Արմինֆո.Հայաստանի տեղեկատվական հոսքում Ռուսաստանի նկատմամբ քննադատություն եղել է երկրի անկախացումից ի վեր։ ԱրմԻնֆո-ին այդպիսի կարծիք է հայտնել ՌԳԱ Համաշխարհային տնտեսության և միջազգային հարաբերությունների ազգային հետազոտական ինստիտուտի գլխավոր գիտաշխատող, Կովկասագետների գիտական ընկերության նախագահ Ալեքսանդր Կռիլովը:
<Այնուամենայնիվ, բավական երկար ժամանակ այն գերիշխող դիրք չի զբաղեցրել։ Իրավիճակն արմատապես փոխվել է Սերժ Սարգսյանի իշխանության գալուց հետո ։ Եվ այստեղ կարևոր է նշել նրա ՝ իշխանության ղեկին մնալու մտադրությունները նաև իր երկրորդ նախագահական ժամկետի ավարտից հետո ։ Շատ լավ գիտակցելով իր մտադրությունների իրագործման վիճելիությունն ու հակասականությունը Սահմանադրությանը՝ Սարգսյանը ձգտում էր այդ հարցում ստանալ ԱՄՆ - ի և ընդհանուր առմամբ Արևմուտքի աջակցությունը>- նշել է նա ։
Այդ նպատակին հասնելու միջոցներից մեկը, Ըստ Կրիլովի, այն ժամանակվա Հայաստանի նախագահի համար հակառուսական տեղեկատվական քաղաքականությունն էր ։ Եվ հաշվի առնելով Սարգսյանի ուղղակի վերահսկողությունը հայկական որոշ լրատվամիջոցների նկատմամբ՝ Հայաստանի մեդիադաշտի հակառուսական բաղադրիչը սկսել է միանշանակ գերիշխող նշանակություն ձեռք բերել։ Փորձագետը նաեւ ընդգծել է, որ Ռուսաստանի հետ հարաբերությունների տեղեկատվական ֆոնը Հայաստանում ընդգծված անբարենպաստ երանգ է ստացել հենց Սարգսյանի նախագահության վերջին տարիներին:
Կռիլովն ընդգծել է, որ Սարգսյանի նման տեղեկատվական քաղաքականությունը, բնականաբար, հավանության է արժանացել Արևմուտքում։ Այնուամենայնիվ, 2018-ի գարնանը Երևանում տեղի ունեցած զանգվածային բողոքի ցույցերը հանգեցրել են Վաշինգտոնում և Բրյուսելում՝ Հայաստանում Սերժ Սարգսյանի պաշտոնավարման աննպատակահարմարության վերաբերյալ կարծիքի ձևավորմանը։ Դրանից հետո <թավշյա> հեղափոխության արդյունքում նա ստիպված եղավ հրաժարվել դրանից ։
<Սերժ Սարգսյանի ռուսամետության, որպես Ռուսաստանի դաշնակից նրա հուսալիության վերաբերյալ պատրանքներ Մոսկվայում երբեք չեն եղել։ Հանուն արդարության նշեմ, որ Սարգսյանը Ռուսաստանի գաղափարական հակառակորդ չէր։ Նրա հակառուսական գործողությունները թելադրված էին բացառապես իշխանության ղեկին մնալու ձգտումով։ Ըստ այդմ ՝ նման իրավիճակը հնարավորություն էր տալիս առնվազն առանձին ուղղություններով պահպանել և զարգացնել Ռուսաստանի հետ հարաբերությունները։ Դրան ի պատասխան՝ Մոսկվան Երեւանի հասցեին հրապարակային քննադատությունից ձեռնպահ է մնացել>, - ամփոփել է ռուս փորձագետը ։