կլինեն, չպետք է մթագնեն այն ճշմարտությունը, որ մենք ունենք հերոսական բանակ և զինվոր ։

Դրանք պետք է ստվերեն և ընդգծեն նրանց հերոսությունը, ովքեր նույնիսկ այս ստոր պայմաններում պահպանել են արիություն և պաշտպանել են Հայաստանը։

 

4. Հայ զինվորների թափած արյունը պետք է այլ Հայաստանի կառուցման զոհասեղանին դրվի, այլ ոչ թե՝ կոյուղու մեջ լցվի ողջ հետխորհրդային շրջանի իշխանությունների և նրանց տերերի կողմից ։ Չի կարելի մեկ անգամ եւս դավաճանել  զոհված զինվորներին, չի կարելի թույլ տալ շահարկել նրանց անունները։

 

5. Ռուսական և թուրքական բուլդոզերներն այս օրերին քանդեցին Հայաստանի քաղաքական տարածքը և ոչնչացրեցին  Արցախը ՝ որպես հայկական պետականության տարր ։ Հայոց պետականության դաշտը մաքրված է, և մենք ունենք ծխացող, պատերազմով ծծված <մաքուր թերթիկ>, հարթակ, որտեղ կարող ենք և պետք է սկսենք կառուցել։ Հետխորհրդային Հայաստանը քանդեցին, հողին հավասարեցրին, և մենք հնարավորություն և պարտավորություն ունենք կառուցելու  այլ Հայաստան ։

 

6. Հայ մարտիկները, ինչպես վերադարձողները, այնպես էլ պահեստազորում գտնվողները, պետք է դառնան այն հասարակական ուժը, որի վրա հենվելով մենք պետք է ապահովենք իշխանության հեռացումը ՝ օրենքի գերակայության սկզբունքի անվերապահ պահպանմամբ ։ Այս հասարակական ուժը կարող է ապահովել նոր ընտրություններ և վերականգնել հայ ժողովրդի վերահսկողությունը հայոց պետականության նկատմամբ ։

 

7. Ընդգծեմ, որ խոսքը համաժողովրդական հասարակական նախաձեռնության, ոչ՝      քաղաքական շարժման մասին է։ Համազգեստ կրող եւ Հայաստանին երդում տված անձինք, որպես հասարակական, այլ ոչ թե քաղաքական ուժ, իրենց վրա են վերցնում օրենքի գերակայության սկզբունքի ապահովումը, ընտրությունների անցկացումը եւ նոր խորհրդարանի ձեւավորումը:

 

8. Հայաստանը վտանգի մեջ է և ով, եթե ոչ  նրա զինվորները, սպայական կազմը, պիտի կասեցնի հայկական պետականության և ինքնիշխանության փլուզման փորձերը, ապահովի անցումային շրջանի կայունությունը, որի շրջանակներում տեղի կունենա անցում փլուզված հետխորհրդային Հայաստանից դեպի այլ Հայաստան, որի ուրվագծերը պետք է ձևակերպվեն ։ Ես չեմ տեսնում մեկ այլ հասարակական ուժ, որը կարող է հաղթահարել այս խնդիրը> ։