Արմինֆո.Միանշանակ է, որ Հայաստանի իշխանությունները մտադիր են բավարարել Հայոց ցեղասպանության վերաբերյալ Թուրքիայի պահանջները։ Այդ մասին ԱրմԻնֆո-ին հայտարարել է քաղաքագետ, թյուրքագետ Վարուժան Գեղամյանը:
Նա նշել է, որ Հայոց ցեղասպանության 109-րդ տարելիցի կապակցությամբ ժողովրդին հղած իր ուղերձում ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանն ընդամենը երեք անգամ է օգտագործել "Հայոց ցեղասպանություն" արտահայտությունը, իսկ "Մեծ Եղեռն" արտահայտությունը՝ 11 անգամ: Թյուրքագետը նշել է, որ ուղերձում ընդհանրապես բացակայում է Ցեղասպանության միջազգային ճանաչման գործընթացի հարցը, չկա Թուրքիայի կատարած հանցագործության գնահատականը, իսկ Ցեղասպանության փաստը ներկայացվում է որպես, պարզապես, "Օսմանյան կայսրությունում սպանվածներ": Մինչդեռ, փորձագետը հիշեցրել է, որ "Մեծ եղեռն" հասկացությունն իրավական կատեգորիա չէ, ինչը չես ասի "ցեղասպանություն" հասկացության մասին։
Պատասխանելով այն հարցին, թե արդյոք դա Անկարայի պահանջն է, Գեղամյանը նշել է այդ փաստի միանշանակ լինելը։ "Պետք չէ յոթ թիզ ճակատ ունենալ, որպեսզի հասկանանք, որ երկրի իշխանությունները հերթական զիջումների են գնում Հայաստանի հետ հարաբերությունների կարգավորման համար Թուրքիայի կողմից նախապայմանների ֆոնին", - նշել է փորձագետը, մատնանշելով ուղերձի այն հատվածը, որտեղ ասվում է, որ "հնարավոր է, որ հենց այդ արատավոր վիճակի պատճառով մենք մշտապես ենթարկվում ենք նոր ցնցումների":
Հիշեցնենք, որ այսօր ավելի վաղ Նիկոլ Փաշինյանը ժողովրդին ուղղված իր ուղերձում նշել էր, որ «մենք պետք է Մեծ եղեռնի ընկալումը հարաբերենք Հայաստանի Հանրապետության՝ մեր ազգային պետականության կենսական շահերի հետ»: «Մենք պետք է դադարենք հայրենիքի փնտրտուքը, որովհետև գտել ենք այդ հայրենիքը, մեր Ավետյաց երկիրը, որտեղ կաթ և մեղր է հոսում: Մեծ եղեռնի նահատակների ոգեկոչումը մեզ համար պետք է ոչ թե կորուսյալ, այլ գտնված և իրական հայրենիքը խորհրդանշի՝ ի դեմս Հայաստանի Հանրապետության, որի մրցունակ, լեգիտիմ, մտածված և ստեղծագործ քաղաքականություններն են, որ կարող են բացառել կրկնություն: Հայերը այլևս հայրենիք փնտրելու կարիք չունեն, քանի որ այն արդեն գտնվել է ի դեմս ժամանակակից Հայաստանի Հանրապետության", - հայտարարել է կառավարության ղեկավարը, հավելելով, որ կարևոր է գիտակցել "այլևս երբեք" հռչակելու անհրաժեշտությունը և պատասխանատվություն ստանձնել սեփական ճակատագրի համար ՝ անցյալի ժառանգությունը հաղթահարելու և առաջ շարժվելու համար:
Հայոց ցեղասպանությունը Օսմանյան կայսրությունում 20-րդ դարի առաջին ցեղասպանությունն էր։ Հայերն ամեն տարի ապրիլի 24-ին հիշում են ողբերգության զոհերին ։ Թուրքիան ավանդաբար հերքում է ավելի քան 1,5 միլիոն հայերի զանգվածային բնաջնջման համար մեղադրանքները ։ Հայ ժողովրդի Ցեղասպանության փաստը ճանաչվել է բազմաթիվ պետությունների և մի շարք հեղինակավոր միջազգային կազմակերպությունների կողմից: 1965 թվականին ցեղասպանությունը ճանաչած առաջին երկիրը Ուրուգվայն էր ։ Այնուհետև այդ փաստը ճանաչեցին Կիպրոսը, Ռուսաստանը, Հունաստանը, Կանադան, Լիբանանը, Բելգիան, Ֆրանսիան, Պարագվայը, Արգենտինան, Շվեդիան, Բոլիվիան, Մեծ Բրիտանիան, Հոլանդիան, Սլովակիան, Գերմանիան, Լիտվան, Վենեսուելան, Լեհաստանը, Չիլին, Շվեյցարիան, Բրազիլիան, Լյուքսեմբուրգը, Ավստրիան, Վատիկանը, Չեխիան, Դանիան, Պորտուգալիան, ինչպես նաև Լիբիայի ժամանակավոր կառավարությունը, ԱՄՆ-ը, Սիրիան, Եվրախորհրդարանը, Եկեղեցիների համաշխարհային խորհուրդը: