Արմինֆո. Բրատիսլավայում արտգործնախարարների հանդիպումը ոչ մի կապ չունի ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման հետ։ ԱրմԻնֆո-ին այդպիսի կարծիք է հայտնել Ռազմավարական և ազգային հետազոտությունների հայկական կենտրոնի տնօրեն Մանվել Սարգսյանը։
Դեկտեմբերի 4-ին Բրատիսլավայում ԵԱՀԿ ԱԳՆԽ շրջանակներում տեղի ունեցավ Հայաստանի և Ադրբեջանի ԱԳ նախարարներ Զոհրաբ Մնացականյանի և Էլմար Մամեդյարովի հանդիպումը: Ադրբեջանի ԱԳՆ մամուլի ծառայության հաղորդագրության համաձայն՝ հանդիպման արդյունքում, որը տևել է 3,5 ժամ, նախարարները պայմանավորվել են ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման շուրջ հանդիպում անցկացնել հաջորդ տարվա սկզբին:
<Համենայնդեպս, դատելով Ադրբեջանի ԱԳՆ-ի հայտարարությունից, որը հնչել է նախարարների հանդիպումից բառացիորեն մեկ օր առաջ, Բաքուն ուղիղ տեքստով հրաժարվում է բանակցությունների սեղանին դրված Մադրիդյան սկզբունքների քննարկումից։ Անհասկանալի է, թե ինչ կարող էին խոսել նախարարները՝ այն պայմաններում, երբ կողմերից մեկն այդ խոսակցությունից մեկ օր առաջ փաստացի բանակցությունների սեղանին դրեց Հայաստանի կապիտուլյացիայի իր տեքստը։ Բացառապես փուլային կարգավորման պահանջը՝ Ադրբեջանի Սահմանադրության շրջանակներում, հենց դա է նշանակում։ Դա նշանակում է, որ Բաքվի հետ խոսելու բան չկա>, - ընդգծել է վերլուծաբանը ։
Նրա խոսքով, դեռ ավելի վաղ առաջին տիկինը՝ Ադրբեջանի առաջին փոխնախագահ Մեհրիբան Ալիևան, հայտարարել էր, որ Ադրբեջանը փաստացի պատրաստ է հասնել իր ուզածին զենքի ուժով։ Ի պատասխան՝ հաջորդել էր ՀՀ վարչապետի տիկնոջ ՝ Աննա Հակոբյանի հայտարարությունը, որ ցանկացած նման ոտնձգություն անմիջապես կստանա պատասխան, որի արդյունքւոմ նորանոր բնակավայրեր կհայտնվեն, որտեղ նրանց համար մուղամ լսելը կդառնա անկատար երազանք:
Սարգսյանն այդ հայտարարությունը շատ լուրջ է գնահատում։ Ըստ նրա՝ սուբստանտիվ բանակցություններ՝ այն պայմաններում, երբ հակամարտության կողմերից մեկը պարբերաբար վերջնագրեր է դնում, չեն կարող ընթանալ։ Որպես արդյունք ՝ ԱԳՆ ղեկավարները կարող են քննարկել ինչ ասես, նույնիսկ 3,5 ժամ, բայց՝ ոչ հակամարտության առարկայական կարգավորումը։
Սարգսյանն ընդհանուր առմամբ հակված է ղարաբաղյան կարգավորման շուրջ ստեղծված իրավիճակը դիտարկել մի փոքր այլ՝ ավելի գլոբալ, աշխարհաքաղաքական տեսանկյունից։ Ինչի մասին, ըստ նրա, վկայում է, օրինակ՝ ՌԴ ԱԳ նախարար Սերգեյ Լավրովի վերջին արտահայտությունը ղարաբաղյան հակամարտության կողմերի միջև հավասարակշռություն պահպանելու Ռուսաստանի ձգտման մասին։
<Լավրովը բացահայտ հնչեցրել է տարածաշրջանում ռուսական քաղաքականության հայեցակարգը։ Քաղաքականություն, որի շրջանակներում Երևանում նա աջակցում է Երևանին, իսկ Բաքվում աջակցում է Բաքվին ՝ միաժամանակ զենք վաճառելով թե մեկին, թե մյուսին։ Մենք պետք է հասկանանք, որ Ղարաբաղը Ռուսաստանի և մյուս խոշոր խաղացողների համար գլոբալ գործընթացների, աշխարհում մշտապես տեղի ունեցող փոփոխությունների մասնիկն է>, - ընդգծել է նա։
Ըստ վերլուծաբանի, պետք է երբեմն մտածել այն մասին, որ վերջին 30 տարիների ընթացքում հակամարտության կարգավորման գործընթացը գրեթե ոչ մի կապ չունի իրականության հետ: Բանակցություններում քննարկվող թեմաները դարձել են յուրահատուկ ատավիզմ, անցյալի, անցյալի աշխարհաքաղաքական իրողությունների Ժառանգություն: Եվ արտգործնախարարները, նրա գնահատմամբ, շատ լավ հասկանում են դա, բայց նոր իրողությունների մասին բաց խոսել չեն կարող, ինչով էլ պայմանավորված են երեքժամյա՝ փաստորեն, ոչ մի բանի մասին բանակցությունները: