Արմինֆո. Ոչ ոք չի կարող և չպետք է փորձի սահմանափակել Ֆրանսիայի նախագահ Էմանուել Մակրոնի արձագանքը Արցախի շուրջ ստեղծված իրավիճակի վերաբերյալ Անկարայից հնչող խիստ վտանգավոր և չմտածված քաղաքական հայտարարություններին։ ԱրմԻնֆո-ին այդպիսի կարծիք է հայտնել Արևելյան Եվրոպայի և ԱՊՀ երկրների ինստիտուտի տնօրեն, դոկտոր Ալեքսանդր Ցինկերը։
<Ռուսաստանը, ԱՄՆ-ն և Ֆրանսիան ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման Մինսկի խմբի համանախագահներն են ։ Մինչդեռ, համանախագահների կարգավիճակը ենթադրում է, որ այդ երկրների կառավարությունները եւ դրանց ներկայացուցիչները որոշումների կայացման գործում չեզոք են: Մինչեւ այս պահը Մինսկի խմբի համանախագահներին հաջողվում է արտահայտվել միաձայն՝ հավասարապես տարածություն պահպանելով հակամարտության կողմերի միջեւ: Եվ դա չնայած այն հանգամանքին, որ Թուրքիան, որը ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի կազմում է, փորձում է Ռուսաստանին, իսկ վերջին կոնֆլիկտում նաեւ՝ Ֆրանսիային, ներկայացնել՝ որպես Հայաստանի և Արցախի դիրքերից հանդես եկողի>,- գտնում է նա։
Ըստ իսրայելցի քաղաքագետի ՝ Թուրքիայի նման գործողությունների շարժառիթի պատասխանը գտնվում է մակերեսում, և Էրդողանը դա չի էլ թաքցնում․ քանի որ Հայաստանն աջակցություն ունի՝ ի դեմս համանախագահող երկրներից մեկի, ուրեմն պետք է 4-րդին ներգրավել՝ Թուրքիային, որը կսատարի Ադրբեջանին։
Այս առումով, ելնելով ստեղծված իրավիճակից, Ֆրանսիայի նախագահ Մակրոնը, որն ակտիվորեն հանդես է գալիս հակամարտության կարգավորման նախաձեռնություններով, ըստ Ցինկերի, պետք է օբյեկտիվորեն եւ մյուս համանախագահողների հետ միասին արտահայտի վերաբերմունքը հակամարտության կողմերի նկատմամբ:
<Ընդ որում, ես չէի շտապի պատասխանել հարցին, թե Ֆրանսիան արդյոք Ռուսաստանի ձեռքից վերցրել է արցախյան հակամարտության կարգավորման նախաձեռնողականությունը։ Որոշումներ կկայացնեն երեք համանախագահները համատեղ։ Եւ եթե այսօր ԱՄՆ-ն ավելի շատ զբաղված է մեկ ամիս անց սպասվող նախագահական ընտրությունների ներկուսակցական պայքարով, ապա Ռուսաստանը հասկանալով, որ կոնֆլիկտն ուղղակիորեն կարող է շոշափել Հարավային Կովկասում իր հետաքրքրություններն ու Թուրքիայի հետ բարդ հարաբերությունները, այս անգամ զգուշավոր քաղաքականություն է որդեգրել>,- ընդգծել է նա։
Նման իրավիճակում Ֆրանսիայի նախագահ Մակրոնի վերաբերմունքը, քաղաքագետի կարծիքով, պայմանավորված է մի քանի պատճառներով՝ հայ ժողովրդի ճակատագրով անկեղծ մտահոգությամբ, Թուրքիայի հետ առճակատմամբ եւ Եվրոպայում սեփական՝ Գերմանիայի հետ համատեղ առաջնորդությամբ: Ցինկերի կարծիքով՝ ինչն էլ որ Մակրոնին մղի գործելու,կարեւոր է, որպեսզի դա ուղղվի արյունահոսությունը կանգնեցնելուն եւ կոնֆլիկտը լուծելուն: