Արմինֆո. Ինչքան էլ տարօրինակ է, բայց կառավարության հրաժարականը պահանջող ուժերից ամենակարեւորը Գագիկ Ծառուկյանն է ։ ԱրմԻնֆո-ին այդպիսի կարծիք է հայտնել սոցիոլոգ Կարեն Սարգսյանը։
<Ոչ Արթուր Վանեցյանը, ոչ հանրապետականներն այսօր որևէ էական ընտրազանգված չունեն ։ ԱԱԾ նախկին տնօրեն Վանեցյանը վտանգավոր է բացառապես այն տեղեկատվությամբ, որը նա կարող է օգտագործել իշխանության դեմ ։ Իսկ ահա Ծառուկյանը, անկախ ամեն ինչից, այդ ընտրազանգվածն ունի, այս տարիների ընթացքում նա ստեղծել է դա։ Դրա համար էլ հենց Ծառուկյանն է ընդունակ դառնալ կոնսոլիդացնող ուժ ։ Այդ բոլոր ուժերի միագումար ընտրազանգվածը կկազմի 15 տոկոս ։ Լուրջ քայլերի համար դա բավարար չէ, բայց բավարար է՝ իր մասին հայտարարելու համար >, - նկատել է նա ։
Ընդհանուր առմամբ, կարանտինի հետևանքով առաջացած սոցիալ-տնտեսական խնդիրների պայմաններում իշխանությունից դժգոհությունը միանգամայն նորմալ երևույթ է։ Զարմանք չի հարուցում նաև որոշ քաղաքական ուժերի կողմից սեփական քաղաքական ու այլ նպատակներով այդ դժգոհության ալիքը սանձելու ու դրա վրա առաջ գնալու փորձը։
Սոցիոլոգը նշել է, որ օբյեկտիվ կորոնավիրուսային իրողություններին և դրան ուղեկցող դժգոհություններին գումարվում են իշխանությունների հաճախ իրար հակասող հայտարարություններ և որոշ գործողություններ, Միքայել Մինասյանի ճառեր և այլն: Այս ամենը հարցեր է առաջացնում, որոնց պատասխանները չեն հնչում: Որից հետո հայտնվում է քաղաքական ուժ, որը պահանջում է կառավարության հրաժարականը ։ Ընդ որում, այդ հրաժարականի մասին խոսել, որպես մոտալուտ իրադարձության մասին, նրա կանխատեսումներով, չենք կարող ։
Ըստ Սարգսյանի ՝ նման պահանջները ոչինչ չեն նշանակում։ Նախորդ տասնամյակի փորձը ցույց է տվել, որ մեծ զանգվածների դժգոհությունը ոչ մի հետևանք չի ունենում։ Ընդ որում, իշխանության հակառակորդները նման իրավիճակում գործում են՝ ջրի կաթիլը քար է ծակում սկզբունքով։ Համապատասխանաբար, ավելի ու ավելի շատ հարցեր են բարձրացնում, որոնց իշխանությունը պատասխան չի տալիս ։
Սոցիոլոգի գնահատմամբ ՝ այս ամենը հանգեցնում է իշխանության վարկանիշի ակնհայտ անկման, ինչն արդեն իսկ ճանաչվում է հենց իշխանության կողմից ։ Խնդիրն այն է, որ կորոնավիրուսի անհետացման հետ կապված ներքաղաքական լարվածության նվազում սպասել պետք չէ ։ Նրա կանխատեսումներով ՝ վարակի տարածման տեմպերի նվազումը, ընդհակառակը, ուղեկցվելու է դժգոհության աճով ։
<Այս դժգոհության գագաթնակետը կլինի աշնանային ամիսներին, երբ սպասվում է կորոնավիրուսի երկրորդ ալիքը, ինչն անխուսափելի է: Եվ ահա այդ դժգոհությունը լիովին կարող է վերջնականապես ապակայունացնել ներքաղաքական իրավիճակը։ Մարդկային ռեսուրսներ ՝ նման վատագույն սցենարին խոչընդոտելու համար, իշխանությունն ունի ։ Արդյո՞ք դրա համար քաղաքական կամք կա՝ չեմ կարող ասել>,- եզրափակել է սոցիոլոգը ։